Όσο και να επιδίωξαν ο Λουτσέσκου και ο Χιμένεθ, αλλά και οι Σιμόες-Πέλκας να πείσουν το ποδοσφαιρόφιλο κοινό ότι ο τελικός του Σαββάτου (11/5) είναι ένα ξεχωριστό παιχνίδι, χωρίς να επηρεάζεται από το μπαγκράουντ των αναμετρήσεων μεταξύ των δύο δικεφάλων τα τελευταία χρόνια, τα δεδομένα που υπάρχουν λένε άλλα.
Αυτό το παιχνίδι δεν έχει προηγούμενο. Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα δεν έχουν τεθεί αντιμέτωποι οι ίδιοι φιναλίστ σε τρεις σερί τελικούς και μάλιστα με τον έναν απ΄ τους δύο να πάει για το 3/3.
Προσωπικά, μάλιστα, προσπάθησα να ψάξω σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες να δω αν υπάρχει τέτοιο "δεδικασμένο" και δεν βρήκα κάτι. Δεν αποκλείω να υπάρχει σε κάποια χώρα αλλά, όπως και να ΄χει, στην Ελλάδα δεν το έχουμε ζήσει ξανά και δημιουργεί πολύ ιδιαίτερα ψυχολογικά δεδομένα για τις δύο ομάδες.
Πραγματικά, εδώ και δύο μέρες, αναρωτιέμαι συνεχώς αν το ενδεχόμενο «ασπρόμαυρο» 3/3:
-Μπορεί, σε συνδυασμό με το αήττητο Πρωτάθλημα, να "χαλαρώσει" τον ΠΑΟΚ, να αφαιρέσει ενέργεια από τους παίκτες του Λουτσέσκου και να δώσουν την εντύπωση ότι πήγαν για πρόωρες διακοπές;
-Να λυγίσει την ΑΕΚ στην πίεση μίας ακόμη απώλειας Κυπέλλου; Αλήθεια, οι παίκτες της μπορούν να αντέξουν αυτό το ψυχολογικό βάρος; Τι θα συμβεί άραγε αν ο ΠΑΟΚ προηγηθεί στον τελικό;
Φυσικά, όλα αυτά τα ερωτήματα μπορεί να είχαν διαφορετικές "απαντήσεις" αν μιλούσαμε για έναν τελικό σε γεμάτο γήπεδο. Εδώ, όμως, μιλάμε για ένα ματς που θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών. Μεταξύ συγγενών και φίλων και, κατά συνέπεια, οι παίκτες των δύο ομάδων δεν θα έχουν καμία ώθηση από την κερκίδα. Θα είναι αυτοί, οι εαυτοί τους και οι αντίπαλοί τους.
Μοιάζει απίθανη η μεταμόρφωση
Σαφέστατα, όμως, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε και το αγωνιστικό σκέλος του τελικού. Ο ΠΑΟΚ μέσα σε μία σεζόν, σχεδόν εννιά μηνών, έδωσε επαναλαμβανόμενα πειστήρια ότι είναι η καλύτερη ομάδα. Είχε την καλύτερη άμυνα, μακράν του δεύτερου, στην Ελλάδα, μεγάλη ευστοχία στο σκοράρισμα και, κυρίως, τρομερή ισορροπία στο παιχνίδι του. Η ΑΕΚ, αντίθετα, μετά την καλή εκκίνηση που την έφερε στους ομίλους του Champions League, ξεφούσκωσε και, το κυριότερο, άρχισε να χάνει την ταυτότητα του συνόλου που πολύ δύσκολα δέχεται γκολ.
