Ο ΠΑΟΚ δεν απέτυχε μόνο γιατί ο Λούμπος Μίχελ δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Ούτε γιατί οι παίκτες του, που είναι αλήθεια, δεν... νιώθουν κάτι περισσότερο απ' ότι κάνουν just a job. Ούτε καν γιατί ο Στανόγεβιτς ήταν ένα πείραμα με επιτυχία ανάλογης αυτού της Φιλαδέλφειας...
Δεν είναι θέμα προσώπων η φετινή αποτυχία αλλά θέμα αγωνιστικής και διοικητικής φιλοσοφίας που πιθανόν δεν υπάρχουν αυτόνομες, πόσω μάλλον να βρίσκονται και σε μεταξύ τους αρμονία που είναι και το ζητούμενο.
Ο ΠΑΟΚ είναι ο ορισμός του... ότι φυσάει με ευθύνη Ιβάν Σαββίδη που με εξαίρεση την οικονομική του συνέπεια, σπάνια προσφορά για τους καιρούς μας, δεν αποφάσισε να στηρίξει στην πραγματικότητα ούτε ένα από τα δεκάδες πρότζεκτ που χρυσοπλήρωσε για την εταιρεία του.
Επέλεξε να δώσει το τιμόνο σε... βαρβάτο ξένο προπονητή (Στέφενς), σε ελπιδοφόρο ξένο (Τούντορ), σε ελπιδοφόρο Έλληνα (Δώνης), σε... ΠΑΟΚτσή (Αναστασιάδη), σε δημιούργημά του (Ίβιτς), σε... φίλο φίλου (Στανόγεβιτς), σε πρώην εχθρό (Λουτσέσκου).
Επέλεξε να στελεχώσει κατά καιρούς την ομάδα με έμπειρους Έλληνες γιατί ο Ιβάν Σαββίδης λάτρευε την εθνική (Τζαβέλλας, Τζιόλης κ.α.), σε ελπιδοφόρους Έλληνες που χρυσοπλήρωσε (Λημνιός κ.α.) σε πολύ μεγάλα ξένα ονόματα (Μπερμπάτοφ, Νάτχο, Νομπόα), σε νεαρούς ξένους με πιθανή μεταπωλητική αξία (Μακ, Ροντρίγκεζ, Τσίμιροτ), σε διακριθέντες σε χαμηλότερου επιπέδου ομάδες (Μπίσεσβατ, Τζάλμα).
Επέλεξε να δώσει τη θέση του τεχνικού διεθυντή από τον Βρύζα μέχρι τον σπουδαίο και πανάκριβο Άρνεσεν και τον Μίχελ.
Τα έκανε όλα, τα ακύρωσε όλα και εμείς μείναμε με την απορία. Αφού επέλεξε όλα τα... πλάνα, δεν γίνεται κανένα να μην είναι και το σωστό. Και όμως γίνεται...
Ότι ονομάστηκε πλάνο ή πρότζεκτ, δεν ήταν ποτέ. Πλάνο σημαίνει ιεραρχία, διακριτοί λόγοι, γρήγορες αποφάσεις αλλά όχι στο... πόδι, λεφτά και άνθρωποι που ξέρουν (όχι απαραίτητα ΠΑΟΚτσήδες) σε όλα τα πόστα. Δεν σημαίνει, αποφασίζει το αφεντικό γιατί ειναι αυτός που πληρώνει (φυσικά και επιβλέπει), δεν περιμένουμε την άφιξη του Ιβάν Σαββίδη για να γίνουν οι μεταγραφές, δεν κάνουμε αμέτρητες συσκέψεις για το τίποτα, δεν εμπιστευόμαστε τους φίλους μας αντί των στελεχών μας, δεν τους στήνουμε στο απόσπασμα στην πρώτη αποτυχία.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στον ΠΑΟΚ των μεγάλων αγωνιστικών αντιθέσεων. Σε μια ομάδα που έχει ρίξει χρήμα στην αγορά και βλέπει τις αδυναμίες της να αυξάνονται.
Σε μια ομάδα που δεν έχει αντικαταστάτη του Μάτος και έδιωξε τον Κίτσιου, που δεν έχει εξάρια και έδιωξε τον Χαρίση.
Σε μια ομάδα με ακαδημίες που έχουν πολύ μεγάλο μπάτζετ και κανέναν παίκτη ενεργό παίκτη στην πρώτη ομάδα και μετά από χρόνια κανέναν παίκτη και στην Εθνική ανδρών.
Σε μια ομάδα που ξέρει ότι της λείπουν εξάρι, οκτάρι και κεντρικός αμυντικός και ακόμη τους ψάχνει 25 Αυγούστου.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στον αποκλεισμένο ΠΑΟΚ από τη φτωχή αλλά με πολύ ξεκάθαρο πλάνο Έστερσουντ και στην πίστη πως η κατάσταση δύσκολα μπορεί να ανατραπεί.
Όχι γιατί δεν γίνεται αλλά γιατί ο Ιβάν Σαββίδης, με εξαίρεση τη χρονιά Ίβιτς, έδειξε πως δεν λειτουργεί καλά υπό πίεση. Δεν είναι μόνο θέμα χαρακτήρα αλλά και γνώσεων. Όταν παραδεχτεί πως δεν ξέρει το ποδόσφαιρο όπως τις επιχειρήσεις και εμπιστευτεί πραγματικά αυτούς που ξέρουν, όλα μπορούν να αλλάξουν. Θα κάνει ότι δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια;