Έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ, όσο κι αν δείχνει πολλές φορές πελαγωμένος και αποπροσανατολισμένος, εξαιτίας του στρεβλού τρόπου πληροφόρησης που αναδύεται μέσα από τα ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), έχει καταλήξει σε κάποιες «σταθερές» εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει σήμερα, αλλά και σε ολόκληρη τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, εντός των τειχών της ασπρόμαυρης παροικίας.
Ανάμεσα σε αυτές τις εκτιμήσεις, την πρωτοκαθεδρία έχει και διατηρεί η ευγνωμοσύνη προς το μεγαλομέτοχο του οποίου η παρουσία κρίνεται από ευεργετική μέχρι και λυτρωτική για το λαοφιλέστατο σύλλογο. Η στήριξη του κόσμου προς το πρόσωπο του δεν αμφισβητείται και θεωρείται δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Αφήνοντας ωστόσο στην άκρη αυτή την ομόθυμη αποδοχή μια φιλόδοξης και ισχυρής ηγεσίας και μπαίνοντας στον «πειρασμό» να αναζητηθούν οι αιτίες και να δοθούν απαντήσεις σε ερωτηματικά που αφορούν το γεγονός ότι αυτή η πληθωρική επενδυτική παρουσία και ο πακτωλός των χρημάτων που έρευσε και ρέει ακατάπαυστα δεν είχαν αποτέλεσμα την προκοπή της ποδοσφαιρικής ομάδας, οι σταθερές εκτιμήσεις περιορίζονται σε αναζητήσεις που αφορούν αόριστες υποθέσεις, υποψίες, συνωμοσιολογίες, αλλά και σε έντεχνους επηρεασμούς από γνωστούς πολυπράγμονες προπαγανδιστές.
Ο ΠΑΟΚτσής ευγνωμονεί βέβαια κι ευχαριστεί τον Σαββίδη, παράλληλα όμως θέλει εξηγήσεις και απαντήσεις. Θέλει αλήθειες για όσα απίστευτα, περίεργα και αυτοκαταστροφικά «φαίνονται», «ακούγονται» και σε ορισμένες των περιπτώσεων και καταγγέλλονται από κάποιους ανεξάρτητους εκπροσώπους της ενημέρωσης. Διαισθανόμενοι λοιπόν οι φίλοι του ΠΑΟΚ ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι ο γνωστός κύκλος των τρωκτικών και των παρασίτων, σε συνάρτηση με την ελεύθερη δράση των πονηρών διαμεσολαβητών και των αδίστακτων μανατζαραίων, συνεχίζει τη φθοροποιό του δράση, κάπου ψάχνεται επίμονα, ζητώντας να κατανοήσει και να αντιληφθεί πως είναι δυνατόν ύστερα από τόσα χρόνια, στα οποία έχουν αποτυπωθεί ανάγλυφα οι ενοχές και τα τραγικά τους λάθη, να διαπράττουν τα ίδια και χειρότερα. Εξακολουθούν δηλαδή να έχουν πρόσβαση και να εισακούγονται, όλοι όσοι βαρύνονται με τεράστιες ευθύνες για την άγονη πενταετία και για την εξωφρενική και αδικαιολόγητη οικονομική αφαίμαξη του επενδυτή;
Στην ίδια «πλευρά» και οι ανεπαρκείς και ανίκανοι που έρχονται σαν Μεσσίες τεχνοκράτες εισαγωγής, οι οποίοι ενώ είναι πρόξενοι μεγάλων ζημιών, ποτέ δεν εκλήθησαν να απολογηθούν, πολύ περισσότερο και να «πληρώσουν». Η εικόνα λοιπόν και για τις δύο πλευρές είναι ίδια. Ελεύθερες και στο απυρόβλητο εξακολουθούν να υπάρχουν και δραστηριοποιούνται κατά βούληση και με την ανοχή όλων μας. Η εξήγηση για αυτό το φαινόμενο που θα ήθελε να δώσει ο κάθε ΠΑΟΚτσής, βρίσκεται αφενός ανάμεσα στην καπατσοσύνη των αδίστακτων αυτών τύπων και αφετέρου στην ευαισθησία προφανώς και την αίσθηση ευθύνης από πλευράς του μεγαλομετόχου, για το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αποκλειστικά δικές του επιλογές. Ότι και να συμβαίνει όμως από αυτά, το συμπέρασμα είναι ένα. Ότι επί πέντε χρόνια συνεχίζονται το μεγάλο φαγοπότι, τα ίδια εξωφρενικά λάθη και η ομάδα φρακαρισμένη στα αξεπέραστα αγωνιστικά αδιέξοδα της.