Αν εξαιρέσουμε την έμφυτη τάση ορισμένων να τέρπονται με το κουτσομπολιό, αναρωτιέμαι ποιον μπορούν να ενδιαφέρουν οι συνεχώς μεταλλασσόμενες σχέσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Κάποια στιγμή, δεν το κρύβω, πίστεψα ότι έχει νόημα να καταγράφονται οι σχέσεις ανάμεσα σε Σαββίδη και Μελισσανίδη ή Αλαφούζο και αντίστροφα, αλλά τα ίδια τα γεγονότα απέδειξαν ότι αυτές οι σχέσεις είναι εύθραυστες και εξαρτώνται από τις συνθήκες κάθε εποχής, από τα συμφέροντα του καθενός ανά περίσταση και από τις ιδιαιτερότητες κάθε θέματος που μπορεί να απασχολεί και τους τρεις.
Συνεπώς, είναι μάταιο να βγάζει κανείς συμπεράσματα, τα οποία πολύ σύντομα θα αναθεωρηθούν, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα γίνει η... αναθεώρηση της αναθεώρησής τους. Το μόνο που προσωπικά με ενδιαφέρει είναι οι τρεις αυτοί άνθρωποι (μακάρι και ο Μαρινάκης και όσοι άλλοι επιχειρηματίες επενδύουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο) να ομονοήσουν για το αυτονόητο και να το υπηρετήσουν πιστά: Να προστατεύσουν το άθλημα, να το αναβαθμίσουν και να επαναφέρουν τη χαμένη προ πολλού αξιοπιστία του.
Τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο και τον Μαρινάκη τους παρακολουθώ μόνο ως ισχυρούς παράγοντες του ποδοσφαίρου. Αν θέλουμε να μιλάμε για μπίζνες εκτός ποδοσφαίρου, τότε μπορούμε να συζητάμε για δύο μελλοντικούς καναλάρχες, για έναν νυν καναλάρχη, για δύο νυν εκδότες, για έναν εφοπλιστή, για έναν καπνοβιομήχανο, για έναν «πετρελαιά» και πάει λέγοντας, αλλά όλες αυτές οι ιδιότητες με αφήνουν αδιάφορο ειδικά ως προς τους τέσσερις «μεγάλους» επενδυτές του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η μεγάλη διαφορά, που με υποχρεώνει να τους βλέπω μόνο ως ανθρώπους του ποδοσφαίρου, είναι η εξής: Αν δεν μου αρέσει η εφημερίδα του Αλαφούζου, διαβάζω κάποια άλλη και αν δεν μου αρέσει ο τηλεοπτικός σταθμός του (που μου αρέσει πολύ, παρεμπιπτόντως), βλέπω κάποιον άλλον. Αν δεν μου αρέσει το ξενοδοχείο του Σαββίδη, μένω, αν χρειαστεί, σε κάποιο άλλο. Αν δε μου αρέσει το πετρέλαιο και η βενζίνη που πουλάει ο Μελισσανίδης, αγοράζω από άλλο βενζινάδικο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως, είναι ένα και δεν μπορώ να επιλέξω άλλο. Αυτό έχουμε, μ’ αυτό πορευόμαστε και τις τύχες του τις κρατούν, εν πολλοίς, αυτοί οι τέσσερις επιχειρηματίες. Απαιτώ λοιπόν και από τους τέσσερις να κάνουν το παν ώστε το ποδόσφαιρο να γίνει αυτό που θέλουμε όλοι μας: Καθαρό, αξιόπιστο, ανταγωνιστικό, ποιοτικό. Το τι κάνει ο καθένας στις άλλες επιχειρήσεις του δεν με απασχολεί γιατί σε όλους τους τομείς και για κάθε προιόν ή παρεχόμενες υπηρεσίες, οι επιλογές είναι πολλές.