Στο Metropolis 95.5 και στην εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» μίλησε ο θείος του Δημήτρη Λημνιού.
Ο θείος του νέου μεταγραφικού αποκτήματος του ΠΑΟΚ υποστήριξε ότι είχε στα χέρια του από μικρό τον νεαρό άσο στις ακαδημίες της Νίκης Βόλου και έβλεπε ότι το παιδί είχε το χάρισμα.
Επιπλέον, τόνισε ότι ήταν εκείνος που πήρε το ρίσκο και την ευθύνη απέναντι στους γονείς του για να τον στείλει σε μια καλύτερη ακαδημία προκειμένου να μπορέσει να κάνει το άλμα.
Πρόσθεσε, ότι θα ήθελε ο Δημήτρης να βρει στον ΠΑΟΚ την οικογένεια την οποία έχει στερηθεί τόσο καιρό αφού όταν οι γονείς άναψαν το πράσινο φως ο μικρός έφυγε και έζησε μόνος του στις ακαδημίες του Ατρομήτου.
Τέλος, αναφέρθηκε στην χειρονομία του Πέλκα τονίζοντας ότι εάν έβλεπε κάτι τέτοιο από τον Δημήτρη θα πληγωνόταν πάρα πολύ.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Ξεκίνησε από πολύ μικρός. Είναι αυτό που λέμε χάρισμα. Από μικρός ήταν συνέχεια με ένα τόπι στα χέρια, με μια μπάλα λαστιχένια αργότερα και από ηλικία 6 -7 ετών ήρθε στις ακαδημίες της Νίκης Βόλου. Εκεί έκανε τα βασικά του βήματα, πήρε μέρος σε παιδικά πρωταθλήματα, σε σχολικά πρωταθλήματα και ξεχώριζε.
Είναι πρώτος μου ξάδερφος, ήταν πρώην ποδοσφαιριστής της Νίκης Βόλου και έφερε το παιδί εμπιστοσύνη στα χέρια μας. Εκείνη την εποχή, σας μιλάω για δεκαπέντε χρόνια πίσω, υπήρχε ένας οργασμός, μια έκρηξη, φτιάξαμε γήπεδα, κάναμε οικοδομές, ταξιδέψαμε σε όλη την Ελλάδα, πήραμε μέρος σε τουρνουά. Είμαι χαρούμενος που βοηθήσαμε όλοι οι γονείς σε αυτήν την προσπάθεια για να βγάλει καρπούς.
Τα χρόνια που υπηρέτησε τις ακαδημίες της Νίκης Βόλου πέρασαν από μπροστά μας 30 ταλέντα για τα οποία ήμασταν βέβαιοι παράγοντες και προπονητές ότι αυτά τα παιδιά θα κάνουν καριέρα. Δυστυχώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επιδρούν στην εξέλιξη του χαρακτήρα και του ποδοσφαιρικού αποτελέσματος. Για το Δημήτρη πήραμε ένα ρίσκο, το πήρα εγώ προσωπικά υπεύθυνος απέναντι στους γονείς του ότι έπρεπε να πάει το παιδί σε μια ακαδημία πιο ανεβασμένη, με άλλες προδιαγραφές για να μπορέσει να κάνει το άλμα.
Οι γονείς με εμπιστεύτηκαν, όπως με εμπιστεύτηκαν και οι άνθρωποι από το κολλέγιο της Νίκης οι οποίοι μου έδωσαν το δελτίο και πήγαμε στον Ατρόμητο. Γνώριζα τους ανθρώπους του, γνώριζα τον Τόλη τον Αποστόλου, γνώριζα τους ανθρώπους των ακαδημιών και άλλους ανθρώπους. Επισκέφθηκα προσωπικά τις εγκαταστάσεις του Ατρομήτου, είδα τον ξενώνα φιλοξενίας, είδα τους χώρους άθλησης και αφού βεβαιώθηκα ότι υπάρχει υποστήριξη στα παιδιά από μέσα. Το ρίσκο βάραινε τις πλάτες μου αλλά ήξερα ότι μόνο έτσι μπορεί να διαμορφωθεί στο τέλος ο χαρακτήρας του.
Το παιδί χτίστηκε και ακόμη χτίζεται και εκεί που θα πάει στον ΠΑΟΚ, μια γερή αθλητική οικογένεια, θα πρέπει να βρει άξιους συνεχιστές. Δεν τελείωσαν τη διαμόρφωση τους αυτά τα παιδιά ούτε σαν ποδοσφαιριστές, ούτε ως χαρακτήρες ούτε σαν κοινωνικά όντα. Θα πρέπει να βρει ένα ανάλογο κλίμα, ένα στοργικό κλίμα που θα αντικαθιστά την οικογένεια που του έλειψε όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς συντροφιά και με τους κατάλληλους ανθρώπους που σίγουρα υπάρχουν.
Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα υπερβολικό. Υπάρχουν προϋποθέσεις αυτό το παιδί να αποδώσει καρπούς όχι μόνο για τον εαυτό του και τον ΠΑΟΚ αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχα πάντοτε τις επιφυλάξεις μου για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του γιατί από μικρός ήταν πάρα πολύ εκρηκτικός και ανεξέλεγκτος και φοβόμουν μήπως αυτό συνεχιστεί και μέσα στο γήπεδο. Ωστόσο, βλέπω μετά από χρόνια ότι οι πειθαρχημένη ζωή στις ακαδημίες του Ατρομήτου λειτούργησε θετικά γιατί δεν αρκεί το ταλέντο. Είδαμε πολλά ταλέντα. Όταν το ταλέντο δεν πειθαρχεί στο ομαδικό πνεύμα και στις εντολές του παίρνει κάποιες φορές χάνεται.
Πικράθηκα πάρα πολύ όταν είδα το νεαρό άσο του ΠΑΟΚ να κάνει αυτή τη χειρονομία. Εάν το έβλεπα αυτό από το Δημήτρη θα θεωρούσα ότι έχω αποτύχει και ως δάσκαλος αλλά και ως παράγοντας. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι παιδιά που βγαίνουν από συλλογικές προσπάθειες όση παιδεία και να τους λείπει από τα θρανία να κάνουν τέτοια χειρονομία. Δεν θα μπορούσα να δω το Δημήτρη να κάνει τέτοια χειρονομία και να μην πληγωθώ βαθιά. Πληγώθηκα και για αυτό το παιδί γιατί δεν βγήκε να πει συγγνώμη και ότι έκανα λάθος. Δίνω μεγάλη βάση σε αυτό.
Είναι πρότυπα για χιλιάδες νέους που τα βλέπουν. Όταν βλέπουν τα παιδιά βίαιες εκρήξεις και όταν βλέπουν να περιφρονεί κάποιος το σώμα του κάνοντας τατουάζ στα πιο απίθανα σημεία. Όταν βλέπει κανείς την παραχάραξη και τον κανιβαλισμό αυτό αναρωτιέται εάν θα πρέπει να υπηρετεί κανείς το ποδόσφαιρο ή όχι».