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση και μετά το προχθεσινό νέο αγωνιστικό σοκ, η κοινή γνώμη «επιστρέφει» δικαιολογημένα στις αναζητήσεις ενόχων, απαιτώντας ως ένα σημείο ενημέρωση, αλλά και αποφάσεις που θα δικαιολογούν επιτέλους, ότι κάποια στιγμή αυτός ο φαύλος κύκλος θα πρέπει να κλείσει. Στην αναζήτηση της αυτή, καταλήγει ασφαλώς μονόδρομα στο δίδυμο κόουτς και τεχνικού διευθυντή. Το να αναφερθούμε εμείς στα όσα απίθανα και αυτοκαταστροφικά βαρύνουν τον Λουτσέσκου και τον Μίχελ, είναι κάτι που δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε, από τη στιγμή που αλλεπάλληλες φορές και σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξιστορήσαμε τους άθλους και όσα τρελά και ασύμβατα ποδοσφαιρικά έχει να παρουσιάσει η μέχρι τώρα διαδρομή τους. Στο Σλοβάκο και στον Ρουμάνο προστατευόμενο του, χρεώνονται γενικά ευθύνες για τον αφελληνισμό του ρόστερ, για τους περίεργους δανεισμούς, για τις ολοφάνερες στοχοποιήσεις με περιθωριοποιήσεις συγκεκριμένων παικτών και προστασίες μετριοτήτων, οι οποίοι απολαμβάνουν συμμετοχές σε βασικά σχήματα χωρίς να το δικαιούνται, όπως επίσης και μεθοδεύσεις και τακτικές οι οποίες έχουν σχεδόν αποσυνθέσει τη δομή, αλλά και την ψυχολογία ολόκληρου του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Θα μου πείτε δεν υπήρχε τρόπος και χρόνος όλα αυτά να τα προλάβουν και να μην έχουμε αυτές τις τραγικές συνέπειες, με την κλεψύδρα να τελειώνει και τη χρονιά να φορτώνεται πλέον με άγχος και δυσκολίες και μεγάλα αδιέξοδα; Θα σας απαντούσα ότι υπήρχε. Ωστόσο κάτι τέτοιοι δεν έγινε και οι ίδιοι ένοχοι, πονηροί, αδίστακτοι, ανίκανοι και γκαφατζήδες απολαμβάνοντας μια ανεξήγητη ασυλία και ατιμωρησία, απέδειξαν ότι δεν είχαν κανέναν άλλο λόγο από το να συνεχίσουν την ίδια επικίνδυνη και επιζήμια για τον ΠΑΟΚ τακτική.
ΥΓ1: Απόλυτα έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Λουτσέσκου ειδοποιήθηκε δύο φορές από τον πάγκο του από συγκεκριμένους παράγοντες, να σπεύσει για την αλλαγή του Σαμπράνο και δεν το έκανε.
ΥΓ2: Τσιμουδιά στα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου για τα νέα αίσχη στο Φαληρικό κολαστήριο. Κουβέντα για τα έκτροπα σε βάρος των παικτών της αποστολής του Πλατανιά, όπως και για τα εμετικά πανό με τα κανιβαλλίστικα συνθήματα. Το ότι μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο μέσα και απειλούσαν παίκτες και συνοδούς οι εγκάθετοι, εξαφανίστηκε στην κυριολεξία από την … «αντικειμενική» ενημέρωση των Αθηναιοπειραιωτών.
ΥΓ3: Ο αναγνώστης μας Πέτρος Αναγνωστόπουλος, διερωτάται ποιος ο λόγος να έχουν φιλοδοξίες οι ομοϊδεάτες του, τη στιγμή που τον πλέον ισχυρό και πλούσιο σύλλογο της χώρας, τον εκπροσωπεί ένας παίκτης του επιπέδου και των ικανοτήτων… του Σάκχοφ.