Για να μην τα βλέπουμε όλα μονόπλευρα και ανεξάρτητα από το τι συνέβη στο περιβόητο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (και εκείνο του Δικεφάλου με τον Ολυμπιακό), η Ενωση πέρυσι πέτυχε την καλύτερη αμυντική επίδοση όλων εποχών στο ελληνικό Πρωτάθλημα (12 γκολ παθητικό) κι αυτό ήταν το μεγάλο ατού που της προσέδωσε η δουλειά του Χιμένεθ. Φέτος, ο Ισπανός παρέλαβε μια ομάδα που προσπάθησε να παίξει κάτι διαφορετικό με τον Ουζουνίδη στον πάγκο και δεν την βγήκε και προσπαθεί να συμμαζέψει την κατάσταση. Πόσο πολύ μπορεί να βελτιώσει την εικόνα της μέσα σε λίγες εβδομάδες;
Και πόσο ανταγωνιστική μπορεί να φανεί απέναντι στον αήττητο πρωταθλητή ΠΑΟΚ, που από τον Νοέμβριο του 2017 και έπειτα με τον Λουτσέσκου στο τιμόνι του, πάει κυριολεκτικά τρένο στις εγχώριες διοργανώσεις και έχει μία ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα;
Προφανώς, την απάντηση θα την πάρουμε το βράδυ, αλλά η λογική λέει ότι η ολική μεταμόρφωση είναι πάρα πολύ δύσκολο να έρθει. Και για να μην γελιούνται κάποιοι. Η ΑΕΚ έχασε το Κύπελλο πέρυσι, όχι γιατί χαλάρωσε μετά την κατάκτηση του τίτλου, ούτε γιατί μέτρησε μόνο ο θυμός και το κλίμα αδικίας που κουβαλούσε ο ΠΑΟΚ. Εχασε, κυρίως, γιατί ο Δικέφαλος του Βορρά ήταν καλύτερη ομάδα σε όλα τα επίπεδα.
Ο Πόνσε και το βαρόμετρο Ακπομ
Ακόμη και χωρίς τον φυσικό ηγέτη του Αντρέ Βιεϊρίνια, αλλά και τον Ζοζέ Μαουρίσιο, ο ΠΑΟΚ διαθέτει πιο πλήρες ρόστερ από την ΑΕΚ. Σίγουρα, σε σχέση με πέρυσι, ο Πρίγιοβιτς είναι απώλεια, όχι γιατί ο Ακπομ ή ο Σφιντέρσκι δεν έχουν ποιότητα, αλλά επειδή λόγω του νεαρού της ηλικίας τους είναι ακόμη ασταθείς και δεν δίνουν απόλυτη σιγουριά στο σκοράρισμα. Αν ο Νιγηριανός, που θα πάρει θέση στο αρχικό σχήμα, είναι σε καλή βραδιά, τότε προφανώς ο ΠΑΟΚ καλύπτει και το κενό του Πρίγιογκολ. Ίσως ορισμένοι σκέφτεστε και το αν υπάρχει παίκτης να καλύψει τον ρόλο του ηγέτη που άφησε πίσω του ο τραυματίας Βιεϊρίνια. Μόνο ένας δεν μπορεί να κάνει όλα όσα καταφέρνει ο Πορτογάλος, όμως μαζί ο Πασχαλάκης, Μάτος, ο Βαρέλα, ο Ολιβέιρα, ο Πέλκας και ο Μπίσεσβαρ, μπορούν να φέρουν σε πέρας την αποστολή. Ίσως μάλιστα πάρουν και βοήθεια από τον πάγκο, καθώς υπάρχουν παίκτες όπως ο Ενρίκε που μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω.
Όσο για την άμυνα του ΠΑΟΚ; Ο βασικός κίνδυνος ακούει στο όνομα του Πόνσε, που έχει εξαιρετικά τεχνικά και σωματικά χαρακτηριστικά και είναι πραγματικά αξιόλογος φορ, με στήριγμα έναν καλό ποδοσφαιριστή όπως ο Λιβάγια.
Ο τρόπος, όμως, που λειτουργεί ανασταλτικά ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου μας πείθει ότι και σ’ αυτή την μάχη θα βγει κερδισμένος.
Συνοψίζοντας, ο καλός ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή την ΑΕΚ. Το στοίχημα είναι κυρίως με τον εαυτό του. Αν το κερδίσει, θα γίνει εκτός από αήττητος πρωταθλητής και νταμπλούχος.