Το προχθεσινό παιχνίδι του Αρη ήταν πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο ο καθρέπτης που αποτύπωσε εύγλωττα το κιτρινόμαυρο πρόβλημα.
Βλέπετε, ενώ από τη μια πλευρά υπήρχε μία ομάδα που παλεύει για τη σωτηρία της, με μπάτζετ –τουλάχιστον- πέντε φορές μικρότερο των κιτρινόμαυρων και μ’ ένα ρόστερ από το οποίο λείπουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι ποδοσφαιριστές, ο Αρης δεν έδειξε σε κανένα σημείο (ειδικά στο β΄ ημίχρονο) ανωτερότητα και ότι πρόκειται για μια ομάδα που διεκδικεί την άνοδο. Όπως όλα τα προβλήματα όμως έτσι κι αυτό έχει την εξήγησή του. Στον Αρη άφησαν να περάσουν ανεκμετάλλευτοι οι μήνες του καλοκαιριού, ο χρόνος που γίνεται ο σχεδιασμός και το «χτίσιμο» μιας ομάδας. Πόνταραν σε στελέχη που δεν μπορούν –όπως φαίνεται- να αντέξουν τις απαιτήσεις και τώρα η ομάδα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, κυνηγώντας τον στόχο της ανόδου, που με τα τωρινά δεδομένα καλώς ή κακώς μοιάζει πολύ δύσκολος.
Οσο κι αν ακούγεται μονότονο, ο Αρης πληρώνει σήμερα τις καλοκαιρινές «αμαρτίες» του. Την αδράνεια, τα λάθη, το ότι οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) θεώρησαν την άνοδο δεδομένη, και τις παραλείψεις που τον έχουν φέρει σε τόσο δεινή θέση. Η ευθύνη σαφώς βαραίνει τη διοίκηση, τους ποδοσφαιριστές και τον προηγούμενο προπονητή. Βλέπετε, η διοίκηση σε συνεργασία με τον Αναστόπουλο έκαναν τις επιλογές, ο δεύτερος θεωρητικά έβαλε τις βάσεις το καλοκαίρι, ενώ από την εξίσωση δεν απουσιάζουν και οι παίκτες, αρκετοί εκ των οποίων έχουν αποδώσει αρκετά κάτω από τις δυνατότητές τους. Η «Μ» εξηγεί τέσσερις από τις «αμαρτίες» που πληρώνει τώρα ο Αρης….
1)Χωρίς τρόπο ανάπτυξης: Από το καλοκαίρι ακόμα για τον Αρη το μεγάλο ζητούμενο είναι ένα: ποιο αγωνιστικό στυλ, με ποιον τρόπο θα αναπτύσσεται επιθετικά στο γήπεδο και θα μπορέσει να βγάλει στοιχεία της ποιότητάς του. Το ζήτημα δεν έχει λυθεί ακομα και τώρα. Ποδόσφαιρο κατοχής δεν μπορεί να παιχθεί, κάτι για το οποίο οφείλεται ο πανικός και η ανασφάλεια που υπάρχει, αλλά κυρίως η έλλειψη των αμυντικών χαφ με καλή τεχνική και κυκλοφορία μεταξύ τους. Ποδόσφαιρο με αντεπιθέσεις επίσης δυσκολεύεται να παίξει, γιατί λείπει από την κορυφή της επίθεσης ο παίκτης που θα έχει την ταχύτητα και την έκρηξη για να τρυπά τις αντίπαλες άμυνες. Ποδόσφαιρο που θα στηρίζεται στη δύναμη και το πάθος επίσης δυσκολεύεται να παίξει. Γιατί αποδείχθηκε πως η ομάδα δεν είναι χτισμένη για να βρίσκεται συνέχεια στα «κόκκινα». Και μοιραία έρχεται αυτή η προβληματική και αποκαρδιωτική εικόνα.
2)Που είναι οι κόφτες; Ένα από τα πρώτα προβλήματα που εντόπισε ο Κωστένογλου είναι η έλλειψη αμυντικών χαφ με τα χαρακτηριστικά κάθε ανασταλτικού μέσου. Ο Αρης δεν ενισχύθηκε σε αυτή τη θέση το καλοκαίρι και δεν φρόντισε να διορθώσει το λάθος ούτε τον Γερνάρη. Ο μοναδικός καθαρός «κόφτης» είναι ο Ρόβας, που μία παίζει και μία είναι στην… κερκίδα! Παίκτες όπως ο Πίτου και ο Παυλίδης… αναγκάζονται να κάνουν τους κόφτες. Η κατάσταση στα αμυντικά χαφ δεν είναι καν οριακή, είναι τραγική και ως εκ τούτου η ομάδα δυσκολεύεται να κάνει το παιχνίδι της από τον άξονα.
3)Που είναι οι φορ; Ολοφάνερη είναι επίσης η ένδεια στην επιθετική γραμμή. Λείπει από τον Αρη το εύκολο γκολ και ως εκ τούτου η ομάδα εγκλωβίζεται στο άγχος και στην έλλειψη καθαρού μυαλού, όταν η μπάλα «καίει». Η επένδυση με τον Τζεμπούρ κρίνεται πέρα ως πέρα λανθασμένη, αφού ούτε εμπορικά ούτε αγωνιστικά βοήθησε η απόκτησή του. Και να φανταστείτε ότι με τα ίδια λεφτά ο Αρης θα μπορούσε να αποκτήσει όχι έναν αλλά σίγουρα δύο αξιόλογους φορ για την κατηγορία, οι οποίοι μάλιστα προτάθηκαν (βλ. Πετρόπουλος) αλλά απορρίφθηκαν!
4)Θέμα προετοιμασίας: Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες για την αγωνιστική κατάρρευση του Αρη στα δεύτερα ημίχρονα. Η ομάδα δεν μπορεί να αντέξει στον ίδιο ρυθμό σε ολόκληρο το 90λεπτο κι αυτό οφείλεται στις βάσεις που (δεν) μπήκαν το καλοκαίρι. Το γεγονός ότι οι παίκτες είναι «μπουκωμένοι» και δεν έχουν αντοχές οφείλεται (και) στο πρόγραμμα… μαραθωνοδρόμου που έβγαζαν επί επτά μήνες. Κάτι για το οποίο ευθύνη φέρει ο προηγούμενος προπονητής και ο εξ… αποστάσεως συνεργάτης του.