Βρισκόμαστε δύο μήνες πριν την έναρξη του νέου Πρωταθλήματος της Super League και ουδείς γνωρίζει με πόσες ομάδες θα γίνει, τι πρόκειται να συμβεί με τις άστεγες τηλεοπτικά, αν υπάρχει σχέδιο για αυξομείωση ομάδων ή για αναδιάρθρωση.
Τα πάντα στον… αέρα είναι. Η ΕΠΟ βρίσκεται στο περιθώριο στο οποίο την έχουν υποχρεώσει να είναι οι εκπρόσωποι της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ, ενώ εξαφανισμένη είναι και η Super League.
Η μοναδική τοποθέτηση από θεσμικό παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου σε όλα αυτά τα τραγελαφικά που συμβαίνουν, είναι η χθεσινή της ΕΠΣ Ηρακλείου, ο πρόεδρος της οποίας μιλάει για τα αυτονόητα: την απροκάλυπτη παρέμβαση του υφυπουργού Αθλητισμού στο αυτοδιοίκητο και την βουβαμάρα από την πλευρά της ΕΠΟ.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχουν ήδη κι άλλες τέτοιες τοποθετήσεις. Αν όχι από την ΕΠΟ και την λίγκα, τουλάχιστον, από τις Ενώσεις. Κι αν όχι από τις Ενώσεις της συμπολίτευσης, τουλάχιστον, από αυτές που βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Αν και προσωπικά από τις ενώσεις που στήριξαν τον Γραμμένο και οδήγησαν την παράταξή του στη νίκη στις εκλογές θα έπρεπε να περιμένουμε να αντιδράσουν, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να βάλουν τέλος στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Διότι, αν δεν με απατά η μνήμη μου εκλέχτηκαν με την σημαία της κάθαρσης, της εξυγίανσης, της αξιοπιστίας, του οράματος και του σχεδίου για ένα ελληνικό ποδόσφαιρο υγιές, καθαρό, μακριά από εξαρτήσεις και πάσης φύσεως διαπλοκές.
Αν πιστεύουν ότι υπηρετούν όλα τα παραπάνω, παρακολουθώντας έναν υπουργό να συζητάει πάνω από ένα μήνα τώρα για θέματα που δεν του πέφτει κανένας λόγος να συζητάει, χωρίς αυτοί να τον βάζουν στην θέση του, χωρίς να βγάζουν ούτε μία ανακοίνωση με την οποία να του υπενθυμίζουν ότι άλλη η δουλειά του… ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη, είναι πολύ γελασμένοι.
Είναι ντροπή στην Ελλάδα του 2018, ακόμη κι αυτή της κρίσης και των όσων έχουν συμβεί στη χώρα εξαιτίας της, να υπάρχει μια ομοσπονδία η οποία σύρεται με τόσο προκλητικό τρόπο πίσω από έναν υπουργό και να του βάζει πλάτη για να εξυπηρετήσει εκείνος τον όποιο σχεδιασμό του.
Ακόμη κι αυτοί που πολέμησαν με λύσσα το αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο, έτσι όπως το χρησιμοποιούσαν οι προηγούμενες διοικήσεις της ΕΠΟ, δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι υπάρχει μια διοίκηση, πλέον, στην ομοσπονδία η οποία έχει πάει στο αντίθετο άκρο και επιτρέπει στον καθένα να αποφασίζει αντ’ αυτής χωρίς καν να την ενημερώνει…