Η κατηφόρα συνεχίζεται. Πουθενά ανάχωμα. Πουθενά ίσωμα για να την ανακόψει έστω. Για να κερδίσει χρόνο. Θα μου πείτε και ποιος να ασχοληθεί. Ποιος να βάλει τα στήθη του μπροστά και ποιος να ρισκάρει τώρα.
Ο Ηρακλής, η ομάδα του δηλαδή, κατρακυλά και μόνο ορισμένοι ορκισμένοι, αυτή τη φορά εντελώς δικαιολογημένα και άσχετα αν προσωπικά δεν συμφωνώ πάντα με τις πρακτικές τους, κήρυξαν ιερό πόλεμο κατά των σφετεριστών της εξουσίας σε μια ΠΑΕ, η οποία έπαψε προ πολλού να εκφράζει την ιδέα του Ηρακλή. Προσπαθούν και δεν είναι τόσο άσχετοι, ώστε να μη γνωρίζουν, πως τα νομικά δεδομένα είναι εις βάρος τους. Κι όμως δεν το βάζουν κάτω, και προφανώς τα «συγχαρητήρια στους φιλάθλους της ομάδας μας για την υποδειγματική συμπεριφορά τους. Ηταν συγκινητικοί και τους ευχαριστούμε για την στήριξη» όπως έλεγε η «πέρα βρέχει» ανακοίνωση της ΠΑΕ δεν τους συμπεριλαμβάνει. Όπως δεν συμπεριλαμβάνει το πλήθος των κυανόλευκων φιλάθλων, αφού σύμφωνα με τις μαρτυρίες ατόμων που κατάφεραν να εισέλθουν στο στάδιο ορκιζόμενοι πως δεν θα ξαναπατήσουν, οι θεατές δεν υπερέβαιναν τον… τεράστιο αριθμό των 200-500 ατόμων. Οι άνθρωποι έχασαν την μπάλα, αλλά και ο Ηρακλής την αξιοπρέπεια του, πέραν του αδράγματος μιας θνήσκουσας πλέον ελπίδας.
Σήμερα το απόγευμα κάποιοι «φανατικοί» με όλη τη σημασία του ουσιαστικού περιεχομένου της λέξης αφού μιλάμε για ποδόσφαιρο και ομάδες, όπου ο σύλλογος αποτελεί την υπέρτατη ιδέα ύπαρξης, καλώς ή κακώς, γι αυτούς, προσκαλούν τους πάντες για να βρεθεί αν είναι δυνατόν μια κάποια λύση. Στο «Κατσάνειο» πρέπει να πάνε όμως όσοι πιστεύουν πως πράγματι ο Ηρακλής «εξαφανίζεται» όχι ως ιδέα, αλλά ως ομάδα ποδοσφαίρου και πρέπει να δράσουν άμεσα. Οι λοιποί του «να δούμε» και του «έλα μωρέ» μάλλον δεν έχουν θέση…