Στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο, το να τερματίσεις στην τέταρτη θέση μπορεί να μην λέει και πολλά. Αναλόγως βέβαια και ποια ομάδα εκπροσωπείς.
Για τη Βεγκάλτα Σεντάι, όμως, που τερμάτισε πριν από έξι χρόνια στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, στην κορυφαία Ιαπωνική Λίγκα (J-League), ήταν στην κυριολεξία ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, που ένα χρόνο μετά, πήγε μάλιστα να γίνει ακόμη μεγαλύτερο.
Αλλωστε, η Βεγκάλτα σπάνια γνώρισε στιγμές δόξας πριν από εκείνη τη χρονιά στη σύντομη ιστορία της (σ.σ. ιδρύθηκε το 1988). Ωστόσο, τα όσα επακολούθησαν αποδεικνύουν το μεγαλείο του «βασιλιά των σπορ».
Αποδεικνύουν περίτρανα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Είναι κοινωνικό φαινόμενο. Ενα «αποκούμπι».
Ονειρα στα ερείπια
Η Βεγκάλτα είχε πλέον επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία της Ιαπωνίας και προετοιμαζόταν για τη δεύτερη χρονιά της στα «σαλόνια». Τα όνειρα τους, όμως, στράφηκαν σε… ερείπια. Στις 11 Μαρτίου του 2011 όλα έμελλε να αλλάξουν.
Ηταν παραμονές της έναρξης του νέου Πρωταθλήματος. Φονικός σεισμός σημειώνεται στη βορειανατολική Ιαπωνία, μεγέθους 9,0-9,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ!
Το επίκεντρο του ήταν 130 χιλιόμετρα (81 μίλια) ανατολικά του Σεντάι, στο Νησί Χονσού της Ιαπωνίας στην περιοχή Τοχόκου. Είχε μάλιστα διάρκεια-ρεκόρ 6 λεπτά!
Μία ώρα μετά τον σεισμό ακολούθησε τσουνάμι! Η πόλη Σεντάι ήταν από τα μεγαλύτερα πλήγματα. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 590.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Περισσότεροι από 23.500 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους ή παρέμειναν αγνοούμενοι. Αλλοι 6.000 τραυματίστηκαν. Κάθε πτυχή της ζωής επηρεάστηκε, όπως φυσικά και ο αγαπημένος ποδοσφαιρικός σύλλογος της πόλης – πλειοψηφία που ανήκε στην πόλη και στο νομό Μιγιάγκι – δεν μπορούσε να ήταν σε διαφορετική κατάσταση.
Οι ζημιές ξεπέρασαν τα 300 δις δολάρια! Παράλληλα, το γήπεδο υπέστη σοβαρές ζημιές και οι ξένοι παίκτες της Βεγκάλτα ακύρωσαν τα συμβόλαιά τους και επέστρεψαν στις πατρίδες τους.
Ανοικοδόμηση με ισχυρή απόδοση
Η ζωή τους δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Χάθηκαν χιλιάδες ψυχές. Πώς να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο μετά από τέτοιο χτύπημα; Με πρωτοβουλία των οπαδών άρχισε η συγκέντρωση τροφίμων, ενώ οι παίκτες που παρέμειναν βοήθησαν στη λειτουργία καθαρισμού και διοργάνωσαν στρατόπεδα ποδοσφαίρου για τα ορφανά, θέλοντας να μοιράσουν χαμόγελα και να απασχολήσουν τα παιδιά.
«Αμέσως μετά τον σεισμό και το τσουνάμι αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να συνεχίσουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο», δήλωσε ο προπονητής της ομάδας, Μακότο Τεγκουραμόρι.
Ηταν και αμφιλεγόμενο, αν η J-League θα συνεχιστεί.
Το club ήταν ουσιαστικά άστεγο, υπήρχαν παίκτες στην ομάδα, που υπέφεραν από την καταστροφή, αλλά ο Τεγκουραμόρι πίστευε ότι η Βεγκάλτα θα μπορούσε να αποτελέσει «το σύμβολο της ελπίδας για ολόκληρη την περιοχή Τοχόκου και να οδηγήσει και να ενθαρρύνει τις προσπάθειες ανοικοδόμησης με την ισχυρή της απόδοση».
