Ηταν εγκληματική ανοησία η προκήρυξη του δημοψηφίσματος. Βούλιαξε την ελληνική οικονομία και ταλαιπώρησε εκατομμύρια πολίτες χωρίς λόγο. Την είχε τη λαική εντολή η κυβέρνηση και δεν αμφισβήτησε ποτέ κανείς τη νομιμότητά της. Μπορούσε μ' αυτή την ισχυρή εντολή και με την ακλόνητη νομιμότητα να “κλείσει” συμφωνία, όπως μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε χθες, μετά τον θρίαμβό της στο δημοψήφισμα.
Παρά τη σαρωτική επικράτηση του “Οχι”, η κυβέρνηση, αντί να φερθεί ακόμη πιο αλαζονικά, άρχισε να φέρεται ώριμα και συναινετικά. Μετά από πέντε χρόνια και δύο μήνες, που η χώρα είναι βουτηγμένη στην κρίση και εγκλωβισμένη στα μνημόνια, έγινε, επιτέλους, συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα. Παράλληλα, προκλήθηκε η παραίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη. Για να αποδειχθεί περίτρανα ότι την εσωτερική μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ την κέρδισαν, ευτυχώς, οι εκφραστές της λογικής σε βάρος των υποστηρικτών της κακώς εννοούμενης αριστερής ιδεολογίας.
Η επόμενη μέρα του καταστροφικού δημοψηφίσματος μάς εξέπληξε ευχάριστα με εξελίξεις που φέρνουν τεράστια οφέλη. Οι πολιτικές δυνάμεις ενώθηκαν και οι χαζοεπαναστάτες παραμερίστηκαν. Εγινε σαφέστατο, με συγκεκριμένες πράξεις και όχι με αερολογίες, ότι η Ελλάδα θέλει να διαπραγματευθεί για μια νέα βιώσιμη συμφωνία και ότι δεν επιδιώκει να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, ούτε να πει “όχι” στο ευρώ για να επανέλθει στη δραχμή.
Τώρα, οι θεσμοί και οι εταίροι έχουν απέναντί τους ΣΥΣΣΩΜΟ τον ελληνικό λαό (μέσω της συστράτευσης των κομμάτων σε κοινή γραμμή) και ξέρουν ότι η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στην ευρωζώνη χωρίς να κρύβει δεύτερη σκέψη. Τώρα, κανείς δεν έχει το περιθώριο να κατηγορεί την Ελλάδα για απόπειρα εξόδου από την ευρωζώνη, ούτε να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στους Ελληνες, ποντάροντας στον εμφύλιο διχασμό.
Ομως, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και η αποπομπή του Βαρουφάκη δεν ήταν οι μοναδικές γενναίες πράξεις που προήλθαν από το δημοψήφισμα. Είχαμε και την παραίτηση από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος, με μεγαλύτερη καθυστέρηση από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και υπό την πίεση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, αντιλήφθηκε ότι το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ριζική ανανέωση σε ιδέες και τακτικές και ότι είναι εντελώς απαραίτητη η αντικατάσταση των φθαρμένων στελεχών με πρόσωπα άφθαρτα που δεν βαρύνονται με ευθύνες για το κατάντημα της χώρας. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε αλλαγή ηγεσίας και ακολουθεί τώρα και η Νέα Δημοκρατία έχει τη δική του πολύ μεγάλη σημασία.
Χθες συνέβησαν όσα θα ήταν λογικό να συμβούν εάν στο δημοψήφισμα επικρατούσε το “Ναι”, ή αν είχαμε ισοπαλία, σε μία κλίμακα από 55-45 μέχρι 51-49 υπέρ του “Ναι” ή του “Οχι”. Γιατί άραγε; Γιατί ξυπνήσαμε με εξελίξεις αντίθετες από αυτές που περιμέναμε μετά τον θρίαμβο του “Οχι”; Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του εξήγηση.
Προσωπικά, πιστεύω ότι όλα είχαν συμφωνηθεί και είχαν δρομολογηθεί προς το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, πριν δηλαδή γίνει το δημοψήφισμα. Είχαν αποφασίσει να βαδίσουν στον δρόμο της ενότητας ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Είχαν αποφασίσει να βγει από τη μέση ο Βαρουφάκης. Και για όλα αυτά ήταν ενήμεροι άπαντες στην Ευρώπη, γιατί οι επαφές μαζί τους δεν διακόπηκαν ούτε για μία στιγμή. Επομένως, η σύνεση, η ψυχραιμία και η ωριμότητα προέκυψαν εκ των προτέρων και είναι ανεξάρτητες του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Αν δεν κάνω λάθος σ' αυτή την εκτίμηση, τότε έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία η ομοψυχία που επιτεύχθηκε. Αλλά, ως Ελλην πολίτης, έχω μια εύλογη απορία: Εάν επρόκειτο να “τα βρει” ο Τσίπρας με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς γιατί δεν το επιχείρησε νωρίτερα; Γιατί διάολε έπρεπε να πάμε σ' αυτό το δημοψήφισμα που τόσα δεινά προκάλεσε; Κάθε απάντηση δεκτή, προς προβληματισμό...
