Το χθεσινό, απόλυτα πετυχημένο, πρωταπριλιάτικο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας με την «συμφωνία Ιβάν Σαββίδη- Μίτσελ να αναλάβει από το καλοκαίρι τον ΠΑΟΚ» έφερε, εκτός από τα χαμόγελα για το καλό της ημέρας κι ένα κρίσιμο ερώτημα: τι είδους προπονητή θέλει ο ΠΑΟΚ;
Στα δυόμιση χρόνια της παρουσίας του Σαββίδη δεν δόθηκε πειστική απάντηση. Κι αυτό γιατί υπήρξε ξεκάθαρη παλινωδία. Από τα πολλά στα λίγα, χωρίς ξεκάθαρο πλάνο και στόχευση.
Μετά τον Δώνη που αποτελούσε επιλογή του Ζήση Βρύζα, ο Ιβάν Σαββίδης πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Επιχείρησε την υπέρβαση, ανέβασε θεαματικά το μπάτζετ κι έφερε στην Θεσσαλονίκη τον φημισμένο Χούμπ Στέφενς με υψηλές παραστάσεις, νοοτροπία νικητή και τεράστια εμπειρία.
Παρά τις υψηλές προσδοκίες και τις μεγάλες μεταγραφές ο ΠΑΟΚ ακολούθησε χαμηλές πτήσεις, ο Σαββίδης αναγκάστηκε να απομακρύνει τον Ολλανδό τεχνικό και να παραδώσει τα ηνία και μαζί την ομάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον Γιώργο Γεωργιάδη.
Φέτος το περσινό πλάνο εγκαταλείφθηκε, το μπάτζετ μειώθηκε και ακολουθήθηκε μετριοπαθής τακτική.
Από τον Στέφενς ο ΠΑΟΚ πήγε στον Άγγελο Αναστασιάδη. Ο 61χρονος τεχνικός υποσχέθηκε πολλά με λίγα, έπεισε τον Ιβάν Σαββίδη, υποστήριξε ότι θα προωθήσει παιδιά από τις μικρές ομάδες του συλλόγου, αλλά όλα βούλιαξαν μέσα στην αγωνιστική καθίζηση. Μπροστά στην απειλή να πάει εξ΄ ολοκλήρου χαμένη και η φετινή περίοδος ο Σαββίδης αναγκάστηκε να πάρει διαζύγιο με τον Αναστασιάδη και να ακολουθήσει την πεπατημένη: να εμπιστευθεί εκ νέου τον Γιώργο Γεωργιάδη.
Το παρελθόν δείχνει ότι δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο με αποτέλεσμα το ερώτημα να παραμένει αναπάντητο: τι είδους προπονητή χρειάζεται ο ΠΑΟΚ; Ένα καταξιωμένο ξένο τεχνικό με βαρύ βιογραφικό; Έλληνα και πολλά υποσχόμενο που γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα;
Ή μήπως ένα δικό του παιδί- γιατί όχι τον Γεωργιάδη- που τον υπηρετεί με συνέπεια και σέβεται τον κόσμο και τη φανέλα; Όλα τα ερωτήματα όμως θα πρέπει να έχουν πίσω τους ένα συγκεκριμένο φόντο: τους στόχους του ΠΑΟΚ!
Αν ο στόχος είναι η κατάκτηση του τίτλου τότε χρειάζεται τεχνικός με εμπειρία πρωταθλητισμού. Κάτι που διέθετε ούτε ο Δώνης, ούτε ο Αναστασιάδης! Αν πάλι η κατάσταση βολεύεται με την έξοδο στο Europa League τότε προπονητές σαν τους δύο που πέρασαν από τον «ασπρόμαυρο» πάγκο μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Μόνο που ότι κι αν επιλεγεί θα πρέπει να υποστηριχθεί μέχρι τέλους, με πίστωση χρόνου και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Υπάρχει αυτή η ...πολυτέλεια;