Τα πράγματα για την εξυγίανση του ελληνικού αθλητισμού, όπως και σ΄ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, είναι απλά. Βούληση χρειάζεται και εφαρμογή των νόμων. Οι νομοθέτες ούτε κουφοί είναι, ούτε τυφλοί. Είναι άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και ενημερώνονται για το αντικείμενο που υποχρεούνται να νομοθετήσουν. Από εκεί και πέρα μπαίνει το θέμα της εφαρμογής των νόμων. Η πολιτεία προκειμένου να υπερασπιστεί τον υγιή ανταγωνισμό, να αποκλείσει την εμπλοκή ποινικά διωκόμενων παραγόντων και να εξαφανίσει πιθανά προβλήματα ενίσχυσης των ομάδων με «μαύρο χρήμα», δημιούργησε την Ε.Ε.Α.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο site της Γ.Γ.Α: «Έχει ποικίλες αρμοδιότητες προσδιορισμένες κυρίως από το άρθρο 77 του άνω νόμου αλλά και από άλλες διατάξεις κατεσπαρμένες σε διάφορα νομοθετήματα. Συγκεκριμένα διενεργεί διαχειριστικό και λογιστικό έλεγχο στις Α.Α.Ε. και τα Τ.Α.Α».
Ακόμη: «Ελέγχει την τήρηση των προϋποθέσεων παραμονής των Π.Α.Ε, Κ.Α.Ε, Τ.Α.Α. και των Αθλητικών Σωματείων στη θεσπισθείσα από ειδικό νόμο ευνοϊκή ρύθμιση των προς το Δημόσιο τελεσιδίκων αναγνωρισμένων κατά τις διατάξεις του ΚΕΔΕ οφειλών των, την τήρηση των διατάξεων που αφορούν στην υποβολή υπευθύνων δηλώσεων πόθεν έσχες, διαιτητών, μελών Δ.Σ. αθλητικών ανωνύμων εταιριών κ.α. και επιβάλει σε περίπτωση μη συμμόρφωσης τις νόμιμες κυρώσεις».
Αρα είναι ο φορέας εκείνος ο οποίος εποπτεύει τη νομιμότητα στον εγχώριο επαγγελματικό αθλητισμό. Είναι η ίδια επιτροπή η οποία άναψε το «πράσινο φως» στον Σπύρο Παπαθανασάκη, και όχι μόνο, να εμπλακεί με την ΠΑΕ Ηρακλής, αποκτώντας την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ. Ναι του ανθρώπου που σύμφωνα με την «Globe and Mail” εμπλέκεται σε τεράστιο σκάνδαλο παρανομιών στον Καναδά. Αρα το ερώτημα που μπαίνει έχει να κάνει με την αξιοπιστία των αποφάσεων της εν λόγω επιτροπής. Η οποία στο παρελθόν, κατά δήλωση του πρώην προέδρου της ΠΑΕ Αρης Σωτήρη Καραμπέρη «πήραμε άδεια με άδειο φάκελο».
Οπότε μετά τις αποκαλύψεις για τον Παπαθανασάκη επιβάλλεται ο αρμόδιος υπουργός που εποπτεύει την Ε.Ε.Α να ασχοληθεί με τα κενά που πιθανόν υπάρχουν. Εκτός κι αν δεν είναι η λύση του προβλήματος, αλλά μέρος αυτού.
