Τους έχει βαρεθεί η ψυχή μου όλους αυτούς που πέρασαν από την διοίκηση του Ηρακλή, υποσχέθηκαν ένα καλύτερο αύριο και στο τέλος έφυγαν κυνηγημένοι. Δεν έφυγαν επειδή δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, έφυγαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν πράξη τα όσα υποσχέθηκαν και θύμιζαν περισσότερο πολιτικούς παρά παράγοντες.
Κάπως έτσι μας προέκυψε μια ωραία πρωία ο Σπύρος Παπαθανασάκης, ο οποίος ήταν λαλίστατος για ότι έκανε και για το τι θα μπορούσε να κάνει στην ομάδα του Ηρακλή. Φτάσαμε και πάλι στο σημείο μηδέν αφού οι συζητήσεις του Καναδού με υποψήφιους επενδυτές πέρασαν από χίλια κύματα χωρίς να συμφωνεί με κανέναν τελικά, παρά μόνο με τον Νίκο Καγιούλη και μάλιστα τη στιγμή που τα γραφεία της Μίκρας είχαν καταληφθεί από τους αγανακτισμένους οπαδούς της ομάδας. Το νέο «αφεντικό» της ομάδας του Ηρακλή υποσχέθηκε σύντομα να αποκαλύψει τα πλάνα του για την ομάδα αφού πέρασε στα χέρια του το management. Δεν μπορώ να γνωρίζω τα πλάνα του όπως όλοι, περιμένω να τον ακούσω και το κυριότερο να δω τι θα κάνει για να τρέξουν τα θέματα της ομάδας, χωρίς να ασχολούμαστε καθημερινά με το ποιος έχει να παίρνει και πόσα και αν έχει δικαίωμα προσφυγής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ηρακλής είναι σε κομβικό σημείο, οι ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος είναι ελάχιστες και οι τρόποι ενίσχυσης της ομάδας περιορισμένοι.
Το γιατί δεν συμφώνησε ο Σπύρος Παπαθανασάκης με ανθρώπους μέσα από την οικογένεια του Ηρακλή μόνο ο ίδιος το γνωρίζει, αλλά και ο τρόπος όπως και ο χρόνος που δείχνει ότι κάνει πίσω, είναι λίγο περίεργος. Είναι ο Νίκος Καγιούλης ο άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή τα δεδομένα ή είναι μια λύση ανάγκης, από την στιγμή που ο Καναδός δεν έβρισκε στήριγμα από αλλού; Πως θα πείσει τον κόσμο να αγοράσει διαρκείας, από την στιγμή που ο μοναδικός άνθρωπος που χαίρει εμπιστοσύνης είναι ο προπονητής, που δεν πήδηξε από το καράβι ακόμα και όταν είχε προτάσεις από άλλες ομάδες της κατηγορίας; Χρόνος δεν υπάρχει όπως και υπομονή, αφού εξαντλήθηκε και το αύριο της ομάδας μοιάζει ποιο δύσκολο από ποτέ.
Αννα Κορακάκη
Τα δυο μετάλλια που πήρε η εικοσάχρονη αθλήτρια μας στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο μας έκαναν υπερήφανους αφού ακούστηκε ο Εθνικός μας ύμνος στην Βραζιλία σε ένα άθλημα που δεν το γνωρίζουν παρά ελάχιστοι. Το «ευχαριστώ» στην αθλήτρια μας είναι το λιγότερο από όλους τους Έλληνες. Αλλα είναι τα ζητήματα. Το πρώτο και βασικότερο, το πού έκανε προπόνηση τόσο καιρό και δεν στάθηκε εμπόδιο για να φτάσει τόσο ψηλά τη στιγμή που υπόλοιπες αθλήτριες γυμνάζονται σε σύγχρονα σκοπευτήρια. Το δεύτερο, ότι η χώρα μας διαθέτει ταλέντα στον αθλητισμό τα οποία όμως μένουν αναξιοποίητα εξαιτίας της προχειρότητας που έχουμε σε όλα τα ζητήματα.
Αννα Κορακάκη 2
Και να οι φωτογραφίες, και να οι αναρτήσεις στα social media από όλο τον κόσμο για την Άννα και τα μετάλλια που κατέκτησε. Από τον κόσμο είναι λογικό, αφού αισθανόμαστε χαρούμενοι για την νεαρή και τα όσα πέτυχε. Αυτό που ενοχλεί και δικαίως τους περισσότερους, είναι η τρέλα για μια φωτογραφία με την Ελληνίδα Ολυμπιονίκη. Από τους πολιτικούς μας, που πρώτοι θα σπεύσουν να την αγκαλιάσουν για να της δείξουν ότι η Πολιτεία είναι δίπλα της, μέχρι τους απίθανους που περιστρέφονται γύρω από αυτήν, μήπως και πάρουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Σε λίγους μήνες να σας δω, όταν θα έχει καταλαγιάσει η επιτυχία της, κύριοι.
Μίνο Ραιόλα
Ο Ιταλός μάνατζερ ποδοσφαιριστών είναι ίσως ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον πλανήτη από την μεταγραφή του Πογκμπά αφού θα βάλει στην τσέπη του 22.000.000 ευρώ. Μαγκιά του, αφού εκπροσωπεί τεράστια ονόματα όπως ο Ιμπραίμοβιτς και ο Μπαλοτέλι και συνέδεσε το όνομα του με την μέχρι τώρα μεγαλύτερη μεταγραφή από οικονομικής άποψης. Ο Ιταλός, ως γνωστόν, έχει πολύ καλές σχέσεις με την ομάδα του Ολυμπιακού και το γράφω για να καταλάβουμε με πόσο μεγάλα και δυνατά ονόματα δουλεύει ο πρωταθλητής Ελλάδας και με ποιους οι υπόλοιποι….