Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ηρακλής βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ κομβικό σημείο, αφού στην κυριολεξία μαζί του τα έχουμε δει όλα. Δεν είναι επίσης η πρώτη φορά που αφιερώνω πολύ χρόνο σε αυτόν, γιατί θα πρέπει να εξηγούμαι καθημερινά τι πραγματικά συμβαίνει στον πιο ιστορικό σύλλογο της Ελλάδας.
Δεν ξύπνησα ένα πρωί για να αρχίσω να φωνάζω ότι οι κινήσεις του Σπύρου Παπαθανασάκη δεν μου αρέσουν και είναι επικίνδυνες για την ομάδα. Έβλεπα την ματαιοδοξία στα μάτια του, την έπαρση όταν άρχιζε να μιλάει για Ευρώπη, την ίδια στιγμή που δεν τηρούσε το λόγο του και δεν έδινε στους ποδοσφαιριστές το πριμ των 100,000 ευρώ για τη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Δεν ανακάλυψα την Αμερική, είδα ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά εξαιτίας της πολύ χαμηλής οικονομικής πολιτικής που είχε ακολουθήσει το καλοκαίρι, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα φτάσουμε σε ένα τέτοιο σημείο. Ο Ηρακλής εισέπραξε κοντά στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ φέτος, ίσως και παραπάνω και αν βάλουμε και το 1 εκατομμύριο από τον Απόστολο Βέλλιο, πάμε στα 3,5 και βάλε. Δεν δικαιολογείται να έχει χρέος άλλα τόσα, κάτι έγινε πολύ λάθος, δεν υπάρχει λογική.
Το γιατί δεν πιστεύω τίποτα από τον Καναδό έχει να κάνει και με τις υπόλοιπες κινήσεις του, που έδειχναν ότι το καράβι πάει πάνω στα βράχια. Είναι αδιανόητο να χάνεις ποδοσφαιριστές μέσα από τα χέρια σου ενώ δεν έχεις εξασφαλίσει την αδειοδότηση για τη νέα χρονιά και να μην κοιτάς να πάρεις έστω κάποια λίγα χρήματα από αυτούς. Δεν γίνεται να χάνεις όλες τις ρυθμίσεις σαν να μη τρέχει τίποτα και μιλάω για τα χρέη προς το Δημόσιο. Δεν έχει λογική να μπορείς να κερδίσεις έστω κάποια λίγα χρήματα για την ώρα από αυτά που σου έρχονται από την μεταγραφή του Βέλλιου στη Νότινγκαμ και να μη το κάνεις και να σου παίρνει 400000 ευρώ η Εφορία. Δεν έχει καμία λογική τίποτα από αυτά όπως και τα λεγόμενα του, ότι συζητάει με επενδυτές χωρίς να υπάρχει τίποτα ουσιαστικό μέχρι σήμερα. Επειδή δεν τρελάθηκα, αλλά ούτε και ανέχομαι να με πουλάνε τρέλα, πιστεύω αλλά την ίδια στιγμή απεύχομαι ότι όλα αυτά γίνονται για να διαλυθεί η ομάδα.
Σπύρος Γιαννιώτης
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα του μπροστά στην κάμερα στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου όταν δεν κατάφερε να πάρει κάποιο από το μετάλλια και φυσικά αναφέρομαι στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Σπύρο Γιαννιώτη. Είχε συγκλονίσει όλους τους Έλληνες με τη στάση του αλλά κρατούσε το καλύτερο για τώρα στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο. Μετά από έναν τόσο σκληρό αγώνα έπιασε την πρώτη θέση για την ακρίβεια μετά από πάρα πολύ ώρα είδαν οι κριτές στο Φώτο φίνις ότι ήταν ελάχιστα δεύτερος και τελικά του έδωσαν το ασημένιο μετάλλιο. Τα δάκρυα του Λονδίνου έγιναν χαμόγελα αφού το Ολυμπιακό μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελε ήρθε στον τελευταίο αγώνα της ζωής του αφού είναι πλέον 36 ετών.
Σπύρος Γιαννιώτης 2
Ένας αθλητής δεν κρίνεται μόνο από τις επιδόσεις του αλλά και από το ήθος που τον διακρίνει. Η στάση που τήρησε μετά την ολοκλήρωση του αγώνα με το να ζητάει να μη γίνει ένσταση από την Ελληνική ομάδα για το χρυσό δείχνει το πόσο μεγάλη ψυχή είναι ο Γιαννιώτης αφού το λογικό ήταν να γίνει η ένσταση σε ένα τόσο συγκλονιστικό φινάλε. Το δράμα στην περίπτωση του και από αυτά που με ενοχλούν όσο τίποτα είναι η απόφαση τελικά να του δώσουν το ασημένιο και όχι και τον ίδιο χρυσό όταν σε αντίστοιχες περιπτώσεις και σε τόσο μικρές διαφορές που ακόμη και με τους πλέον σύγχρονους τρόπους δυσκολεύονται να βρουν ποιος είναι πρώτος και δεύτερος έδωσαν περισσότερα από ένα μετάλλια και τώρα όχι
Νίκος Καγιούλης
Εμφανίστηκε στους ανθρώπους του Ηρακλή δηλώνοντας ότι έχει συμφωνήσει σε όλα με τον Σπύρο Παπαθανασάκη για να αναλάβει το μάνατζμεντ της ομάδας και να προχωρήσει όλα τα θέματα που έχει σε εκκρεμότητα. Και φυσικά τα προβλήματα δεν είναι λίγα και ούτε πίστεψε κανείς ότι είναι μάγος και θα τα λύσει σε μια στιγμή. Δε μου αρέσουν όμως τα λόγια τα μεγάλα και οι υποσχέσεις που το βλέπω ότι δεν είναι υλοποιήσιμες και απλά περίμενα να περάσει η 16η Αυγούστου για να μιλήσω με σιγουριά. Που είναι τα λεφτά κύριε Καγιούλη; Αυτά που είπατε ότι δεν είναι πρόβλημα και θα τακτοποιήσετε.
