Είναι ο άνθρωπος των εννιά ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων και των αμέτρητων παρατσουκλιών. «Μίδας», «άρχοντας των δαχτυλιδιών», «Ζοτς». Ειδικά το τελευταίο εμπεριέχει ίντριγκα καθώς από μικρό παιδί ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς διακρινόταν για την ευστοχία του στο μακρινό σουτ. Κάποιος του είχε πει ότι «έσκιζε» (σ. σ. «cepac» στα σέρβικα) το διχτάκι. Κι έτσι οι φίλοι του τον αποκαλούσαν Zelimir Obradovic Cepac. Παίρνοντας τα τρία αρχικά γράμματα, του «κόλλησαν» το παρατσούκλι Ζοτς (σ. σ. «Zoc»). Για τον ίδιο, ήταν και παραμένει τίτλος τιμής.
Στην Ελλάδα, είναι αλήθεια ότι αμφισβητήθηκε. Γι’ αυτόν τον λόγο του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Γκαστόνε». Ο ίδιος ενοχλήθηκε. Εκτίμησε ότι ήταν προσβλητικό, πως εμπεριείχε μια μορφή υποβάθμισης της αξίας του και ότι θα έπρεπε πολλοί να αναθεωρήσουν για τα περί καλοτυχίας. «Εσείς με φωνάζατε Γκαστόνε. Δεν το θυμάστε;», είπε αρχικά χρόνια μετά έχοντας κατακτήσει τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους με τον Παναθηναϊκό.
Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έχει τόσα ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα όσα έχει κατακτήσει η Ρεάλ Μαδρίτης. Αν πάλι οι Ετόρε Μεσίνα, Ντούσαν Ίβκοβιτς και Πίνι Γκέρσον αραδιάσουν τους δικούς τους αντίστοιχους τίτλους, πάλι δεν τον φτάνουν. Δίχως υπερβολή, ο «Ζοτς» είναι ο αυτοκράτορας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο άνθρωπος που μπορεί να κατακτήσει την κορυφή κάθε λογής ομάδα.
Το όνομα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έγινε συνώνυμο της επιτυχίας. Αυτό αποδεικνύει το βιογραφικό του, οι τίτλοι του. Επί τουλάχιστον 25 χρόνια και επενδύοντας δεκάδες εκατομμύρια δολάρια οι Τούρκοι ζούσαν σε… καθεστώς ξηρασίας. Δεκάδες προπονητές, εκατοντάδες παίκτες επιστρατεύτηκαν για την εκτέλεση της σχετικής αποστολής. Κι αυτό που δεν έκαναν όλοι οι άλλοι, το πέτυχε ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Ο ίδιος δεν έχει τοποθετήσει όρια στα όνειρά του. Δεν απάντησε ποτέ, πότε θα σταματήσει. Το πιο γλυκό Πρωτάθλημα Ευρώπης παραμένει το πρώτο. Με τους άλλοτε συμπαίκτες του, στην Παρτιζάν Βελιγραδίου το 1992 στην Κωνσταντινούπολη. Τότε, ο μέντοράς του και κουμπάρος του Ντούσαν Ιβκοβιτς του έδωσε το σακάκι του προπονητή, ένα βράδυ στο ξενοδοχείο. Κι ενώ είχε ακόμη 2-3 γόνιμα χρόνια, ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Τελ Αβίβ, η Μπανταλόνα (στη μοναδική παρουσία της σε φάιναλ φορ) κατέκτησε τον τίτλο. Ποιον είχε στον πάγκο; Τον Ομπράντοβιτς φυσικά. Έναν χρόνο μετά η Ρεάλ Μαδρίτης ήθελε να επιστρέψει στον θρόνο της. Και το πέτυχε. Ποιον προσέλαβε στην τεχνική ηγεσία; Μα, τον Ομπράντοβιτς. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1999) ο Παναθηναϊκός έψαχνε τον κατάλληλο άνθρωπο για να κατακτήσει την κορυφή. Πάλι Ομπράντοβιτς και ο Παναθηναϊκός έγινε δυναστεία με πέντε ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Και τώρα η Φενέρμπαχτσε. Αφού πέταξε τουλάχιστον 180 εκατομμύρια δολάρια, πήρε τον Ομπράντοβιτς για να πιάσουν… τόπο τα λεφτά της.
