Δεκαετίες στον χώρο! Σοβαρός, ακούραστος, ανιδιοτελής και πάνω από όλα ασυμβίβαστος. Τίμησε την ελληνική διαιτησία, εντός κι εκτός γηπέδων, σαν ενεργός διαιτητής, αλλά και σαν έμπειρος καθηγητής, σε εκατοντάδες νεαρούς υποψήφιους, των οποίων ο σεβασμός και η αναγνώριση της προσφοράς του, αποτελεί για αυτόν μια ηθική ικανοποίηση, που δεν την συγκρίνει και δεν την αλλάζει με τίποτα.
Ο αξιακός κώδικας του βετεράνου διεθνή ρέφερι και καθηγητή διαιτησίας, συμπεριλαμβάνει αρχές αδιαπραγμάτευτες. Ίσως αυτές να αποτελούσαν και το ισχυρό κίνητρο, ώστε να αφοσιωθεί και να αγκαλιάσει αποκλειστικά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Παράλληλα και για να συμπορευτεί με εκείνους που τον έπεισαν ότι θα αγωνιστούν για την εξυγίανση του χώρου.
Η ΕΠΣΜ ήταν για αυτόν εκκλησία και σπίτι. Τα νέα παιδιά των σχολών τα θεωρούσε παιδιά δικά του. Πορεύτηκε αταλάντευτα τιμώντας αρχές, συνεργάτες και στηρίζοντας ηγέτες που τους θεωρούσε άξιους. Έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και πανηγύρισε όσο τίποτε άλλο το γκρέμισμα της άθλιας παράγκας, την οποία πολεμούσε μια ζωή.
Δυστυχώς όμως δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αντιληφθεί ότι τόσο καιρό ήταν κι αυτός ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης που κυνηγούσε τους δικούς του ανεμόμυλους. Αναζητούσε διαρκώς και με μεγάλη αγωνία συμπολεμιστές και αρχηγούς τώρα τελευταία. Οι πρώτοι είχαν εξαφανιστεί και οι δεύτεροι αναγκάστηκαν να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν σε μια μοίρα, που όπως αποδείχθηκε ήταν προδιαγεγραμμένη. Δεν άντεξε και τα βρόντηξε. Οι λόγοι; Πίκρα και απογοήτευση. Πιθανότατα να βασανίστηκε για να πάρει αυτή την απόφαση και να βάλει τέλος σε μια διαδρομή, στη διάρκεια της οποίας πέτυχε σπουδαία πράγματα.
Όπως η «διεθνοποίηση» του, η εύρυθμη και γόνιμη λειτουργία των σχολών διαιτησίας της ΕΠΣΜ και ο αγώνας του δίπλα στο Βαγγέλη Γραμμένο, για την ανατροπή ενός φαύλου καθεστώτος. Τα ερωτηματικά που προκάλεσαν την παραίτηση του, επικεντρώνονται στη μεγάλη απογοήτευση του, γιατί είδε να διαψεύδονται οι προσδοκίες όχι μόνον οι δικές του, αλλά και όλων εκείνων που περίμεναν να δουν την μεγάλη ανατροπή στο σκηνικό της σαπίλας και της ντροπής. Παράλληλα εστιάζονται και στον τρόπο λειτουργίας της ΕΠΣΜ, σε μερικούς παράγοντες της οποίας καταλογίζει βυζαντινισμούς και ανεπάρκειες. Είναι αλήθεια πως τις απογοητεύσεις του Φιλιππιάδη τις συμμερίζονται πολλοί βορειοελλαδίτες. Θα έλεγα, σχεδόν όλοι όσοι περίμεναν ότι με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΠΟ από το Βαγγέλη Γραμμένο, θα άλλαζαν κάποια πράγματα – έστω και λίγα – από όσα άφησαν πίσω τους οι ελεγχόμενες από την παράγκα καταστάσεις.
Είναι γνωστό πως ο Σαββίδης πρωτοστάτησε στον αγώνα που έφερε την ανατροπή και τον Γραμμένο στον προεδρικό θώκο. Κι όμως ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΣΜ και νυν πρόεδρος τη Εθνικής Ποδοσφαιρικής μας Ομοσπονδίας, δεν τόλμησε να επιχειρήσει και πολύ περισσότερο να αποτρέψει, τη βάναυση πρόκληση στο πρόσωπο του ηγέτη του ΠΑΟΚ να βλέπει τον Κομίνη, όχι απλά να εξαφανίζεται από τον πίνακα της αξιολόγησης των διαιτητών όπως επιβαλλόταν ηθικά και θεσμικά να γίνει, αλλά και να σπάει όλα τα ρεκόρ ορισμών στο τρέχον πρωτάθλημα!!! Δεν είχε το θάρρος να ασκήσει βέτο σε αυτό το προκλητικό σκάνδαλο, όπως επίσης και να μην δεχθεί την παραμονή στην ΚΕΔ του αποδεδειγμένα τοποτηρητή της παράγκας Τριτσώνη. Ο οποίος παρέμεινε ακλόνητος και κάνει το κουμάντο στους ορισμούς κατά παραγγελία των ισχυρών του κατεστημένου και διωκτών του ΠΑΟΚ. Αλήθεια τι είδους πρόεδρος της ΕΠΟ είναι σήμερα ο βορειοελλαδίτης Γραμμένος και τι είναι εκείνο το σημαντικό που θα μπορούσε να πει κανείς ότι άλλαξε ως τώρα; Μήπως αρκέστηκε και περιορίστηκε να παραβρεθεί στην ανταλλαγή και μόνο των δαχτυλιδιών, από τον ερυθρόλευκο στον κιτρινόμαυρο χαλίφη; Τα περί εποπτείας μπορούν να δικαιολογήσουν κάποια πράγματα, αλλά όχι τέτοιου επιπέδου σκάνδαλα και προκλήσεις. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω και δεν έχω αλλάξει ούτε καλημέρα μαζί του. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν εκτιμώ τις ικανότητες και την εμπειρία του. Δυστυχώς όμως μέχρι τώρα ο χαμηλών τόνων Βαγγέλης Γραμμένος δεν δικαιώνει όλους όσους τον πίστεψαν. Ανάμεσα τους και έναν από τους θεωρούμενους τελευταίους Μοϊκανούς στο χώρο της διαιτησίας, ο οποίος απογοητευμένος (και θεωρώντας τον εαυτό του προδομένο) τα βρόντηξε, στέλνοντας ένα εκκωφαντικό μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες.
ΥΓ1: Ο διάδοχος του Γραμμένου στην ΕΠΣΜ Σάββας Δημητριάδης, όπως όλα δείχνουν έχει μπροστά του ένα πρόβλημα κι ένα στοίχημα, που συγκλίνουν στην ανάγκη να ξαναδώσει στην Ένωση αυτό που ολοφάνερα δείχνει πως της λείπει.
ΥΓ2: Σφάζονται στην κυριολεξία στο λιμάνι. Εμφύλιος σπαραγμός! Μαρινάκης εναντίον Κόκκαλη. Το περιμένατε; Να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει συνέχεια στην υπόθεση, με τις σοβαρές αποκαλύψεις να μην αργούν να εμφανιστούν σε λίγο στα ερυθρόλευκα ΜΜΕ.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
