Η «Μ» κάνει ένα flash back στις δημόσιες τοποθετήσεις του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Ηρακλής, θυμίζοντας τι έλεγε τότε, τι συνέβη στην πορεία και ποια ήταν τελικά η κατάληξη των «μεγάλων» δηλώσεων του «Καναδού».
Λόγια, όμορφα λόγια, εύηχα στον κόσμο του Ηρακλή, με το απαραίτητο… περιτύλιγμα. Ιλουστρασιόν τις περισσότερες φορές για να ακούγονται περισσότερο εντυπωσιακά. Με την κατάλληλη… εσάνς που περιείχε και ολίγον από οπαδιλίκι για να γίνονται περισσότερο πιστευτά. Αυτή ήταν η πρακτική του εθισμένου για μία μεγάλη περίοδο με τη δημοσιότητα και τη δημόσια έκθεση Σπύρου Παπαθανασάκη.
Αλλοτε φορώντας το κασκόλ του Ηρακλή στο λαιμό, άλλοτε εμφανιζόμενος με ένα μεγάλο χαμόγελο στο Καυτανζόγλειο συνομιλώντας με τους φίλους της ομάδας, άλλοτε τριγυρίζοντας στη Θεσσαλονίκη, απολαμβάνοντας στήριξη και αγάπη από έναν «πληγωμένο» πολλάκις στο παρελθόν κόσμο του Ηρακλή. Υποσχόμενος αυτάρκεια, αυτονομία, οικονομική ηρεμία και μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα στα επόμενα χρόνια. Μόλις περνούσε αυτή της σταθεροποίησης ο Ημίθεος θα εισερχόταν στην… ευρωπαϊκή καταξίωση. Κατά τον ίδιο…
Όλα αυτά τα λόγια όμως εντός ενός μόλις χρόνου έγιναν… κομμάτια. Και οι στιγμές έγιναν καπνός όπως αναφέρει και ένα γνωστό άσμα. Η ανεπάρκεια, ξεροκεφαλιά, οικονομική ένδεια, αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας του ιδίου και μόνο οδηγεί τους «κυανόλευκους» στην καταστροφή.
«Θα μας μάθει όλη η Ευρώπη»
Ηταν 5 Μαρτίου του 2015 όταν ο Σπύρος Παπαθανασάκης «χτύπησε» με μία δήλωση που συζητήθηκε. Αρεσε παράλληλα στον κόσμο της ομάδας που άρχισε να ονειρεύεται και να πιστεύει ότι βρέθηκε επιτέλους ένας άνθρωπος με όραμα και φιλοδοξίες για τον Ηρακλή. «Πιστεύω ότι σε τρία χρόνια θα μας μάθει όλη η Ευρώπη. Θα παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας ανάσα για να πετύχουμε».
Σε τρία χρόνια το πιο πιθανό όμως είναι η Ευρώπη να μάθει τον Ηρακλή για αρνητικό όμως λόγο. Για το πώς κατάφερε ένας άνθρωπος να ηγηθεί διοικητικά μίας ομάδας, αυτή να ανέβει κατηγορία και μέσα σε δώδεκα μήνες όχι να την υποβιβάσει ξανά αλλά να την διαλύσει!
Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι
Ευρισκόμενος στα… φόρτε του μετά την άνοδο της ομάδας, τον ενθουσιασμό του κόσμου να είναι υψηλός και τις προοπτικές της ομάδας ακόμη υψηλότερος, ο πρόεδρος της ΠΑΕ άρχισε να… κελαηδά με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα. Ας θυμηθούμε τι «μαγικά» είχε δηλώσει στις 10 Νοεμβρίου. . «Για μένα ο Ηρακλής είναι η καρδιά και η ψυχή μου και αν μπορούσα να τα αφήσω όλα στον Καναδά, εκτός από τη μητέρα μου, για να είμαι εδώ θα το έκανα. Ο Ηρακλής είναι τα πάντα για μένα, ο Ηρακλής μου έδωσε το συναίσθημα αυτό από τη στιγμή που ασχολήθηκα μαζί του».
Τι έγινε τελικά όμως μετά από εννιά μήνες; Αλήθεια, πού πήγε εκείνη η αγάπη, η λατρεία που δήλωνε ο ίδιος για τον Ηρακλή; Όταν άλλωστε αγαπάς κάτι δεν το αφήνεις να «πεθάνει».
Βιώσιμος, ανεξάρτητος και ειλικρινής
Το… παραμύθι όπως φάνηκε στη συνέχεια εκ του αποτελέσματος πήγαινε σύννεφο. Το αγωνιστικό κομμάτι και κάποιες σημαντικές νίκες κάλυπταν τα προβλήματα και ο Σπύρος Παπαθανασάκης συνέχιζε τις πομπώδεις δηλώσεις. Τι είπε ο ίδιος εκεί στα μέσα Νοέμβρη του περασμένου έτους;
«Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι μια βάση που θα έχει μακροπρόθεσμο ορίζοντα και στρατηγική.
Το όνειρο μου είναι για τον Ηρακλή να αφήσω μια ομάδα που θα μπορεί να ζήσει για πάντα. Ανεξάρτητη και βιώσιμη οικονομικά. Γι΄’ αυτό γίνεται προσπάθεια να υπάρχει πειθαρχία στα οικονομικά για να μπορέσουν να έρθουν παίκτες και να βοηθήσουν να ανέβει στη βαθμολογία».