Είναι σημαντικό για κάθε αθλητή να μυρίζει, να αισθάνεται τον ενθουσιασμό και τη θετική αύρα του κόσμου.
Αυτή η αίσθηση γεμίζει με ενέργεια μια άδεια… αποθήκη, οδηγεί στην ατομική ή ομαδική αυταπάρνηση, παραμερίζει σοβαρούς τομείς όπως η κούραση. Γι’ αυτό κέρδισε χθες ο Άρης. Οι «κίτρινοι» δεν είχαν στοιχεία που τους χαρακτήρισαν στους προηγούμενους δύο αγώνες. Έλειψαν οι καλλιτεχνικές κινήσεις ενός αυθεντικού αρτίστα όπως ο Μπρούνο Γκάμα καθώς ο Πορτογάλος μάταια προσπάθησε να βρει πεδίο δράσης. Έλειψε το passing game που άνοιγε τις άμυνες σαν ώριμα τριαντάφυλλα, ακόμη και η ταχύτητα στο transition game. Ε
ίχε όμως αυτόν τον… κοντοπίθαρο Ματέο Γκαρσία, έναν ακραίο επιθετικό ο οποίος στην καλή του μέρα (όπως χθες) βάζει τους κανόνες του χορού και υποχρεώνει τους πάντες να ανέβουν στην πίστα. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι, ό,τι καλό δημιούργησε ο Αρης πέρασε από τα δικά του πόδια. Με τους Μπάσα, Ματίγια να στερούνται δημιουργίας σε σύγκριση με τα προηγούμενα παιχνίδια, ο Αργεντίνος πήρε ανά χείρας την μπακέτα και ανταποκρίθηκε στον ρόλο του μαέστρου.
Η χθεσινή νίκη του Άρη ήταν περισσότερο επαγγελματική, το φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας όμορφης γιορτής που δημιούργησαν 20.000 φίλοι του, της συμπεριφοράς που είχαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τις συνεχούς υποστήριξης, μακριά από γκρίνια του παρελθόντος η οποία πάντα βαραίνει τα πόδια των παικτών. Είναι ευδιάκριτη και συναισθηματικά αντιληπτή η πίστη του κόσμου στο επίπεδο αυτής της ομάδας. Η νίκη ήταν αποτέλεσμα και της συμμετοχής του (ίσως πιο αδικημένου παίκτη της 11αδας σε επίπεδο «προβολής) Χουλιάν Κουέστα. Ο Ισπανός τερματοφύλακας αποδεικνύεται λίρα εκατό. Δεν ήταν μόνο το ότι «ψάρωσε» τον Μαρκόφσκι στη φάση του πέναλτι αλλά ο γενικός τρόπος λειτουργίας του. Όπως και στον αγώνα με τη Λάρισα, έτσι και χθες, κάλυψε απόλυτα τη χαλαρότητα του Αρη στα τελευταία 15-20 λεπτά. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει τον Πάκο Ερέρα. Η ομάδα του φθάνει στο σημείο να χαρακτηρίσει (αφελώς) ασφαλές το σκορ. Αυτό έκανε με τη Λάρισα, ομοίως και χθες με συνέπεια να δώσει το δικαίωμα σε μια ομάδα όπως ο Λεβαδειακός να διεκδικήσει κάτι που δεν άξιζε.
ΥΓ: Εννοείται ότι δεν υφίσταται πέναλτι στη φάση του Μαρκόφσκι. Αλήθεια, αυτό το VAR πότε θα έρθει επιτέλους στην Ελλάδα; Πόσο ακόμη θα υπάρχουν αλλοιώσεις αποτελεσμάτων;