Παίκτες, που είχαν και έχουν τον χαρακτήρα του «σκληρού», που αρέσκονται στο να προκαλούν, που έχουν έμφυτη την τάση να τσατίζουν τους αντίπαλους, εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Τσαμπουκάδες πρώτης γραμμής, παίκτες που δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα, «τρελοί», με αψυχολόγητες ενέργειες, που πέρα από το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο ορισμένοι εξ αυτών, έκαναν και πράγματα απίστευτα με την συμπεριφορά τους.
Τρελαίνονται εύκολα, παθιάζονται, δίνουν όλο τους το "είναι" στο γήπεδο, είναι μονίμως με το μαχαίρι στα δόντια και με μάτι, που στην κυριολεξία γυαλίζει.
Τελικά είναι πολλοί. Λογικό, άλλωστε... Το metrosport.gr προσπάθησε να τους συγκεντρώσει όλους. Να τους κάνει μία ομάδα. Σαν μία αποστολή για ένα παιχνίδι.
Από το μακρινό 1960, αλλά μέχρι και σήμερα... Δεν τα καταφέραμε. Βγάλαμε τελικά δυο ενδεκάδες. Συνολικά, 22 παίκτες!
Φανταστείτε όλους αυτούς, ανεξαρτήτως θέση στον αγωνιστικό χώρο, να ήταν και σε μία ομάδα! Ποιος προπονητής θα μπορούσε να τους κουμαντάρει; Εξαιρετικά δύσκολο το ερώτημα. Πάμε να τους δούμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος;
Λουίς Σουάρες
O Ουρουγουανός φορ είνα πραγματικά μία "μηχανή" των γκολ. Ωστόσο, ουκ ολίγες φορές στην καριέρα του μέχρι τώρα έχει προκαλέσει τεράστιο σάλο.
Το 2011 υπέπεσε σε ρατσιστικές ύβρεις στον τότε παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Πατρίς Εβρά, αλλά ακολούθησαν και άλλα... Δαγκωματιές σε αντιπάλους!!! Οπως όταν έπαιζε στον Αγιαξ και είχε προκαλέσει πόνο στον αμυντικό της Αϊντχόφεν, Μπακάλ. Το ίδιο είχε κάνει και με την Λίβερπουλ, έχοντας δαγκώσει τον Ιβάνοβιτς. Το είχε κάνει ξανά το 2014 στο Μουντιάλ με την Ουρουγουάη στο ματς με την Ιταλία, έχοντας δαγκώσει τον Κιελίνι.
Η μετακίνησή του στην Μπαρτσελόνα τον έχει σταθεροποιήσει και καλά θα κάνει να συνεχίσει έτσι.
Ντιέγκο Κόστα
Εξαιρετικός επιθετικός. Ο Ισπανός (σ.σ. γεννημένος στη Βραζιλία) φορ δεν θα μπορούσε ωστόσο με τίποτα να λείπει από αυτήν τη λίστα, καθώς είναι ταυτόχρονα από τους πιο αποτελεσματικούς, αλλά και τους πιο αμφιλεγόμενους επιθετικούς στο «Νησί».
Το πάθος, η μαχητικότητά του, το πείσμα και η αφοσίωσή του προκαλούν πολλές φορές. Πλακώνεται εύκολα, ενώ δε δέχεται με τίποτα την κλωτσιά.
Πλακώθηκε με τον Σκρτελ σε ματς με την Λίβερπουλ, έχει ρίξει κουτουλιά στον Νταβίντ Λουίς, έριξε αδέσποτη γροθιά σε αντίπαλο του σε ματς με την Σάντερλαντ στο κένυτρο του γηπέδου (!), ενώ έχει φτύσει ακόμα και διαιτητή, σε παιχνίδι με την Εβερτον για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας την περασμένη σεζόν.
Πολ Γκασκόιν
Ο Τζορτζ Μπεστ είχε αναφέρει για τον Γκασκόιν: "Είχα πει κάποτε ότι ο δείκτης νοημοσύνης του Γκασκόιν ήταν μικρότερος από τον αριθμό της φανέλας του (σ.σ. 7) και αυτός με ρώτησε: "Τι είναι δείκτης νοημοσύνης;".
Ο αλλοπρόσαλλος χαρακτήρας του, η "τρέλα" του και η υψηλή τεχνική του κατάρτιση ήταν ορισμένα από τα στοιχεία, που τον ακολουθούσαν. Σπάνια εμφανίζονται παίκτες σαν τον Πολ Γκασκόιν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Απείθαρχος, παίκτης που δεχόταν εύκολα κίτρινες, αλλά και κόκκινες κάρτες.
Ταλανίζεται ακόμη όμως από προβλήματα με το ποτό, δίνει μάχη για να μπορέσει να βγει από το τούνελ του μαρασμού, ενώ πρόσφατα βρέθηκε να τριγυρνάει γυμναός στους δρόμους του Λονδίνου.
Το 1998, ενώ όλοι οι παίκτες της εθνικής ομάδας προετοιμάζονταν και πρόσεχαν τη διατροφή τους ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλου, εφημερίδα της χώρας είχε βγει με πρωτοσέλιδο τον Γκασκόιν με ένα μπουκάλι ουίσκι στο χέρι.
Ερικ Καντονά
Μεγάλος παίκτης. Ηγετική μορφή. Οξύθυμος και αθυρόστομος. Το περιστατικό, που έχει μείνει σε όλους είναι, όταν είχε επιτεθεί με αεροκλοτσιά σε έναν οπαδό της Κρίσταλ Πάλας.
Τότε του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης για δυο εβδομάδες. Είδε την ποινή του τελικά να μειώνεται σε 120 ώρες κοινωφελούς εργασίας.
Οταν ήταν στην Οσέρ είχε γρονθοκοπήσει έναν συμπαίκτη του.
Ο Καντονά είχε τον χαρακτηρισμό "Βασιλιάς Έρικ" από τους οπαδούς της Μάντσεστερ, που τον ανέδειξαν ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει παίξει για την ομάδα τους, μέσω του επίσημου περιοδικού του συλλόγου.
Βίνι Τζόουνς
Απίστευτος. Εκρηκτικός χαρακτήρας. Σκληρός με τα όλα του. Η φωτογραφία που τα... πιάνει στον Γκασκόιν σε αγώνα Κυπέλλου της Νιούκαστλ με τη Γουίμπλεντον είναι η πλέον χαρακτηριστική για να δείξει ότι ο Βίνι Τζόουνς δεν ήταν για να μην... παίζεις μαζί του.
Εχει δεχτεί την πιο γρήγορη κίτρινη. Μόλις σε 3 δευτερόλεπτα παρατηρήθηκε από το διαιτητή.
Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε για το περιστατικό είπε χαρακτηριστικά: «Αργησα». Εχει κάνει ουκ ολίγες ταινίες και σειρές. Σχεδόν σε όλες, παίζει τον σκληρό της υπόθεσης.
Ντέιβ ΜακΚέι
Ο σπουδαίος Μπράιαν Κλαφ τον έχει χαρακτηρίσει ως τον πιο σπουδαίο παίκτη, που είχε ποτέ η Τότεναμ.
Ενας από τους πιο σκληρούς μέσους, που είχε το αγγλικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του '60 και του '70.
Είχε δύο τραυματισμούς, που σε άλλους παίκτες θα σταματούσαν την καριέρα τους, αλλά εκείνος επέστρεψε.
H «αναμέτρησή» του με τον Mπίλι Mπρέμνερ έμεινε στην ιστορία, φωτογραφικά, ως το σύμβολο του δυνατού παιχνιδιού στην Aγγλία. Aυτό το τράβηγμα της φανέλας, δε, ήταν υπερβολικά αθώο μπροστά σε άλλα που έκανε.
Ο Τζορτζ Μπεστ τον είχε χαρακτηρίσει ως τον πιο «σκληρό αντίπαλο που είχε αντιμετωπίσει».
Τζενάρο Γκατούζο
Εχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο σκληροτράχηλους ποδοσφαιριστές του πλανήτη. Ξεχώριζε πάντα για το πάθος του, τον αυθορμητισμό του και τρέλα του.
"Σκυλί" του... πολέμου. Ετοιμος πάντα για καυγά. Μικρός στο δέμας, αλλά παθιασμένος. Τσαμπουκάς. Παίκτης που δεν "μασούσε". Εμπαινε πάντα με δύναμη στην μπάλα. Τα γουρλωμένα μάτια και η έκφραση του στο πρόσωπο θα μείνει αποτυπωμένη σε όλους όσους πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται.
Εκανε μεγάλη καριέρα στην Μίλαν και φυσικά στην εθνική Ιταλίας. Πέρασε και ως προπονητής του ΟΦΗ από την Ελλάδα. Το πέρασμα του ήταν σύντομο.
Aπό τα μεγαλύτερα «χάι λάιτ» του ήταν ο τσακωμός του με τον Tζο Tζόρνταν, βοηθό προπονητή στην Tότεναμ, σε παιχνίδι του Champions League με τη Mίλαν στο Mιλάνο.
Είναι αναμφίβολα θρυλική μορφή των γηπέδων. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη γινόταν καυγάς στο γήπεδο και να μην τον δεις στην πρώτη γραμμή. Η επιτομή του πάθους.
Αντονι Γκοϊκοετσέα
Απέκτησε το παρατσούκλι "ο χασάπης του Μπιλμπάο».
Αυτό ήταν το προσωνύμιο για τον παίκτη, που έμεινε γνωστός στην ιστορία για το τάκλιν στον Μαραντόνα το 1983!
Δύο χρόνια νωρίτερα, βέβαια, ο κεντρικός αμυντικός της Αθλέτικ Μπιλμπάο είχε τραυματίσει σοβαρά τον Μπερντ Σούστερ και στην πορεία έβαλε στο μάτι το... έτερο μεγάλο αστέρι των «μπλαουγκράνα».
