Φτού κι από την αρχή! Ο ΠΑΟΚ καλείται να ψάξει, άλλον ένα χρόνο, προπονητή! Το έργο παίχθηκε τέσσερις φορές τα τελευταία πέντε χρόνια στην Τούμπα και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο κύκλος του Ίβιτς έκλεισε και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Για κάποιους είναι πετυχημένος. Για άλλους πέτυχε λίγα αν και του προσφέρθηκαν τόσα πολλά.
Ας συμφωνήσουμε όμως σε κάτι. Είναι εύκολο να κάνεις τον προπονητή στον ΠΑΟΚ, όταν έχεις το δεύτερο μεγαλύτερο μπάτζετ του πρωταθλήματος, τον πανίσχυρο Ιβάν Σαββίδη να βάζει πλάτη, έναν ολόκληρο μηχανισμό να σε στηρίζει με κάθε μέσο και τρόπο, όταν σου προσφέρονται εχέγγυα για να πετύχεις.
Το δύσκολο είναι να φέρεις αποτελέσματα στον Πανιώνιο, στον Πλατανιά, στην Ξάνθη, στην Κέρκυρα. Εκεί έχεις να αντιμετωπίσεις όχι μόνο τους αντιπάλους αλλά και τις τεράστιες ελλείψεις σε συνθήκες και υποδομή. Εκεί είναι τα δύσκολα! Ο ΠΑΟΚ είναι ευχή Θεού να δουλεύεις.
Κάτω από αυτή την έννοια ο Ίβιτς ήταν ευλογημένος! Στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ απέτυχε όμως παταγωδώς. Έχασε την δεύτερη θέση κι όχι μόνο. Ούτε η δικαιολογία ότι τερμάτισε έξι βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό στέκει για έναν και μόνο λόγο. Το πρωτάθλημα είχε κριθεί από τον πρώτο γύρο και η διαφορά των βαθμών είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Ο ΠΑΟΚ με λίγες εξαιρέσεις δεν έπαιξε μπάλα, δεν έπεισε και σε καμία περίπτωση δεν έδειξε ότι είναι σε καλό δρόμο. Αντίθετα, παρά την κατάκτηση του κυπέλλου, έδειξε ότι δεν πατάει καλά με αποτέλεσμα να έρθουν και τα γνωστά αποτελέσματα στα πλέι οφ.
Είναι κακό για τον ΠΑΟΚ να αλάζει κάθε χρόνο προπονητή. Μακάρι ο Ίβιτς να είχε την δυνατότητα να μείνει. Έκανε το αγροτικό του στην πλάτη του ΠΑΟΚ, είχε αποκτήσει πλέον μια κάποια εμπειρία, θα μπορούσε να πάει καλύτερα.
Ο ΠΑΟΚ σήμερα θέλει προπονητή μεγάλο όνομα, ικανό να κάνει τη διαφορά, ικανό να τον οδηγήσει τη νέα χρονιά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και σε κάθε περίπτωση καλύτερο από τον Ίβιτς!