«Μέχρι να κερδίσουμε ξανά μία πατρίδα»
Τελικά, το Πρωτάθλημα αρχίζει έξι εβδομάδες μετά από εκείνη την αποφράδα μέρα. Η Βεγκάλτα παίζει εκτός έδρας με την Καβασάκι Φροντάλε στην πρεμιέρα. Περισσότεροι από 3.500 οπαδοί της κάνουν ταξίδι 800 χιλιομέτρων από και προς το Τόκιο, μη γνωρίζοντας ποιους συνοπαδούς θα βρουν δίπλα τους στο πέταλο.
Το ματς δεν αρχίζει καλά, διότι η Καβασάκι προηγείται, ωστόσο οι οπαδοί της Βεγκάλτα συγκλονίζουν. Τραγουδούν συνεχώς το «Take Me Home, Country Roads», ενώ νωρίτερα πριν από το παιχνίδι είχαν σηκώσει και πανό: «Σας ευχαριστούμε για όλους τους φίλους μας, δεν χάνουμε μέχρι να κερδίσουμε ξανά μία πατρίδα».
Η όλη κατάσταση αρχίζει να αλλάζει. Οι οπαδοί της Καβασάκι για πρώτη φορά φωνάζουν σύνθημα εμψύχωσης για αντίπαλο και συγκεκριμένα τη Βεγκάλτα, μη μπορώντας προφανώς να ξεχάσουν τα όσα πέρασε η ομάδα από το Σεντάι.
Στο δεύτερο ημίχρονο γίνεται η μεγάλη ανατροπή. Το 1-1 είναι γεγονός και τελικά στο τελευταίο λεπτό του αγώνα έγινε το 1-2.
Χωρίς ηλεκτρισμό!
Ολα πήραν τον δρόμο τους. Το γήπεδο ανοικοδομήθηκε γρήγορα και η ομάδα επέστρεψε για το υπόλοιπο της σεζόν. Μέτρησε 11 σερί παιχνίδια χωρίς ήττα! «Ολοι όσοι παρακολουθούσαν το Πρωτάθλημα ήταν συγκλονισμένοι από την απόδοση της Σεντάι. Την ίδια στιγμή, οι οπαδοί και γενικότερα οι φίλοι γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό να συνεχίσουμε», εξήγησε ο Κόι Τακάο, συγγραφέας για το περιοδικό «Weekly Soccer» της Ιαπωνίας.
Οι άνθρωποι στο Σεντάι άρχισαν με βιασύνη την ανακατασκευή στο γήπεδο. Αν και υπήρξαν κάποιες σοβαρές ζημιές μετά την 11η Μαρτίου, θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ένα παιχνίδι εναντίον της Ουράβα. Ολοι δεν μπορούσαν ωστόσο να παρακολουθήσουν τους αγώνες της Βεγκάλτα, καθώς δεν υπήρχε ηλεκτρισμός και γενικά η πόλη ήταν σε κατάσταση ανοικοδόμησης.
Η τεράστια υποστήριξη
Το σερί της Βεγκάλτα έφερε ωστόσο χαμόγελα. Οι μέρες των αγώνων έκαναν τον κόσμο να ξεχάσει τα προβλήματα του. Ηταν απελευθέρωση από την πίεση της δύσκολης καθημερινότητας. «Ολοι υπέφεραν, ωστόσο είχαμε τεράστια υποστήριξη από τον κόσμο. Θέλαμε να προσφέρουμε χαρά», δήλωσε ο ποδοσφαιριστής εκείνης της ομάδας, Γιονγκ-Γι.
Η πρώτη τους ήττα μετά τα 11 ματς έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι η Βεγκάλτα θα σκάσει σαν… φούσκα. Ακολούθησαν μάλιστα εννιά παιχνίδια δίχως νίκη. Ωστόσο, η ομάδα βρήκε και πάλι την ψυχολογία της.
