Ίσως – δε βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά – ορισμένα θέματα στον ΠΑΟΚ τυγχάνουν… βαθιάς παρεξήγησης. Κι από όσους τα δημιουργούν. Κι από όσους τα σχολιάζουν. Αν κι οι μεν κι οι δε… Το συμφέρον του ΠΑΟΚ προτάσσουν εν τούτοις οι δημιουργοί θυμώνουν, όταν οι σχολιαστές εξοργίζονται!
Τυχαία πάντως, ουδείς εξοργίζεται. Δεν ανεβαίνουν στα κάγκελα… Δεν βγαίνουν στα κάγκελα… Δεν ανάβουν τα λαμπάκια στα καλά καθούμενα. Κάτι συμβαίνει κι… εξοργίζονται. Ο Πυθαγόρας βέβαια, έλεγε: «Εν οργή μήτε τι λέγειν μήτε πράσσειν». Ναι, αλλά όταν βλέπουν την εικόνα του ΠΑΟΚ κόντρα στην ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ… Και νεύρα ατσάλινα γίνονται τσατάλια!
Σχολιαστές λοιπόν; Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο σχολιαστή, δημοσιογράφο ή μη, ραδιοφωνικό παραγωγό ή μη, ακροατή ή τηλεθεατή, φίλαθλο ή οπαδό το δικαίωμα της άποψης είναι αναφαίρετο. Ουκ ολίγοι έχουν την δυνατότητα ή την ικανότητα ή την ευκαιρία για να καταθέσουν δημόσια την άποψη τους. Κι όλοι μαζί – φίλαθλοι κι οπαδοί – την καταθέτουν άμεσα και κάθετα στο γήπεδο με επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες.
Όποια άποψη και να κατατεθεί, δεν αλλάζει την εικόνα του γεγονότος για την οποία κατατέθηκε. Όσο σκληρή κριτική κι εάν ασκήθηκε για τα χάλια του ΠΑΟΚ κόντρα στην ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ δεν άλλαξε η εικόνα. Δεν έγινε χειρότερη. Δεν θα γινόταν και καλύτερη, φυσικά. Εάν η κριτική δεν ήταν τόσο σκληρή. Ακόμη και μαλακή να ήταν… Τα μαύρα χάλια, μαύρα θα παρέμεναν…
Εξάλλου η κριτική γίνονται δεδομένου του γεγονότος. Ως εκ τούτου λοιπόν. γιατί θυμώνουν οι δημιουργοί, οι αίτιοι, οι εμπλεκόμενοι στο γεγονός; Γιατί θεωρούν τους σχολιαστές …εχθρούς; Όταν οι σχολιαστές αφιέρωναν «ωσαννά» μετά από επιτυχίες ήταν σύμμαχοι; Κι όταν αφιερώνουν «ανάθεμα» μετά από αποτυχίες είναι… εχθροί;
Επιτρέψτε μας, να θεωρούμε ως εκ του πονηρού κάθε τέτοια θέση κι έκφραση. Περί «πολεμικής» μετά από αποτυχίες. Θεωρούμε έτσι επειδή δεν υφίσταται «πολεμική» (τα εισαγωγικά σημαίνουν πως δεν είναι δική μας η λέξη) μετά από επιτυχίες. Συμπέρασμα; Η μπάλα του δημόσιου σχολιασμού από τον καθένα είναι στα πόδια του αποδέκτη του σχολιασμού. Τόσο απλά…
Η οποιαδήποτε αγωνιστική εικόνα του ΠΑΟΚ – έτσι για παράδειγμα – δεν διαμορφώνεται από δημοσιογράφους ή μη, ραδιοφωνικούς παραγωγούς ή μη, ακροατές ή τηλεθεατές η αναγνώστες, φιλάθλους ή οπαδούς. Η οποιαδήποτε αγωνιστική εικόνα του ΠΑΟΚ διαμορφώνεται από προπονητές, παίκτες. Και διοίκηση βεβαίως, βεβαίως. Τούτο δε, επειδή αυτοί τους επιλέγει!
Ακούσατε αυστηρή κριτική για τα διοικητικά ή τα οικονομικά της ΠΑΕ ΠΑΟΚ; Ποτέ των ποτών! Αντικείμενο ζήλειας είναι για την υγειά κι εύρυθμο λειτουργία τους. Για τα αγωνιστικά ακούτε. Όπως και να το κάνουμε το ρόστερ του ΠΑΟΚ μπορεί να είναι αντικείμενο ζήλειας. Η απόδοση του δεν είναι. Η λειτουργία του δεν είναι καν εύρυθμος. Άρα; Ο σχολιασμός είναι αυστηρός. Όσο μεγαλύτερες είναι οι απαιτήσεις, τόσο αυστηρότερος κι ο σχολιασμός.
Πως να το κάνουμε δηλαδή;
Και κάτι τελευταίο. Οι σχολιαστές των γεγονότων ομιλούν επί δεδομένων. Οι δημιουργοί τους δεν ομιλούν περί δεδομένων. Ομιλούν περί υποτιθεμένων…
Και μία περσική παροιμία λέει: Το άδειο τραπέζι έχει ένα ελάττωμα. Το γεμάτο πολλά! Ο ΠΑΟΚ – δόξα τω Θεώ και τον Ιβάν Σαββίδη – έχει στην Τούμπα γεμάτο τραπέζι. Τα ελαττώματα του όμως – πάντα στα αγωνιστικά αναφερόμαστε - δεν επιτρέπουν στον κόσμο του, να το απολαύσει!
