Πέρασαν τέσσερα χρόνια χωρίς τον Παναγιώτη Ποικιλίδη.. Τον «γίγαντα» που έτσι ξαφνικά «λύγισε» και «έφυγε» τόσο ξαφνικά και απρόσμενα από τη ζωή στις 23 Μαΐου του 2014, βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη την οικογένεια του ελληνικού αθλητισμού και φυσικά του αγαπημένου του ΠΑΟΚ.
Στα 49 του χρόνια έδωσε τον πιο σκληρό αγώνα της ζωής του, αλλά εκείνη τη φορά δεν μπόρεσε να βγει νικητής. Όπως τόσες και τόσες φορές το είχε καταφέρει στη λαμπρή σταδιοδρομία του πάνω στο ταπί.
Επί δύο μέρες, μετά το καρδιακό επεισόδιο που είχε υποστεί, πάλευε να κερδίσει, να σταθεί όρθιος, ωστόσο τον πρόδωσε η καρδιά του.
Το πρωί εκείνης της Παρασκευής (23/5) άρχισε να παρουσιάζει επιπλοκή ανεβάζοντας πυρετό και έχοντας υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία. Το βράδυ υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία που κατέγραψε ανεπανόρθωτες βλάβες και η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Λίγη ώρα αργότερα, κατέληξε και σκορπίζοντας θλίψη στη σύζυγό του και τα τρία παιδιά τους, καθώς και τους δεκάδες φίλους και οπαδός του.
Η καριέρα του
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1965 στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα που ανέδειξε η ελληνική πάλη. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες και η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, όταν σε ηλικία 19 ετών, είχε κατακτήσει την 4η θέση στην κατηγορία των βαρέων βαρών στην ελληνορωμαϊκή πάλη.
Στους ίδιους Αγώνες ήταν 8ος, επίσης στην κατηγορία βαρέων βαρών στην ελευθέρα πάλη.
Οκτώ χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, ο Παναγιώτης Ποικιλίδης είχε κατακτήσει την 8η θέση στην κατηγορία βαρέων βαρών στην ελληνορωμαϊκή και το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα είχε φθάσει στην 5η θέση, στην ίδια κατηγορία και στιλ.
Επίσης από το 1986 μέχρι το 1991 πάλεψε σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα, καλύτερη θέση η 6η στα 100κ της ελληνορωμαϊκής στη διοργάνωση του 1986, ενώ σε επίπεδο ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είχε να επιδείξει τις δύο 4ες θέσεις στα 130κ στις διοργανώσεις του 1991 και του 1994.
Το 2000 επανίδρυσε το τμήμα πάλης στο σύλλογο της καρδιάς του, τον ΠΑΟΚ, που είχε μείνει ανενεργό από την περίοδο της Κατοχής. Διετέλεσε δύο φορές αντιδήμαρχος Καλαμαριάς και από το 2007 υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ.
