Ότι το ποδόσφαιρο είναι στα χειρότερά του, το ξέρει ο καθένας που παρακολουθεί τι συμβαίνει στον πολύπαθο αυτό χώρο και έχει εικόνα για τις δύο, τουλάχιστον, τελευταίες δεκαετίες.
Τα επιχειρηματικά συμφέροντα, η υποκίνηση σε βία εξαιτίας των εμπρηστικών δηλώσεων, το κλίμα μίσους που καλλιεργείται, έχουν παίξει τον ρόλο τους ώστε να πιάσει πάτο το πιο λαοφιλές άθλημα.
Κι όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι συμπτώματα των τελευταίων εβδομάδων, δεν μας προέκυψαν επειδή ένας μεγαλομέτοχος έκανε ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει παράγοντας, να μπουκάρει, δηλαδή, στο γήπεδο με το όπλο του, που νομίμως φέρει, να είναι σε κοινή θέα.
Όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχουμε πολιτική ηγεσία στον αθλητισμό που να είναι αποφασισμένη να παρέμβει αποφασιστικά, που να έχει την βούληση να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο, που να μην διστάζει και να μην νοιάζεται για το πολιτικό κόστος, που να είναι έτοιμη να πάρει δύσκολες αλλά ουσιαστικές αποφάσεις.
Όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός, κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα, ότι δεν έχουμε μια διοίκηση στην ΕΠΟ η οποία να είναι έτοιμη να ενεργοποιήσει κάθε διαθέσιμο μηχανισμό και να βγει πρώτη για να ανακοινώσει όποια πρόσθετα μέτρα θεωρεί πως είναι απαραίτητα, ώστε να καθαρίσει την σαπίλα και να δημιουργήσει προϋποθέσεις υγιούς ανάπτυξης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Βγαίνει τον τελευταίο καιρό και μιλάει όποιος μπορεί να φανταστεί κάποιος. Μιλάει και κάνει επαφές ο υπουργός, μιλάει και κάνει επαφές ο κάθε εκπρόσωπος της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ. Ο μόνος που δεν μιλάει είναι ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Εξαφανισμένος είναι ο Γραμμένος. Αφαντος…
Ο κορυφαίος θεσμός στο ελληνικό ποδόσφαιρο, η ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, δεν παίζει κανέναν ρόλο στις εξελίξεις. Απλά τις παρακολουθεί και… τρέχει πίσω απ’ αυτές.
Ειλικρινά, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μια διοίκηση για την οποία τόση προσπάθεια έγινε προκειμένου να έρθει στα πράγματα για να βάλει τάξη και να οδηγήσει το ποδόσφαιρο στην κάθαρση, πως θα ήταν… θεατής σ’ αυτή την τεράστια κρίση, ότι θα κρυβόταν πίσω από τον κάθε υπουργό, τον κάθε εκπρόσωπο της ΟΥΕΦΑ ή της ΦΙΦΑ.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι από τις ομηρικές μάχες για την υπεράσπιση του αυτοδιοίκητου της ΕΠΟ, θα φτάναμε στην πλήρη εκχώρηση των αρμοδιοτήτων του διοικητικού της συμβουλίου στον κάθε υπουργό και τον κάθε εκπρόσωπο της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση στην ΕΠΟ, με τόσο ισχυρή νομιμοποίηση, θα λειτουργούσε λες και είναι… διορισμένη, λες και είναι υπό καθεστώς επιτροπείας.