Είσαι μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μπροστά σου έχεις έναν γκρεμό στον οποίο έχεις πέσει άλλες πέντε φορές και δοκιμάζεις να τον προσπεράσεις την έκτη. Τελικά, πέφτεις μέσα ενώ φάνηκε να έχεις βρει άλλο δρόμο για να περάσεις από δίπλα. Πώς αλλιώς πέρα από αυτοκτονία μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό;
Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η νέα αποτυχία του ΠΑΟΚ να πάρει τη νίκη χθες κόντρα στον Πανιώνιο. Είχε απέναντί του έναν αντίπαλο λαβωμένο με πολλές απουσίες και εσωτερική κρίση (φάνηκε αυτό έντονα στο πρώτο μέρος), προηγήθηκε με πέναλτι δώρο και τελικά έφτασε μία ανάσα από την ήττα. Μέγιστο κατόρθωμα και σίγουρα, χαρακτηριστικό ομάδας που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεγάλη. Ειδικά όταν από δικό της στημένο δέχεται γκολ σε κόντρα επίθεση.
Ωστόσο, αυτό έγινε, είναι ιστορία. Το χειρότερο είναι το μετά. Αυτή η διαφορά απόψεων που καταγράφεται μεταξύ διοίκησης και προπονητή για την διαχείριση της κατάστασης. Ο Λουτσέσκου μίλησε για καλή απόδοση της ομάδας του στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς και λίγη ώρα αργότερα η διοίκηση ανακοίνωνε την απόφαση η ομάδα να «μαντρωθεί» στο ξενοδοχείο. Παρά το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε, δείχνει ότι η απόσταση μεταξύ των δύο προσεγγίσεων έιναι χαώδης. Και προφανώς αποτυπώνει την σύγχυση που υπάρχει στο εσωτερικό του ΠΑΟΚ για τα αίτια της αποτυχίας του ΠΑΟΚ να κερδίσει βαθμούς μακριά από την Τούμπα.
Ο Ιβάν Σαββίδης και οι συνεργάτες του εκτίμησαν αρχικά ότι η ομάδα χρειάζεται το «μάντρωμα» όπως έκανε και πέρυσι μετά την ήττα στη Λεωφόρο από τον Παναθηναϊκό, προκειμένου να επιχειρηθεί επανεκκίνηση. Κάτι που τελικά δε συνέβη. Είναι, όμως, ο ενδεδειγμένος τρόπος η επανάληψη των ίδιων κινήσεων; Και αν ναι, μήπως θα πρέπει στην Τούμπα να προβληματιστούν, για να δούνε πώς από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα κατάφεραν να κάνουν τα ίδια λάθη με πέρυσι.
Προφανώς, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι δομικό. Έχει να κάνει συνολικά με το πώς είναι στημένο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Και καλό είναι να υπάρξει γενναία αυτοκριτική για να μην δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος.
