Ο ΠΑΟΚ είχε ξοδέψει 280.000 ευρώ για να αποκτήσει τον Γκάρι Ροντρίγκες. Τον πούλησε με 3,5 εκατ. ευρώ στη Γαλατάσαράι και τώρα που οι Τούρκοι τον δίνουν στην Αλ Ιτιχάντ, θα πάρει άλλα 1,8 εκατ. ευρώ, χάρη στο 20% που διατηρούσε σε περίπτωση μεταπώλησης. Μπορεί ο Ροντρίγκες να έπαιξε στον ΠΑΟΚ μόνο ενάμιση χρόνο και να μην πρόλαβε να προσφέρει πολλά, φέρνει όμως στον ΠΑΟΚ ένα σημαντικό οικονομικό όφελος. Το καθαρό κέρδος είναι 5 ζεστά εκατομμύρια Όχι άσχημα.
Θα μπορούσε να είναι, ωστόσο, μεγαλύτερο το κέρδος; Σαφώς. Και αγωνιστικά και οικονομικά. Θα μπορούσε να παίξει τουλάχιστον τρία χρόνια στον ΠΑΟΚ, όσο έλεγε το συμβόλαιό του, θα μπορούσε να έχει με τον ΠΑΟΚ την εξέλιξη που είχε με τη Γαλατά, θα μπορούσε να είχε πουληθεί με διπλάσιο ή και τριπλάσιο αντίτιμο και αντίστοιχα μεγαλύτερο να ήταν και το όφελος από το ποσοστό μιας μεταπώλησης. Αλλά ο ΠΑΟΚ δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που θα μπορούσε να δημιουργεί τόσο μεγάλες υπεραξίες. Ισως ο Ροντρίγκες ανέβαζε περισσότερο την αξία του αν έμενε, ίσως όμως και να την έριχνε από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ δεν θα του έδινε τη δυνατότητα να φανεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί, κακά τα ψέματα, όσο καλός και να είναι ένας παίκτης, για να φανεί και να δημιουργήσει υπεραξία, πρέπει να έχει καλή πορεία και μεγάλες διεθνείς επιτυχίες η ομάδα του.
Αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα, ο μοναδικός παίκτης του ΠΑΟΚ που δημιούργησε υπεραξία τα δύο τελευταία χρόνια είναι ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς. Εξ ου και οι συνεχείς προτάσεις για την απόκτησή του. Κι αυτή τη φορά, το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Είναι πολλά τα λεφτά για τον ΠΑΟΚ και… πάρα πολλά για τον ίδιο τον Πρίγιοβιτς. Ο Σαββίδης είπε «όχι» στους Κινέζους και δεν έχει πρόβλημα να ξαναπεί ένα «όχι» και στους Κινέζους και στους Σαουδάραβες. Το πρόβλημα είναι η βούληση του Σέρβου. Ο οποίος δήλωσε πολλές φορές πίστη και αφοσίωση στον ΠΑΟΚ, στον στόχο του, στον λαό του και στον πρόεδρό του, αλλά αν πρόκειται να πάρει τρία και τέσσερα εκατ. ευρώ τον χρόνο, αντί ενάμιση που παίρνει στον ΠΑΟΚ, ποια πίστη και ποια αφοσίωση…
Αν, λοιπόν, θελήσει να πάει να γίνει πάμπλουτος, δύο επιλογές θα έχει ο Ιβάν. Ή θα τον αφήσει να πάει στην ευχή της Παναγίας και θα βάλει οκτώ με δέκα εκατ. ευρώ στα ταμεία του, ή… θα τον κάνει ο ίδιος πάμπλουτος. Να του δώσει, όμως, τρία-τέσσερα εκατομμύρια; Δηλαδή τριπλάσια ή τετραπλάσια από τον αμέσως επόμενο υψηλόμισθο στην ομάδα; Πολύ «χλωμό». Γιατί μετά για ποια ισορροπία θα μιλάμε; Δύσκολη απόφαση. Μεγάλη ζαλάδα…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (4/1)
