του Αλέξανδρου Τάσσου
Το θαύμα της πρόκρισης κυνήγησε η Παρί Σεν Ζερμέν μέσα στο "σπίτι" της μετά την ήττα με 3-1 στο Σαντιάγο Μπερναμπέου από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έργο δύσκολο από την αρχή μέχρι το τέλος, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Νεϊμάρ. Αναμέναμε να δούμε την Παρί να παίζει τα ρέστα της σε ένα κατάμεστο Σταντ Ντε Πρενς με ατμόσφαιρα που δεν βλέπουμε συχνά σε γαλλικά γήπεδα, ενώ επιθετικά το μεγαλύτερο βάρος στη δημιουργία και εκτέλεση έπεφτε στους Κιλιάν Εμπαπέ και Έντισον Καβάνι που καλούνταν να κάνουν "απόσβεση" των μισθών τους.
Για ακόμη μία φορά η ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας του Έμερι έληξε άδοξα, με τη Ρεάλ να κυριαρχεί στο χορτάρι έχοντας τον πρώτο λόγο κατά τη διάρκεια ολόκληρου του αγώνα και την Παρί να παίζει περισσότερο παθητικά απ' όσο επιτρέπεται.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η γαλλική ομάδα αποχαιρετάει πρόωρα τη διοργάνωση, καθώς τα τελευταία χρόνια βιώνει διαδοχικούς αποκλεισμούς.
Αναλυτικά:
Σεζόν 2012-13: Στους "8" από τη Μπαρτσελόνα
Σεζόν 2013-14: Στους "8" από την Τσέλσι
Σεζόν 2014-15: Στους "8" από τη Μπαρτσελόνα
Σεζόν 2015-16: Στους "8" από τη Μάντσεστερ Σίτι
Σεζόν 2016-17: Στους "16" από τη Μπαρτσελόνα
Σεζόν 2017-18: Στους "16" από τη Ρεάλ Μαδρίτης
Με το μπάτζετ της Παρί, η Ελλάδα βγαίνει απ' το μνημόνιο
Αν αναλογιστούμε το υπέρογκο ποσό των, σχεδόν, 1δις ευρώ που έχει επενδυθεί στην ομάδα από το 2011, από τότε δηλαδή που την ανέλαβε η "Qatari Sports Investments", τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη. Συγκεκριμένα έχουν πεταχτεί, γιατί περί αυτού πρόκειται, 935 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η αγορά του Εμπαπέ που για λόγους Financial Fair Play θα ενεργοποιηθεί το καλοκαίρι έναντι 400 εκατομμυρίων ευρώ. Από την άλλη πλευρά τα έσοδα από τις πωλήσεις είναι 218.950.000 ευρώ, οπότε υπάρχει μια διαφορά 716 εκατ. ευρώ που ακόμα περιμένουν να πιάσουν τόπο. Αυτή την επταετία η Παρί έχει κατακτήσει 4 Πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα, 4 Λιγκ Καπ και 5 Σούπερ Καπ Γαλλίας, αλλά και πάλι αυτά δεν φτάνουν για να δικαιολογήσουν το ύψος των δαπανών, όχι αν δεν προστεθεί ένας ευρωπαϊκός τίτλος.
Άτυχη αλλά και απροετοίμαστη
Το ευρωπαϊκό ξεκίνημα ήταν ιδανικό για την ομάδα του Παρισιού. Σημείωσε 25 γκολ στην φάση των ομίλων (12 από τα οποία ενάντια στη Σέλτικ), αριθμός ρεκόρ στην ιστορία του θεσμού. Θύμιζε μηχανή παραγωγής γκολ παίζοντας καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο και με μοναδική ήττα το 3-1 από τη Μπάγερν μέσα στη Βαυαρία, αποτελούσε φόβητρο για τις υπόλοιπες ομάδες.
