Η ώρα της μάχης πλησιάζει και όπως φάνηκε από τις χθεσινές δηλώσεις του Ραζβάν Λουτσέσκου και του Αντελίνο Βιεϊρίνια, ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει το αυριανό παιχνίδι με τον ιδανικό τρόπο: «Είναι ένα ματς κρίσιμο, αλλά όπως όλα τα άλλα. Και όπως σε όλα τα άλλα, πάμε να πάρουμε τους τρεις βαθμούς. Όχι χαλαρά, αλλά ήρεμα».
Δεν υπάρχει καλύτερη θεώρηση και το είχαμε πει από την περασμένη Δευτέρα. Το ζόρι το έχει ο Ολυμπιακός, όχι ο ΠΑΟΚ. Τόνωση ηθικού χρειάζονται οι παίκτες του Ολυμπιακού, όχι του ΠΑΟΚ. Φοβισμένοι είναι οι παίκτες του Ολυμπιακού, όχι του ΠΑΟΚ. Και ανώτερος σε όλα, από αγωνιστική και ψυχολογική άποψη, είναι ο ΠΑΟΚ, όχι ο Ολυμπιακός.
Στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ ξέρουν τι κάνουν. Είναι αποδεδειγμένο, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δηλώσεις του προπονητή και του αρχηγού. Το ζητούμενο είναι η ίδια λογική να επικρατήσει και στις κερκίδες της Τούμπας, γιατί είναι κι αυτό ένα πολύ σημαντικό θέμα. «Οχι χαλαρά, αλλά ήρεμα», είπε χθες ο Βιεϊρίνια. Ισχύει και για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που δεν υπήρχε περίπτωση βέβαια να είναι… χαλαρός, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να ξεπεράσει τα όρια και να παρασυρθεί σε άκρατο φανατισμό, που μπορεί να αποβεί μοιραίος.
Θα είναι αυτοκαταστροφικό να παλεύει η ομάδα για να προσφέρει στον κόσμο μια χορταστική ΠΑΟΚτσήδικη γιορτή και κάποιοι, από αυτόν τον ίδιο τον κόσμο, να χαλάσουν τη γιορτή, να δώσουν δικαιώματα για τιμωρία της Τούμπας και να βάλουν σε κίνδυνο τη διεκδίκηση και του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου.
ΥΓ. Mετά την αποθέωση του Μπίσεσβαρ από τον Λουτσέσκου («ποιος να μη λατρέψει αυτόν τον παίκτη;»), ήρθε χθες η αποθέωση του Πέλκα («είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα»). Θυμίζω στον κόουτς ότι τον Πέλκα τον καθιέρωσε στο βασικό σχήμα στις αρχές του 2018, μετά τον αγώνα στην Ξάνθη, ενώ τον Μπίσεσβαρ ακόμη κανείς δεν είναι βέβαιος ότι τον καθιέρωσε και ας οδεύουμε προς τον Μάρτιο του 2018. Επίσης θυμίζω ότι και οι δύο «πάτησαν» στην ομάδα επειδή τραυματίστηκε ο Ελ Καντουρί. Με τον πρώτο τραυματισμό του μπήκε υποχρεωτικά ο Πέλκας και με τον δεύτερο ο Μπίσεσβαρ.
Συνεπώς, οι «λατρεμένοι» και οι «καλύτεροι» δεν ήταν οι πρώτες επιλογές του Λουτσέσκου. Αντίθετα, ο Ελ Καντουρί, μολονότι πρόσφερε σε όλα τα ματς που αγωνίστηκε ένα τεράστιο μηδενικό, ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Για να ξέρουμε τι λέμε και να μην ξεχνάμε κάποια σημαντικά πράγματα. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να αναγνωρίζουμε την επιμονή και τον επαγγελματισμό ορισμένων παικτών, οι οποίοι, αν και αισθάνονται ότι αδικούνται, ποτέ δεν τα παρατάνε και δίνουν μάχη όχι μόνο για να κερδίσουν θέση στην ενδεκάδα, αλλά και για να προσφέρουν στην ομάδα. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Πέλκας και ο Μπίσεσβαρ είναι αξιέπαινοι.