Στο 59ο λεπτό εκείνου του αγώνα, που έληξε 4-0 υπέρ της Μπάρτσα, ο Γκοϊκοετσέα έκανε ένα δολοφονικό τάκλιν από πίσω στον «Ντιεγκίτο», ο οποίος έπεσε σφαδάζοντας στον αγωνιστικό χώρο.
Γνωστός, γενικότερα για τα τάκλιν του, αλλά όταν σταματάς τον Ντιέγκο Μαραντόνα, μάλλον... έχει άλλη σημασία το μαρκάρισμά σου!
Μάλιστα, στον τελικό του Κυπέλλου (1983-84) ο Μαραντόνα είχε ξεσπάσει κατά του Γκοϊκοετσέα και ακολούθησε καυγάς εντός γηπέδου!
Πέπε
O Πορτογάλος κεντρικός αμυντικός καθιέρωσε το περίφημο «μασάζ στην πλάτη του αντιπάλου με τις τάπες».
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό είναι πιο ήρεμος, πιο ώριμος, δεν κάνει "τρέλες", ούτε αντιαθλητικά μαρκαρίσματα ή σκληρά αν προτιμάτε πιο λάιτ, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας παίκτης, που σίγουρα δεν θες να έχεις απέναντί σου!
Το πάτημα στο χέρι του Μέσι, η καρατιά στον ΣΙσοκό, η κουτουλιά στον Φάμπρεγκας, αλλά κυρίως η κλωτσιά στον Φρανθίσκο Κασκέρο είναι μόνο τέσσερα από τα περιστατικά, που τον κάνουν να είναι ένας σκληροτράχηλος αντίπαλος, που κάποιες φορές ξεπερνάει υπερβολικά τα όρια!
Μάλιστα, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης είχε παγώσει βλέποντας τον Πέπε να κλωτσά με μανία τον Χαβιέρ Κασκέρο ακόμα και όταν ο τελευταίος ήταν στο έδαφος.
«Είμαι πραγματικά στεναχωρημένος και απογοητευμένος από τη συμπεριφορά μου. Ηταν πάνω στην ένταση της στιγμής, και ως άνθρωπος κάνω λάθη», ήταν η ομολογία του.
Pον «Tσόπερ» Xάρις
Είχε το μοτό: «Oταν ξεφεύγει ο αντίπαλος, χτύπα τον».
Λέγεται ότι μετά από τον Bίνι Tζόουνς είναι ο πιο κυνικός, σκληρός και συνάμα αμείλικτος στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Για σχεδόν 20 χρόνια, ο Ρον Χάρις, έκανε την άμυνα της Τσέλσι να προκαλεί τρόμο. Ηταν ο πιο νεαρός αρχηγός, που οδήγησε την Τσέλσι στον τελικό του FA Cup το 1967 και το 1970 πήρε το τρόπαιο στον τελικό του Ουέμπλεϊ.
Είχε χαρακτηριστεί ως «το απαράδεκτο πρόσωπο μιας ταλαντούχας ομάδας», όπως τον χαρακτήριζαν στα χρόνια, που αγωνιζόταν με την Tσέλσι. Xιαστοί, μηνίσκοι, κόκαλα.
H κορυφαία στιγμή του ήταν στο δεύτερο ραντεβού με τη Λιντς σε τελικό του Kυπέλλου Aγγλίας στο «Oλντ Tράφορντ». Mατς, όπου με τους μοντέρνους κανονισμούς, όπως είπαν σύγχρονοι διαιτητές, που είδαν το ματς, ο τότε διαιτητής Eρικ Tζένινγκς έπρεπε να έχει βγάλει έξι κόκκινες και δώδεκα κίτρινες κάρτες.
H αρχή της μάχης έγινε, όταν ο Xάρις «εξόντωσε» με κλωτσιά στο καλάμι του Eντι Γκρέι στο όγδοο λεπτό. «Hταν αρκετά φιλικό απ’ την πλευρά μου ότι τον άφησα να παίξει για οκτώ λεπτά», είπε μετά.
Γκάρι Μεδέλ
Κι αυτός αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση «αλητείας». Εχει δει κόκκινη κάρτα για τα... πάντα. "Πίτμπουλ", είναι το παρατσούκλι του.
Κλοτσάει, ρίχνει μπουνιές, φτύνει, πανηγυρίζει ημίγυμνος, κάνει χειρονομίες.
Μάλιστα το 2007 του έκαναν χρήση σπρέι πιπεριού για να τον βγάλουν από το γήπεδο.
Η Χιλή έπαιζε στο Παγκόσμιο Κύπελλο U-20, εκείνος αποβλήθηκε στο 16' και μετά πήγε στο διαιτητή.
Ε, δεν ήθελε και πολύ... Το γεγονός ότι θα ήταν κλέφτης ή έμπορος ναρκωτικών, αν δεν έπαιζε μπάλα τα λέει όλα.
Εχουμε και άλλους, μην ανησυχείτε. Απλά, αυτό είναι μόνο το Πρώτο μέρος του αφιερώματος μας για τους «κακούς» και τους μεγάλους «αλήτες» του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