Κατά πολλούς η Παρί ατύχησε ως προς δύο πράγματα, κατ' εμέ ως προς ένα. Ο πρώτος λόγος είναι ότι κληρώθηκε με τη Ρεάλ, ενώ θα μπορούσε να πέσει σε πιο βατό αντίπαλο όπως είναι η Πόρτο ή η Σαχτάρ Ντόνετσκ και να προκριθεί πολύ εύκολα στην επόμενη φάση… σωστά; Λάθος! Η άποψή μου είναι ότι εφόσον ήθελε να αποδείξει ότι είναι φαβορί για το τρόπαιο, έπρεπε αργά ή γρήγορα να αναμετρηθεί με ένα από τα μεγαθήρια είτε αυτό λεγόταν Ρεάλ, είτε Μπαρτσελόνα, είτε Μάντσεστερ Σίτι. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τον τραυματισμό του Νεϊμάρ, που πλέον τρέχει να προλάβει το Μουντιάλ της Ρωσίας. Ο Βραζιλιάνος τέθηκε εκτός τη στιγμή που η ομάδα του τον χρειαζόταν περισσότερο, αν έπαιζε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά (δεν εννοώ ότι η Παρί θα προκρινόταν), αλλά η Ρεάλ θα αναγκαζόταν να προσαρμοστεί αμυντικά γύρω απ' αυτόν, η ιστορία όμως δεν γράφεται με το "αν".
Στον Τιτανικό της Παρί βούλιαξε και το όνειρο του Νεϊμάρ για τη Χρυσή Μπάλα. Όπως είπε και ο Πεπ Γκουαρδιόλα τον Φεβρουάριο: " Πρέπει να είσαι εκεί στους τελικούς. Χωρίς τους τελικούς δεν είσαι υποψήφιος. Όλοι ξέρουν πως για να είσαι εκεί (υποψήφιος για τη Χρυσή Μπάλα) πρέπει να κερδίσεις τίτλους και τίτλους και τίτλους. Ειδικά έναν".
Εκνευρισμός, απογοήτευση και η καρέκλα που… τρέμει
Ειλημμένη απόφαση θεωρείται η απομάκρυνση του Έμερι από τον πάγκο της ομάδας. Μπορεί πέρυσι να στάθηκε τυχερός που παρέμεινε στα ηνία μετά το τέλος που έβαλε η Μονακό στα τέσσερα διαδοχικά Πρωταθλήματα, αλλά φέτος ήδη φημολογείται ο διάδοχος του Βάσκου τεχνικού με τον Αρσέν Βενγκέρ, αν και εφόσον φύγει από την Άρσεναλ μετά από 22 χρόνια, τον Αντόνιο Κόντε και Ρομπέρτο Ματσίνι να είναι τα ονόματα που ακούγονται περισσότερο. Απογοήτευση υπάρχει τόσο σε διοίκηση, όσο και σε αποδυτήρια. Ο ισχυρός άνδρας της ομάδας Ανσέρ Αλ Κελαϊφί δήλωσε: "Είναι πολύ μεγάλη η απογοήτευση για την Παρί, για τους παίκτες, για τους οπαδούς. .Πρέπει να ηρεμήσουμε, να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την ομάδα. Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια αργή διαδικασία, δεν είναι θέμα ημέρας, είμαστε στο σωστό δρόμο. Αυτή η στιγμή δεν είναι η καλύτερη για να μιλήσουμε για αλλαγές, πιστεύουμε στους παίκτες μας, θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε για τους οπαδούς μας, που μας έχουν υποστηρίξει τόσο πολύ".
Παρόμοιες ήταν και οι δηλώσεις του Ουνάι Έμερι, προπονητή της ομάδας: "Είναι απογοητευτικός ο αποκλεισμός σε αυτή την φάση. Όμως δεν είναι απογοήτευση να πέφτεις από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πρέπει να μάθουμε να παίζουμε σε όλες τις πιθανές συνθήκες και χωρίς έναν παίκτη. Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε εάν έπαιζε ο Νεϊμάρ. Τώρα, θα πρέπει να αναλύσουμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Πρέπει να γαντζωθούμε στα τρόπαια που μας έχουν απομείνει. Χρειαζόμασταν το μυαλό και την καρδιά, όχι μόνο την καρδιά. Όταν έφτασα στην Παρί, είπα ότι ήμουν σίγουρος ότι αυτή η ομάδα θα κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ίσως την επόμενη σεζόν ή ίσως και μετά. Είναι σε μια διαδικασία ανάπτυξης".