Αποτέλεσμα; Στα υπόλοιπα 14 παιχνίδια του Πρωταθλήματος δεν γνώρισε την ήττα και κατέληξε στην 4η θέση της βαθμολογίας! Την καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου. Το ποδοσφαιρικό θαύμα είχε γίνει. «Πολλοί άνθρωποι μας είδαν ως λόγο για να ζήσουν, έτσι προσπαθήσαμε να τους αποδείξουμε ότι έτσι έπρεπε», τόνισε ο τεχνικός της Βεγκάλτα.
Το παραμύθι δεν είχε αίσιο τέλος
Η σύνδεση είχε γίνει. Οι δεσμοί ομάδας-κόσμου είχαν γίνει πλέον ακόμη πιο δυνατοί. Η ομάδα είχε γίνει «ένα» με τον απλό κόσμο. «Αυτό που δείχνει η Βεγκάλτα είναι ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια», έλεγαν γηραιότεροι άνθρωποι στο Σεντάι.
«Η χαρά δεν ήταν μόνο για την ομάδα, αλλά και για τους εαυτούς μας και κυρίως για τους ανθρώπους, που υπέφεραν», πρόσθεσε ο Τεγκουραμόρι.
Την επόμενη χρονιά, ήταν αρκετοί, που έλεγαν ότι η Βεγκάλτα είχε γνωρίσει τη συμπάθεια και γι' αυτό έφτασε στην 4η θέση. Το νέο Πρωτάθλημα άρχισε ανήμερα της μαύρης επετείου για την πόλη του Σεντάι. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο και η Βεγκάλτα νικά 1-0 την Κασίμα Αντλερς.
Πηγαίνει «τρένο» όλη τη σεζόν και στη μεγαλύτερη διάρκεια του Πρωταθλήματος βρίσκεται στην κορυφή. Ωστόσο, στο τέλος δεν τα καταφέρνει. Υποδέχεται στο προτελευταίο ματς εντός έδρας την Αλμπιρέξ Νιγκάτα, που καίγεται για βαθμούς, προκειμένου να μην υποβιβαστεί.
Η Βεγκάλτα χάνει σωρεία ευκαιριών και τελικά φεύγει ηττημένη από το γήπεδο (0-1). Το Πρωτάθλημα είχε πάει στη Σανφρές Χιροσίμα.
Μπορεί ο τίτλος να χάθηκε, ωστόσο η πόλη Σεντάι θα είναι για πάντα ευγνώμων για το ρόλο που έπαιξε ο ποδοσφαιρικός σύλλογος, έτσι ώστε να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Ανάκτηση της ζωής
Η ιστορία της Βεγκάλτα έγινε ταινία, αλλά και ντοκιμαντέρ με την ονομασία «Football, Take Me Home».
«Έχουν περάσει χρόνια από εκείνη τη μέρα, αλλά η Βεγκάλτα δημιούργησε νέο γραφείο υποστήριξης και ανασυγκρότησης και καταβάλλει προσπάθειες για να βοηθήσει τις πληγείσες περιοχές», ανέφερε ο πρώην πρόεδρος του συλλόγου, Γιοσικίσα Νισικάουα. «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να γίνουμε φάρος ελπίδας».
Οσο για τους οπαδούς; «Πηγαίνουμε και παρακολουθούμε ποδόσφαιρο και να πίνουμε μία μπύρα με τους φίλους μας για να ζήσουμε τη ζωή και όταν μπορώ να το κάνω χωρίς να υπάρχουν προβλήματα ή να σκέφτομαι τι συμβαίνει, τότε αυτό θα είναι μία ανάκτηση», είπε ένας εξ αυτών.
Η χροιά, η αποφασιστικότητα και ο θρίαμβος του ανθρώπινου πνεύματος σε τέτοιες αντιξοότητες δείχνει τον βαθμό στον οποίο το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικά, μπορούν να έχουν τόσο θετικό αντίκτυπο σε μία κοινότητα. Μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, ωστόσο η προσπάθεια αποκατάστασης στην περιοχή Τοχόκου συνεχίζεται...
