Λέγαμε χθες πόσο κρίσιμο θα είναι το 2018 για το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε σχέση με όσα πρέπει να γίνουν από την πλευρά της νέας διοίκησης της ΕΠΟ για να επανέλθει η αξιοπιστία, να χτυπηθεί η διαφθορά, να περιοριστεί η βία, να υπάρξει ισονομία.
Εξίσου κρίσιμο, όμως, είναι το 2018 και για όσα αναμένεται να συμβούν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και την σχέση του με την τηλεόραση, από την οποία αντλεί το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της η Superleague.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι εποχές των… παχέων αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα… χρυσά συμβόλαια που υπογράφανε οι ομάδες αποτελούν, πλέον, μια όμορφη ανάμνηση και μόνο.
Η NOVA έχει καταστήσει σαφές ότι μπορεί να δώσει πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που έδινε τα προηγούμενα χρόνια κι ότι, ίσως, θα ήταν ακόμη καλύτερα γι’ αυτήν αν έσπαγε η κεντρική διαχείριση και προχωρούσε σε συμφωνίες μόνο με κάποιες ομάδες, τις πιο εμπορικές κατά την δική της εκτίμηση.
Με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζει το θέμα και η COSMOTE. Το κατάλαβαν οι ομάδες όταν άρχισαν να σφίγγουν τα πράγματα με τη NOVA και απευθύνθηκαν στον ανταγωνιστή της.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο για τις περισσότερες ομάδες της Superleague. Οι μεγάλοι θα την βρούνε την άκρη, όπως ήδη την έχει βρει από το προηγούμενο καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ, υπογράφοντας ξεχωριστή συμφωνία, με τα χρήματα που πίστευε ότι δικαιούται να εισπράξει.
Θεωρώ βέβαιο ότι το ίδιο θα συμβεί με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, κατά πάσα πιθανότητα και με τον ΠΑΟ, σε όσο δύσκολη θέση κι αν βρίσκεται αυτή την εποχή.
Το θέμα είναι τι θα γίνει από κει και κάτω. Τι θα γίνει με τις ομάδες που η εμπορική τους αξία είναι ανύπαρκτη και παρόλα αυτά έπαιρναν μέσω της κεντρικής διαχείρισης πάρα πολλά χρήματα.
Τώρα θα πληρωθούν, αφενός, όσο αξίζουν, αφετέρου όμως αυτό θα προκαλέσει δραματική μείωση της ποιότητά τους και τεράστιο αντίκτυπο στην δυναμική του πρωταθλήματος.
Διότι, τρόπος για να καλύψουν από άλλες πηγές εσόδων την χασούρα που θα έχουν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, δεν υπάρχει.
Οπότε, το ζήτημα από δω και πέρα είναι αν έχουν την διάθεση οι μεγάλοι να φροντίσουν για να μην είναι τεράστιες οι απώλειες μεσαίων και μικρών από το –πιθανότατο- σπάσιμο της κεντρικής διαχείρισης, ή αν θα ενδιαφερθούν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα.