Φανερά πιο εκνευρισμένος εμφανίστηκε ο Γιούλιαν Ντράξλερ, που πέταξε καρφιά προς τον Έμερι: "H Ρεάλ Μαδρίτης έπαιξε με ψυχραιμία, ενώ εμείς ήμασταν νευρικοί. Κυκλοφορούσαμε την μπάλα, αλλά δεν μπορείς να νικήσεις έτσι. Πρέπει να πιέσεις την Ρεάλ όταν είσαι πίσω στο σκορ με 3-1, όχι απλώς να κάνεις πασούλες και να περιμένεις να πέσει κάτι από τον ουρανό. Αυτό το καλοκαίρι ξοδέψαμε 400 εκατομμύρια και όλοι έλεγαν ότι αυτό θα άλλαζε τα πράγματα, αλλά ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να προχωρήσουμε πέρα από τις πρώτες φάσεις των νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ. Υπήρξε έλλειψη ευαισθησίας στις επιλογές μας, δεν μπόρεσα να τις καταλάβω, δεν υπήρχε λογική. Ο βασικός μας στόχος ήταν να προκριθούμε και δεν άλλαξε, δεν γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη. Ήμουν έκπληκτος και λίγο εκνευρισμένος"
Τέλος, ο Μαρκίνιος απαίτησε από τον Νεϊμάρ να μείνει στην ομάδα, καθώς φημολογείται πως θα αποχωρήσει το καλοκαίρι: "Aπαιτώ από τον Νεϊμάρ να μείνει στην ομάδα. Δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα σε αυτή τη φιλολογία, αλλά πρέπει να μείνει στο Παρίσι και να βοηθήσει να χτίσουμε μια ομάδα, που θα πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη".
"Πίστευα ότι θα δω μια Παρί να παίζει με το μαχαίρι στα δόντια…"
Η Παρί είναι το ζωντανό παράδειγμα πως μόνο με τα λεφτά δεν χτίζεις ομάδα. Όταν έφτασε η ώρα για το πρώτο πραγματικό «crash test» έδειξε έλλειψη χαρακτήρα, εκεί έγκειται η διαφορά μεταξύ της ίδιας και της Μάντσεστερ Σίτι . "Είναι καλό και ωραίο να βάζεις 8 γκολ απέναντι στη Ντιζόν, αλλά είναι σε αγώνες σαν αυτόν που πρέπει να σταθείς και να αναμετρηθείς" , όπως είπε ο Ραμπιό μετά την ήττα με 3-1 μέσα στη Μαδρίτη. Ας μην κοροϊδευόμαστε, η Παρί δεν στάθηκε καν στο ύψος των περιστάσεων στον επαναληπτικό αγώνα του Παρισιού, η Ρεάλ δεν ένιωσε πραγματική απειλή, πράγμα που φαίνεται και από τα στατιστικά, αφού ο Κέιλορ Νάβας χρειάστηκε να επέμβει μόλις μία φορά σε 90+ λεπτά. Ας έπαιζε καλό ποδόσφαιρο κι ας έχανε, δεν έδειξε καν ότι το θέλει… ή μάλλον το ήθελε αλλά χωρίς να προσπαθήσει. Όταν σε έναν αγώνα "do or die" έχεις μόλις 5 τελικές προσπάθειες (2 εντός στόχου και 3 εκτός), τα λόγια είναι περιττά. Δυστυχώς για την Παρί, τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα .Ο μεγάλος Αρίγκο Σάκι δεν θα μπορούσε να το πει πιο εύστοχα: " Πίστευα ότι θα δω μια Παρί να παίζει με το μαχαίρι στα δόντια και τελικά κατέληξα να βλέπω μια Ρεάλ με ένα πούρο στο στόμα".
