Οι Θεσσαλονικείς ταλαιπωρούνται πάλι από την απόφαση των υπαλλήλων του ΟΑΣΘ να κάνουν στάσεις εργασίας. Οι νέες κινητοποιήσεις έχουν ως θέμα την τροπολογία εκχώρησης έργου του Οργανισμού στα ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης.
Εάν είναι δίκαια ή όχι η κάθε αντίδραση των εργαζόμενων στον Οργανισμό ή αν οι κινητοποιήσεις υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα δεν αφορά πιστεύω κανέναν απ’ όλους εκείνους που ταλαιπωρούνται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό αποφασίζουν να τραβήξουν χειρόφρενο. Δυστυχώς σε κάθε διεκδίκηση από οποιονδήποτε επαγγελματικό χώρο, τη νύφη την πληρώνουν οι πολίτες γιατί μόνο έτσι ασκείται πίεση προς την κάθε μορφής εξουσία.
Το ζήτημα όμως που αφορά τις Αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, όπως κι αν το «διαβάσεις» θα καταλήξεις σ’ ένα συμπέρασμα: εμπαίζονται επί δεκαετίες οι κάτοικοι της πόλης, οι οποίοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Πολίτες οι οποίοι μπορεί να κάνουν φασαρία για πολλά άλλα θέματα, αλλά σιωπούν για το θέμα της μετακίνησης που τους αγγίζει καθημερινά. Η Θεσσαλονίκη, η πόλη του 1,5 εκατομμυρίου κατοίκων διαθέτει μόνο ένα Μέσο Αστικής Συγκοινωνίας την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη, πόλεις με μικρότερο πληθυσμό διαθέτουν τουλάχιστον δύο Μέσα. Μήπως είναι κληρονομικό δικαίωμα η Αθήνα να έχει ΤΕΣΣΕΡΑ (το γράφω με κεφαλαία μήπως και δεν γίνει αντιληπτό) Μέσα σταθερής τροχιάς και η Θεσσαλονίκη μόνο τον ταλαιπωρημένο ΟΑΣΘ; Τι έχουν κάνει οι πολιτικοί της πόλης, οι Περιφερειάρχες, οι Δήμαρχοι, οι θεσμικοί παράγοντες; Διεκδίκησαν, απαίτησαν, κινητοποίησαν τους κατοίκους της πόλης για να αποκτήσει δεύτερο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς; Οχι, είναι η απάντηση. Κι αν έκαναν ή ανέπτυξαν χαλαρή δράση ή ακολούθησαν λάθος δρόμο.
Δεν πιστεύω ότι αν υπήρχε ένα κάλεσμα στους πολίτες της Θεσσαλονίκης για αντίδραση στο θέμα των μετακινήσεων δεν θα ανταποκρίνονταν. Στο φινάλε ας το έκαναν κι ας χρεώνονταν η πόλη την αδράνεια. Δεν έγινε τίποτε όμως μέχρι τώρα. Ο ΟΑΣΘ αντιμετωπίζονταν περίπου ως ο ιερά αγελάδα στις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας μύθους και ερωτηματικά γύρω από το μετοχολόγιο του Οργανισμού. Οσο για τα δείγματα μετά την κρατικοποίηση τού ΟΑΣΘ δεν είναι ενθαρρυντικά ούτε δίνουν όραμα για Αστικές συγκοινωνίες ευρωπαϊκού επιπέδου.
FOCUS
Στην Ελλάδα όπου πιστεύουμε ότι μπορούμε να μιλάμε για τον αντικαπνιστικό νόμο κρατώντας ένα τσιγάρο στο χέρι, κάποτε θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το κράτος δεν είναι η «Μαμά Τερέζα». Αρα θα πρέπει να έχουμε απαιτήσεις, αφού πρώτα κάνουμε την αυτοκριτική μας για το αν υπάρχει από την πλευρά μας συνέπεια στις υποχρεώσεις μας.
Από την έντυπη έκδοση της metrosport (6/10)