Παίζει με τα νεύρα ενός ολόκληρου κόσμου, παίζει με τις τύχες μιας ολόκληρης ομάδας. Φθηνοί ελιγμοί από τον Παπαθανασάκη και φθηνά (επικοινωνιακά) κόλπα για να κερδίσει ο ίδιος χρόνο, χρόνο όμως που δεν έχει ο Ηρακλής.
Η πρόσφατη εξυπναδικίστικη κίνηση να βγει προς τα έξω ότι θέλει να παραμείνει ξεκινώντας με τα έσοδα από τη μεταγραφή του Βέλλιου δεν πείθει φυσικά. Κι αυτό γιατί το παιχνίδι με τον χρόνο (εδώ και καιρό) είναι αισχρό.
Πιέζει τις ημερομηνίες για να (καταλήξει, να) παρουσιάσει τον εαυτό του ως τη μόνη “λύση”, μία… “λύση” όμως που έχει φέρει τον Ηρακλή σε αυτό το αδιέξοδο. Κρυμμένος, δεν βγαίνει να μιλήσει (φέρεται να αλλάζει ξενοδοχεία και πόλεις) και συνεχώς αυτοαναιρείται. Τη μία “μιλάω με ανθρώπους από το εξωτερικό”, την άλλη “θα έρθουν τα λεφτά”, παρακάτω… “έχω εγώ λεφτά και θα τα φέρω”, την άλλη, “θα μιλήσω στις 20 Μαϊου ή νωρίτερα”, την άλλη… “από Δευτέρα”.
Κόλπα πάντως που δεν πείθουν κανέναν από έναν άνθρωπο που έφερε ο ίδιος την κατάσταση εδώ. Οι αντιδράσεις του κόσμου συνεχίζονται με φόντο μια ομάδα που ζητά απεγνωσμένα λύση.
Μια ομάδα που ο ίδιος την άφησε χωρίς άδεια, ο ίδιος την έκανε “έρμαιο” στις διαθέσεις του καθενός, μια ομάδα που ο ίδιος επιτρέπει στον καθένα να τη φθείρει προκαλώντας τεράστια ζημιά. Για αυτό και οι αντιδράσεις συνεχίζονται και δεν θα σταματήσουν μέχρι να δοθεί οριστική λύση.
Ξέσπασμα στο internet και για τα έσοδα της μπουτίκ
Ο τρόπος με τον οποίον ο κόσμος του Ηρακλή σχολιάζει -και- το θέμα της μπουτίκ της ομάδας είναι και αυτός ενδεικτικός για τη γενικευμένη (και πολυεπίπεδη) αντίδραση κατά του Σπύρου Παπαθανασάκη.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα έγινε τις προηγούμενες μέρες αναφορά από τη “M”, θέλοντας να καταδείξει το ότι ο -εγκληματικά ερασιτεχνικός- τρόπος προσέγγισης της όλης ιστορίας από τη διοίκηση, τον Παπαθανασάκη και τον Στοϊτση που πήρε τα κλειδιά της μπουτίκ, στέρησε από τον Ηρακλή μια σημαντικότατη πηγή εσόδων που θα μπορούσε να φτάσει και το 20% και το 30% του μπάτζετ.
Τα σχόλια είναι ενδεικτικά και έχουν να κάνουν με το ότι ο κόσμος εκτός πόλης και εκτός χώρας αδυνατούσε να νιώσει κοντά στην αγαπημένη του ομάδα μιας και δεν μπορούσε να πάρει κάτι μέσω ίντερνετ, με παραγγελίες που δεν έρχονταν, με τα “θέλω” του κόσμου (που ήθελε να αφήσει τα λεφτά του) και δεν ικανοποιούνταν, ακόμη και με την ποιότητα των προϊόντων.