ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΣΜΠΑΡΕΛΑ & ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΛΑΜΑ
Ταϊανάν Ιμπέρε ή απλά Τάι, όπως τον φωνάζουν όλοι. Ο ποδοσφαιριστής των 7 χωρών και των τριών ηπείρων επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά για λογαριασμό του Αγροτικού Αστέρα. Μετράει ήδη δυο γκολ και έξι ασίστ. Ποιος είναι, όμως, ο Τάι;
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα έξι του χρόνια. «Στη Βραζιλία γεννιούνται όλοι με μία μπάλα» λέει. Επέλεξε να παίξει ποδόσφαιρο σάλας. Στα 12 του ήταν ήδη top σκόρερ προκαλώντας το ενδιαφέρον της Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε. Ανθρωποι της μίλησαν με τον πατέρα του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πάσο Φούντο. Ενα χρόνο μετά έχασε τον πατέρα του. Ηταν μόλις 13 ετών. Αναγκάστηκε να πάει μόνος του στην πρωτεύουσα! Εμενε σε ξενοδοχείο της ομάδας, ωστόσο ήταν ο νεαρότερος παίκτης της. Ποτέ δεν ξέχασε τη βοήθεια από τα τέσσερα αδέρφια του. «Ηταν πάντα δίπλα μου» θα πει ο Τάι.
Στα 18 του ήρθε η πρόταση από το Ισραήλ. «Ισως ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου. Ηταν να πάω στην πρώτη ομάδα της Ιντερνασιονάλ, αλλά επέλεξα να πάω στη Μακάμπι Νετάνια. Τρελάθηκα, ήμουν νέος». Από το Ισραήλ, όπου βρέθηκε δυο χρόνια, ξανά πίσω στη Βραζιλία και τη Γκρέμιο. Από εκεί στην Ισπανία και τη β’ ομάδα της Εσπανιόλ. «Με την εμπειρία που έχω τώρα καταλαβαίνω ότι έχασα τον χρόνο μου. Εννοώ, ότι έχασα μεγάλη ευκαιρία για την καριέρα μου. Ισως δεν είχα την προσωπικότητα να το διαχειριστώ».
Η οικογένεια είναι τα πάντα. Στην Ισπανία γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, την Αλεσάντρια. «Αλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή μου. Αλλαξε τα πάντα» υποστηρίζει ο Τάι.
Είναι οκτώ χρόνια μαζί και έχουν ένα κοριτσάκι 2,5 ετών την Κιάρα. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όταν ήταν στον Ηρακλή. «Είναι μισή Ελληνίδα» λέει χαμογελώντας ο Τάι.
Ο κορυφαίος Ογιος που τον ήθελε στη Βολιβία και ο Σλοβάκος που ήθελε να τον κλείσει στη φυλακή!
Το πρόσωπο του λάμπει όταν μιλάει για τον Γκιγιέρμε Ογιος. «Ηταν από τους καλύτερους προπονητές και ανθρώπους που γνώρισα στην καριέρα μου. Το καλοκαίρι με πήρε τηλέφωνο να πάω στην Οριέντε Πετρολέρο, την οποία προπονούσε. Ωστόσο μία εβδομάδα πριν την προετοιμασία ήρθε σε ρήξη με τον πρόεδρο και έφυγε». Κάπου εκεί τα έχασε, σκέφτηκε ότι θα μείνει χωρίς ομάδα, αλλά δεν τα παράτησε. «Εκανα προπονήσεις μόνος μου στη Βραζιλία. Μετά ήρθε η πρόταση του Αγροτικού Αστέρα. Δεν περίμενα να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη. Μίλησα, μάλιστα, και με τον Νίκο Παπαδόπουλο, τον Βίτορ Λίμα, τον Νίκο Πουρτουλίδη και, τελικά, πήρα την απόφαση να έρθω. Ηξερα άλλωστε και την πόλη. Με εξέπληξαν όλα στον Αγροτικό. Είμαι χαρούμενος. Ο κόουτς είναι καταπληκτικός άνθρωπος και προπονητής. Ο πρόεδρος μας στηρίζει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς δηλαδή;».
