Με τον Πασχαλάκη να θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους και πιο σταθερούς σε απόδοση παίκτες του ΠΑΟΚ και να καλείται πλέον σταθερά στην Εθνική ομάδα, τον Κρέσπο να κερδίζει τον τίτλο του πολυτιμότερου για τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο και Σεπτέμβριο και τον Κάνιας να αναδεικνύεται MVP για τον Οκτώβριο, από τους ίδιους τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, προκύπτει αυτονόητα ότι το μεγαλύτερο αγωνιστικό ατού της ομάδας είναι η άμυνά της.
Μια άμυνα, μάλιστα, η οποία διαθέτει και δύο… εξτρέμ. Τον Μάτος και τον Βιειρίνια. Που μπορεί να μην είναι οι άριστοι αμυντικοί, μπορεί να μη βρίσκονται σε φουλ φόρμα, υποχρεώνουν όμως όλους τους αντιπάλους να λένε ότι ένα ακόμη ισχυρό όπλο του ΠΑΟΚ είναι τα άκρα του. Σε συνδυασμό και με τις επιδόσεις του Ζαμπά και του Λημνιού, που ως νεαροί και άπειροι ακόμη, ψάχνουν τη σταθερότητα στις καλές εμφανίσεις.
Ο Πασχαλάκης, με πολλές εντυπωσιακές αποκρούσεις, έχει δώσει στην ομάδα προσωπικούς βαθμούς. Μετά από πολλά χρόνια, ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν τερματοφύλακα που έχει κερδίσει αγώνες, ή τουλάχιστον δεν επέτρεψε να χαθούν αγώνες.
Ο Βαρέλα και ο Κρέσπο σπάνια επιτρέπουν να δημιουργούνται κίνδυνοι για τον τερματοφύλακά τους από το κέντρο της άμυνας. Κάποιες λίγες φορές «έχασαν» μάχες στον αέρα και ο ΠΑΟΚ δέχτηκε γκολ, αλλά στο ποδόσφαιρο… παίζουν και οι αντίπαλοι.
Ο Κάνιας είναι ο πιο συνεπής υποστηρικτής των δύο στόπερ. Τρέχει ασταμάτητα, κλείνει τους χώρους στη ζώνη ευθύνης του ως καθαρόαιμος αμυντικός χαφ και συνεργάζεται άψογα και με τους άλλους χαφ.
.Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα γκολ που δέχτηκε φέτος ο ΠΑΟΚ, τα δέχτηκε από πλαγιοκοπήσεις και με διαγώνια σουτ από παίκτες που δεν βρίσκονταν υπό την επιτήρηση των Βαρέλα, Κρέσπο, Κάνιας.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ενθουσιασμένος με τη «χημεία» που έχουν μεταξύ τους, αλλά και με τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους οι καθαρόαιμοι αμυντικογενείς παίκτες του. Τον Βαρέλα και τον Κρέσπο δεν διανοείται να τους αντικαταστήσει, με δεδομένο μάλιστα ότι και ο Χατσερίντι δεν «τραβάει», ενώ τον Κάνιας τον θεωρεί κομβικό παίκτη, που, όταν λείπει, «χαλάει» η ισορροπία της ομάδας.
Ο Βέρνμπλουμ, κακά τα ψέματα, διαθέτει πιο «βαρύ» βιογραφικό από τον Κάνιας, αλλά για τον Λουτσέσκου ο Ισπανός είναι πιο χρήσιμος, γι’ αυτό μόνο όταν θέλει να τον ξεκουράσει χρησιμοποιεί τον Σουηδό, ή παίζει και με τους δύο όταν λείπει ο Μαουρίσιο, δίνοντας στον Βέρνμπλουμ έναν διαφορετικό ρόλο.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο για τον Κάνιας είναι η βελτίωσή του σε δύο τομείς. Στις μεταβιβάσεις και στα σουτ. Όπως και ο ίδιος ομολόγησε δημοσίως, στις προηγούμενες ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, οι προπονητές τού ζητούσαν απλά να τρέχει και να μαρκάρει, ενώ, με τον Λουτσέσκου, εξελίχθηκε και συμμετέχει στην οργάνωση του παιχνιδιού, αλλά και απειλεί, με τελικές προσπάθειες την αντίπαλη εστία, αρχίζοντας και να σκοράρει.
Στις περιπτώσεις που ο ΠΑΟΚ χάνει, η κριτική που γίνεται από τους περισσότερους περιλαμβάνει και τα «προβλήματα στην άμυνα». Η αλήθεια είναι ότι σπάνια η ομάδα έχει προβλήματα στην άμυνα. Το πρόβλημά της είναι ότι δεν μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο και σ’ αυτό την κύρια ευθύνη έχουν οι δημιουργικοί χαφ. Όταν οι χαφ δεν δημιουργούν, η ομάδα δεν μπορεί να απειλήσει και να σκοράρει, ενώ ο αντίπαλος έχει τη δυνατότητα να επιχειρήσει περισσότερες επιθέσεις, άρα και να αυξήσει τις πιθανότητες να σκοράρει εκείνος.
Κορυφαίο παράδειγμα (και δεν είναι το μοναδικό) ο αγώνας με την Τσέλσι. Οι Αγγλοι έπαιξαν μονότερμα τον ΠΑΟΚ αλλά πέτυχαν ένα μόνο γκολ. Η άμυνα άντεξε και με το παραπάνω. Αντεξε, αν θέλετε, για να μην αδικήσουμε τους υπόλοιπους, πλην αμυντικών, παίκτες, ο αμυντικός μηχανισμός. Υστέρησε, όμως, ο ΠΑΟΚ σ’ εκείνο το παιχνίδι δημιουργικά. Δεν έκανε απολύτως τίποτε για να «βγάλει» ευκαιρίες και να απειλήσει την Τσέλσι, παρά μόνο προς το φινάλε του αγώνα. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί δεν πήγαν καλά οι αμυντικοί; Όχι βέβαια…
Εχω την εντύπωση ότι ο μόνος που ανταγωνίζεται σε συνολική προσφορά τους Πασχαλάκη, Μάτος, Βιειρίνια, Κρέσπο, Βαρέλα και Κάνιας, είναι ο Πρίγιοβιτς. Ο,τι υπόσχεται, το κάνει. Ο,τι μπορεί να κάνει, το κάνει. Σκοράρει. Ακόμη και με το τίποτε. Αρκεί να πάρει έστω μία ή δύο πάσες στον αγώνα. Διότι υπάρχουν και αγώνες που δεν πήρε ούτε μία. Ούτε γι’ αυτό φταίνε οι αμυντικοί. Ετσι δεν είναι;
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (18/11)