Εντυπωσιακός και σαν νταμπλούχος ο Δικέφαλος του Βορρά «πέρασε» από το «πυρακτωμένο» ΟΑΚΑ (λένε ότι ήταν πάνω από 40.000 οι Ενωσίτες που προσήλθαν για να πανηγυρίσουν τη... σίγουρη νίκη της ομάδας του και για να ικανοποιήσουν το γνωστό «απωθημένο» τους με τις τόσες σφαλιάρες που έχουν δεχθεί από τους περσινούς - και γιατί όχι - και τους προπέρσινους πραγματικούς πρωταθλητές) αφήνοντας πίσω του τα θρύψαλλα και τα κομμάτια των αντιπάλων του, οι οποίοι πανικόβλητοι βρήκαν καταφύγιο στο ημίχρονο και στα αποδυτήρια, πήραν ανάσες και ευχαρίστησαν το μεγαλοδύναμο για τη μεγάλη τύχη τους να αποφύγουν πραγματική συντριβή στα πρώτα 45 λεπτά της αναμέτρησης.
Εζησαν έναν εφιάλτη, τόσο αυτοί όσο και οι οπαδοί της που άλλα περίμεναν και άλλα τους ήρθαν σαν νταμπλάς στο κεφάλι και στην ψυχή τους. Πέρασε η ομάδα του Φερέιρα αγέρωχα αλλά και με ψηλά το κεφάλι αλλά και με την πίκρα ενός πλασματικού αποτελέσματος. Γιατί, όσο και να τον ψάξεις αυτόν τον αγώνα όσο κι αν ο σχολιαστής της NOVA θύμιζε με τις εκρήξεις, τις επισημάνσεις και τις αποσιωπήσεις του επίτιμο μέλος της Ορίτζιναλ, προσπαθώντας να μοιράσει τις εντυπώσεις και σε κάθε αμφισβητούμενη φάση να αφήνει τα υπονοούμενά του, δεν μπορείς παρά να καταλήξεις σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Στο ότι στο γήπεδο υπήρχε μόνο μία ομάδα και η άλλη δεν ήταν παρά ένας πανικόβλητος θίασος που αγωνιζόταν απεγνωσμένα να αποφύγει το μοιραίο.
Μάταια λοιπόν ο οποιοσδήποτε αγωνιζόταν να ισοζυγίσει και να εξισορροπήσει τα φανταστικά γκολ και τις ευκαιρίες – μάτια όπως επίσης και τις απίστευτες σωτήριες επεμβάσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα, με δύο γκολ εκ των οποίων το ένα επετεύχθη με καραμπόλα και το άλλο το ευλόγησε ο Ελβετός (διατηρούμε επιφυλάξεις ως προς το ρόλο του Σιδηρόπουλου τις οποίες ασφαλώς και ίσως να μπορέσουμε να τις ξεκαθαρίσουμε σύντομα). Συμπερασματικά καταλήγουμε σε αυτό που είδε ολόκληρη η Ελλάδα. Τον ΠΑΟΚ να ισοπεδώνει και να τσαλακώνει τον αντίπαλό του, αλλά να μην τον αποτελειώνει. Η εμφανέστατη ανωτερότητα των νταμπλούχων ήταν και εντυπωσιακή και σίγουρα παραμένει εκτός πάσης αμφιβολίας. Θα σταθούμε στην περίεργη συμπεριφορά του Ελβετού ρέφερι μπαίνοντας τον πειρασμό να ξεχωρίσουμε κάποια πράγματα στα οποία ή υπήρξε στραβομάρα πραγματική ή κλασική εθελοτυφλία.
Το να μη δεις το κλασικό πέναλτι χέρι (του Μπακάκη) και να σε προειδοποιήσει το VAR ότι έσφαλλες και μάλιστα πολύ χοντροκομμένα, όπως το ίδιο να μην δεις το άκυρο γκολ της ΑΕΚ (οφσάιντ) που και πάλι το VAR σε επανέφερε στην τάξη, αλλά και το χειρότερο να δώσεις το δικαίωμα να ισοφαρίσουν οι γηπεδούχοι κλείνοντας ερμητικά τα μάτια σου σε μια φάση κραυγαλέου φάουλ που έγινε σε βάρος του παίκτη του ΠΑΟΚ, μπροστά στα μάτια σου, από το οποίο προέκυψε και η ισοφάριση των Αθηναίων. Εχουμε και λέμε λοιπόν: Σε τρεις καθαρές παραβάσεις έκλεισε τα μάτια του.
Στραβομάρα ή εθελοτυφλία; Μάλλον το δεύτερο. Γιατί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σύμπτωση ένα τριπλό αμάρτημα. Λέτε να πήγαινε στράφι η επίσκεψη και τα παράπονα όπως και οι πιέσεις στον Πορτογάλο αριχιδιαιτητή και καλό φίλο του αφεντικού της ΑΕΚ, ο οποίος σημειωτέον αντάμειψε και προστάτευσε τον Κομίνη; Πέρα από τον Ελβετό, άλλος ένας παράγοντας που πρέπει να τονιστεί και που έχει κι αυτός συμμετοχή για να διατηρηθεί το «Χ» ήταν ο Μπάρκας με τις εντυπωσιακές και λυτρωτικές επεμβάσεις του στο φινάλε. Θα λέγαμε πως και η απώλεια του πέναλτι έπαιξε ρόλο γιατί με 0-2 στην πλάτη της η ήδη πανικόβλητη σε αυτό το διάστημα Ενωση, θα πετούσε λευκή πετσέτα σίγουρα.
Με δυο λόγια, ο κόσμος του ΠΑΟΚ χάρηκε χθες την ομάδα του, που έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο. Κρίμα που χάθηκε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να γυρίσει με ένα υπερπολύτιμο τρίβαθμο. Επαναλαμβάνουμε ότι η διαφορά των φιλοξενούμενων από τους γηπεδούχους, ήταν πολύ μεγάλη σε όλα τα επίπεδα. Σε ατομικό επίπεδο ο Ζίβκοβιτς δεν έχει ευθύνη για τα γκολ που δέχθηκε. Ο Ροντρίγκο Σοάρες έδειξε πως του λείπουν αγώνες. Από εκεί και πέρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι πολέμησαν γενναία, στην κορυφή όμως βρίσκεται το τρίδυμο Μίσιτς, Λημνιού και Σφιντέρσκι, με τον Ακπομ να βάζει τη δική του σφραγίδα στο μικρό διάστημα που αγωνίστηκε, Η επιστροφή Μαουρίσιο είναι ένα ενθαρρυντικό μήνυμα για την επικείμενη ενίσχυση της μεσαίας γραμμής, όπως και ο προπομπός της άφιξης του μεγάλου αρχηγού. Όμως, όλοι αντιλαμβάνονται ότι στις μεταγραφές του χειμώνα ο Ιβάν θα πρέπει να ενισχύσει το ρόστερ και να βοηθήσει τον προπονητή του, που έχει τις δυνατότητες και τη φιλοσοφία να χτυπήσει και τους δύο τίτλους.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (30/9)