Λουίς Αντριάνο και Πάτο
Οι Λουίς Αντριάνο, Αλεσάντρε Πάτο είναι πολύ καλοί του φίλοι. Μιλάει συχνά μαζί τους ειδικά με τον Λουίς Αντριάνο. Τους ξέρει από μικρούς. «Τον έχω καλέσει να έρθει στην Ελλάδα, όλο μου έλεγε θα έρθει, αλλά δεν ήρθε ποτέ». Ο Τάι πάει στη Βραζιλία πλέον μόνο το καλοκαίρι, αλλά θυμάται τις πλάκες με τον Πάτο. «Είναι απίστευτος τύπος», λέει χαρακτηριστικά. Ηταν μαζί και με τους Λούκας Λέιβα, τον Αντερσον, αλλά και τον Αλισον.
Η απίστευτη ιστορία με την αστυνομία!
Χαμογελάει, όταν του ζητάμε να μας αφηγηθεί την πιο χαρακτηριστική ιστορία από την καριέρα του. «Είχα έναν τρελό προπονητή στη Μακάμπι Νετάνια, έναν Σλοβάκο στην καταγωγή (σ.σ. δεν είπε ούτε το όνομα του), ο οποίος δεν ήθελε Ισραηλινούς παίκτες, ενώ κι ο ίδιος ήταν ξένος στο Ισραήλ! Ελεγε στους συμπαίκτες μας να μας κλωτσάνε στις προπονήσεις εμένα κι έναν ακόμη Αφρικανό, που είχαμε στην ομάδα. Του ζήτησα τον λόγο κι αυτός κάλεσε την αστυνομία! Μετά την προπόνηση, ήρθε αστυνομία για να με συλλάβει, λέγοντας τους ότι τον απείλησα ότι θα τον σκοτώσω. Ετσι τους είπε. Δεν μιλούσα και καλά τη γλώσσα, αλλά τελικά με προστάτευσε ο τότε συμπαίκτης μου, Ντάρκο Μάτιτς, που συνεννοήθηκε με την αστυνομία και λύθηκε το πρόβλημα».
Οι σειρήνες του πολέμου
Εμεινε εντυπωσιασμένος από τις αγωνιστικές συνθήκες και τα γήπεδα στο Ισραήλ. Πήγε όμως σε μία δύσκολη περίοδο, αφού η χώρα ήταν σε πολεμική διαμάχη με τον Λίβανο. «Κάναμε προπόνηση και ακούγαμε σειρήνες συναγερμών. Απίστευτο. Εβλεπες ελικόπτερα παντού. Οι φίλαθλοι εκεί είναι το ίδιο τρελοί με την Ελλάδα. Η Μακάμπι Νετάνια ήταν τότε μεγάλο club της χώρας. Εκανα παρέα με τους Αφρικανούς της ομάδας. Εκείνοι μoυ έμαθαν αγγλικά. Με βοήθησαν να προσαρμοστώ».
Και στη δεύτερη ομάδα της Εσπανιόλ τα πράγματα όσον αφορά τις συνθήκες ήταν καλά, όχι όμως σε επίπεδο La Liga. Λογικό. Τη δεύτερη φορά που γύρισε στην πατρίδα του για λογαριασμό της Παρανά, το στυλ παιχνιδιού του ήταν ήδη διαφορετικό. «Είχα αποκτήσει ευρωπαϊκό στυλ. Δεν προσαρμόστηκα ποτέ». Εφυγε για την Αυστρία και την Γκρόντιγκ. Πήγε Γενάρη, έπαιξε 14 ματς και βοήθησε στο να ανέβει η ομάδα στην πρώτη κατηγορία. «Είχα παίξει σε όλα τα παιχνίδια, αλλά το καλοκαίρι δεν με κράτησαν. Υπήρχε περιορισμός στους ξένους και έψαχναν περισσότερο για επιθετικούς».
