Πλησιάζοντας την 24η Ιουλίου, μια ημερομηνία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και καθοριστική «αφετηρία» της φετινής μεγάλης προσπάθειας των Κυπελλούχων, είναι φυσιολογικό όλα όσα αφορούν την ασπρόμαυρη οικογένεια να αποκτούν ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον και μια ξεχωριστή θέση στην επικαιρότητα.
Τα πάντα δηλαδή από εδώ και πέρα μπαίνουν από το «πρίσμα» ενός μεγεθυντικού φακού με συνέπεια οι όποιες αναφορές γίνονται γύρω από τον ΠΑΟΚ, να προσλαμβάνουν διαστάσεις αρκετά «διογκωμένες». Οι οποίες μάλιστα ενίοτε συνοδεύονται και από τις αγωνιώδεις φιλοδοξίες για υψηλές προσδοκίες και διακρίσεις. Στις 24 του μήνα, ως γνωστόν ο ΠΑΟΚ καλείται να «απαντήσει» στην «πρόκληση» της πρώτης και πολύ σημαντικής του ευρωπαϊκής υποχρέωσης. Αντιμετωπίζοντας μια πανίσχυρη ομάδα, έχει την ευκαιρία -συγχρόνως όμως και το χρέος- να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα του αποκλεισμού της.
Αυτή τη στιγμή θα ήταν άσκοπο και χωρίς κανένα νόημα να επιχειρήσουμε μια αναδρομή στα όσα συνέβησαν μέχρι τώρα στα πλαίσια της γενικής προετοιμασίας η οποία κρίνεται απαραίτητη ώστε να ένα σοβαρό και μεγάλο κλαμπ να είναι πανέτοιμο για μια «περιπέτεια» όπως είναι αυτή με την πρώτη προκριματική μάχη των Κυπελλούχων. Το ότι δεν υπήρξε ούτε υποψία σοβαρού μεταγραφικού σχεδιασμού και ως εκ τούτου περαιτέρω μεταγραφικής ενίσχυσης αναγράφηκε και καταγράφηκε από πολλούς και από εμάς, αρκετές φορές. Ετσι, ας μπει στο περιθώριο. Εκείνο που μένει λοιπόν είναι να εξετάσουμε και να κρίνουμε κατά πόσο κινήθηκαν οργανωμένα και συγκεκριμένα οι αρμόδιοι, οι επόμενες κινήσεις των οποίων αναγκαστικά βέβαια επικεντρωνόταν αποκλειστικά στην αγωνιστική και ψυχολογική προετοιμασία του υπάρχοντος ρόστερ. Όπως αυτό διαμορφώθηκε, με δυο -ουσιαστικά- προσθήκες και με την επιστροφή μιας πλειάδας δανεικών.
Ετσι, ο κόουτς, ήταν υποχρεωμένος να αναζητήσει και να βρει λύσεις μέσα από αυτό το ρόστερ. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο Λουτσέσκου μονοδιάστατα και μονόδρομα σχεδόν ζήτησε όλες αυτές τις επιβεβαιώσεις μέσα από το έμψυχο υλικό που έχει αυτή τη στιγμή στα χέρια του. Ένα ρόστερ που αξίζει να σημειωθεί όμως ότι παρέμεινε βαθύ και ποιοτικό με ότι σημαίνει αυτό. Ο Ράζβαν έπεσε με τα μούτρα επάνω σε αυτή τη συγκεκριμένη προσπάθεια η οποία όπως φάνηκε από την αρχή και όπως αποδείχθηκε και στη συνέχεια -μέχρι και το χθεσινό παιχνίδι- μπορούσε να του δώσει (και του έδωσε) λύσεις. Και μάλιστα ενδιαφέρουσες. Στα φιλικά που έκλεισε, τεστάρισε τους πάντες και τα πάντα! Διαφορετικά σχήματα, διαφορετικοί ρόλοι, περίεργα και μυστηριώδη ντουμπλαρίσματα που δεν άφηναν τίποτε το οποίο δεν το είχε προβλέψει και δεν το άγγιξε. Μέσα λοιπόν από αυτό τον κύκλο που έκλεισε με το χθεσινό φιλικό παιχνίδι (γιατί το σημερινό έχει χαρακτήρα γενικής πρόβας), ο Λουτσέσκου διαπίστωσε πολλά πράγματα όπως και ο κόσμος του ΠΑΟΚ όπως και εμείς.
Θα κάνουμε μια μικρή και συνοπτική αναφορά με την επισήμανση ότι μια παρτίδα δανεικών που επέστρεψαν, μπορούν να εκληφθούν σαν νέες και μάλιστα αξιόλογες περιπτώσεις. Ολοι, μηδενός εξαιρουμένου (σίγουρα και του πολύπειρου κόουτς) είδαν τί μπορεί να δώσει ο χαρισματικός Αιγύπτιος, Αμρ Ουάρντα όπως επίσης και ο Χαρίσης και ο πολλά υποσχόμενος Λάμπρου. Το ίδιο «χρήσιμος» δείχνει να φαίνεται πως είναι ο Κίτσιου όπως και ο Μυστακίδης. Σίγουρα βέβαια και ιδιαίτερα ο Ράζβαν προσβλέπει στην σταδιακή και εντυπωσιακή βελτίωση του Ζαμπά που μπορεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος ύστερα από ένα εύλογο διάστημα. Για τον Χατσερίντι δεν μπορεί να γίνει λόγος παρά μόνο ότι ο Λουτσέσκου έχει τον τρόπο του να τον μπολιάσει κάποια στιγμή στο βασικό σχήμα.
Με δυο λόγια, όσοι είδαν μερικά παιχνίδια από τα φιλικά που έδωσε η ομάδα θα δικαιώνουν σίγουρα όλους αυτούς (ανάμεσα τους κα εμάς) που αγωνίστηκαν να περισώσουν αυτούς τους πολύ χρήσιμους δανεικούς που είχαν απομακρυνθεί για διάφορους λόγους από την Τούμπα. Ο Ουάρντα, ο Χαρίσης και όλες οι άλλες περιπτώσεις που αναφέραμε, η επιστροφή τους όπως και η απόδοση τους στα τεστ που έδωσε η ομάδα στην Ολλανδία, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Διασώθηκαν λοιπόν από την εξαφάνιση ύστερα από αγώνες και προσπάθειες συγκεκριμένων παραγόντων όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Αντελίνο Βιεϊρίνια. Για τη μεταγραφή του οποίου κάποιοι είχαν μουλαρώσει και επιχείρησαν (μάταια βέβαια) να την ματαιώσουν.
Υ.Γ. Βαθύτατη θλίψη για το χαμό του νεότατου Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Θεός ας αναπαύσει τη ψυχούλα του αδικοχαμένου γιου του επί σειρά ετών ηγέτη του Ολυμπιακού και ας δώσει κουράγιο και παρηγοριά στην οικογένεια του. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια!
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (16/7)
