Λάθος μας. Η αναφορά σε σύμπτωση ενόψει της προοπτικής, να σηκώσει το τρόπαιο του Πρωταθλητή, ο Αντελίνο Βιεϊρίνια ως αριστερός μπακ το 2018. Όπως το είχε σηκώσει ο μέγιστος Κώστας Ιωσηφίδης ως αριστερός μπάσκετ, το 1985. Δεν είναι σύμπτωση. Ομοιότητα είναι, τελικά…
Ομοιότητα είναι κι η παρθενική παρουσία τού Ραζβάν Λουτσέσκου, όπως ήταν παρθενική και τού Βάλτερ Σκότσικ. «Σαραντάρηδες» κι οι δύο όταν ανέλαβαν τα ηνία του «δικέφαλου». Και τότε και τώρα η ΠΑΕ ΠΑΟΚ αποτελούσε παράδειγμα λειτουργίας. Βασικός αντίπαλος ήταν κι είναι η ΑΕΚ. Στο ντέρμπι τους, της Τούμπας κρίθηκε ο τίτλος. Ομοιότητες είπαμε…
Ψηλαφίζοντας το παρελθόν και το παρόν ανακαλύπτουμε ολοένα και περισσότερες ομοιότητες του 1985 με το 2018. Ομοιότητες οι οποίες αφορούν την παρούσα χρονική στιγμή κι ουχί τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου. Για να μην σπεύσουν πικρόχολοι, να μας αποδώσουν τάσεις επιπολαιότητας καταμεσής της αγωνιστικής περιόδου.
Οι αναφορές μας σε ομοιότητες αφορούν το 1985 και το 2018… Σήμερα! Με κυρίαρχη ομοιότητα το κτίσιμο της πίστης στην στέψη του ΠΑΟΚ αγώνα, με αγώνα!
Έχοντας βαθιά, πολύ βαθιά γνώση εκείνης της εποχής θεωρούμε, πως μπορούμε, να προσπαθήσουμε, να καταγράψουμε ομοιότητες των δυο συγκεκριμένων εποχών τη συγκεκριμένη χρονική φάση. Αντί να καταγράφουμε τις γελοιότητες στις οποίες καταφεύγουν παράφρονες από την πολλή θλίψη τους για τη χαρά του ΠΑΟΚ.
Ανοίγουμε μία σύντομη παρένθεση – στο αράδιασμα των αναμνήσεων και των συγκρίσεων μας – για να καταθέσουμε την έκπληξη μας. Αυτό το οποίο συμβαίνει τώρα κατά του ΠΑΟΚ δε συνέβη ποτέ. Αυτή η ενορχηστρωμένη προσπάθεια σπίλωσης οτιδήποτε αφορά τον ΠΑΟΚ είναι πρωτοφανής σε λύσσα. Η λύσσα ως ιογενές νόσημα του κεντρικού νευρικού συστήματος, παραλύει τα πάντα στον άνθρωπο. Όλα αυτά τα εκπληκτικά πρωτοφανή και ψευδή τα οποία βλέπουμε κι ακούμε από λυσσασμένους εκπορεύονται. Αυτά
Κλείνουμε την παρένθεση καταθέτοντας την ελπίδα των υγιώς σκεπτόμενων φίλων του «δικέφαλου», όλα αυτά να μην αγγίξουν σκέψεις και πράξεις όλων, μα όλων στον ΠΑΟΚ. Εξάλλου όλα αυτά, έχουν ένα στόχο. Τον αποπροσανατολισμό στο πνεύμα και τον… εμπρησμό στην ψυχή!
Μας ευλόγησε ο Θεός και ζήσαμε τον θρίαμβο του 1985 όντες στο επίκεντρο των γεγονότων. Πιο επίκεντρο δεν γινόταν. Με τον αλησμόνητο (καρδιακό μας φίλο) Σταύρο Καλαφάτη, τον γιό του Προέδρου του Πρωταθλήματος Πέτρου, είχαμε την ευθύνη του γραφείου Τύπου κι Επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Συνάμα είχαμε και την ευλογία της στράτευσης μας σε εκείνα τα θρυλικά, «Σπορ του Βορρά» υπό τον πεφωτισμένο Δημήτρη Μπούζα. Αποτυπώναμε ανεξίτηλα κάθε στιγμή…
Ως εκ τούτου θεωρούμε, πως μπορούμε, να καταγράφουμε ομοιότητες στις διαδρομές του 1985 και του 2018. Δίχως να προκαταβάλλουμε οτιδήποτε. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Η στέψη του 2018 έχει δρόμο και μακρύ και δύσκολο. Κόντρα μάλιστα, σε όλους. Ναι, σε όλους!
Δεν είναι πάντως, τυχαία η ομοιότητα της εύρυθμης λειτουργίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τότε και τώρα. Είναι μεγάλη… Είναι τεράστια υπόθεση για τα αποδυτήρια μιας ομάδας, τα γραφεία της διοίκησης της. Το πνεύμα των διοικούντων για το πνεύμα των αγωνιζομένων.
Τότε βέβαια, δεν υπήρχε Ιβάν Σαββίδης να καταστήσει την ΠΑΕ οικονομική υπερδύναμη. Υπήρχε όμως, το καλύτερο διοικητικό της συμβούλιο ever. Μια ΓΡΟΘΙΑ. Και τι γροθιά; Ατσάλινη. Με μπράτσο… Ατσάλινο μπράτσο τον κόσμο του ΠΑΟΚ.
Και τότε και τώρα ο «δικέφαλος» ήταν ο αετός κι ο κόσμος τα φτερά του. Αυτά τα φτερά πάντως, στοχεύουν τώρα με λύσσα. Πρέπει λοιπόν, αυτά και να τα προστατεύσουν αλλά κι αυτά πρέπει να προστατευθούν!