Η συγκινητική βοήθεια των φιλάθλων του Ηρακλή
Θυμάται με χαρά το πέρασμα του από τον Ηρακλή, παρά τα προβλήματα που συνάντησε. «Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στην κατηγορία. Βέβαια στον Ηρακλή υπήρχε πολύ μεγαλύτερη πίεση. Είχαμε προβλήματα, αλλά ευχαριστήθηκα κάθε ματς. Ημουν και αρχηγός. Ηταν βέβαια δύσκολα οικονομικά. Την πρώτη σεζόν ήμασταν καλά. Τη δεύτερη, όμως, ήταν πολύ δύσκολα. Εγώ είχα πάει και στη Βραζιλία για τη θεραπεία. Ωστόσο, στο τέλος ήμουν έξι μήνες απλήρωτος. Είναι συγκινητικό, βέβαια, γιατί με βοήθησαν πολύ οι φίλαθλοι του Ηρακλή. Αλλωστε, οι σχέσεις μου με τον κόσμο ήταν άριστες. Δεν μπορούσα όμως να μείνω με αυτή την κατάσταση, περίμενα τη γέννηση του παιδιού μου».
Σκοτωμοί για «πλάκα»
Η ζωή στη Βραζιλία, σύμφωνα με τον Τάι, έχει γίνει πλέον πιο ωμή, πολύ πιο σκληρή. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η βία. Δεν συνέβη κάτι σε μένα, αλλά σε σκοτώνουν για πλάκα. Δεν λογαριάζουν τίποτα. Το έχουν σαν κουλτούρα. Πολλοί νεαροί ζουν γι’ αυτό. Υπάρχουν ναρκωτικά και γενικά είναι μεγάλο θέμα. Το ποδόσφαιρο σίγουρα στην περίπτωση μου ως ενός σημείου με έσωσε από τέτοιες καταστάσεις».
Οι συμβουλές σε νεαρούς και το μέλλον
Του αρέσει να συμβουλεύει τους νεότερους, όπως συμβαίνει στον Αγροτικό με τους Εππα και Βαφέα. «Ο Βαφέας είναι εξαιρετικός. Πιστεύω ότι έχει μέλλον». Ο ίδιος, ωστόσο, σκέφτεται το μέλλον του; «Ναι, κάποια στιγμή αρχίζεις να σκέφτεσαι. Πιστεύω πως έχω έξι χρόνια ακόμη, αλλά θα ήθελα να γίνω μάνατζερ». Στον Εύοσμο κάνει παρέα κυρίως με Πάτο και Φιλίπε. «Κάνω παρέα φυσικά και με τα άλλα παιδιά. Ισως να είναι τα καλύτερα αποδυτήρια στην καριέρα μου. Είμαστε όντως οικογένεια. Γι’ αυτό ίσως να είμαστε ψηλά».
Τι του έδωσε το ποδόσφαιρο; «Το σίγουρο είναι πώς στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να προγραμματίσεις. Θα μπορούσα να είχα κάνει μεγαλύτερη καριέρα, αλλά δεν το σκέφτομαι πλέον. Οι περισσότεροι φίλοι μου από παλιά έκαναν, αλλά οι εμπειρίες που έζησα, οι κουλτούρες των λαών ήταν σημαντικά. Πήρα πράγματα. Εχω έξι χρόνια ποδόσφαιρο, ξέρω ότι δεν θα παίξω σε μεγάλη ομάδα, αλλά το ευχαριστήθηκα. Το ποδόσφαιρο είναι συναίσθημα, πρέπει να το ευχαριστιέσαι. Να νιώθεις το παιχνίδι. Από τα 26 μου έτσι συμβαίνει».
