INFO: Θα χρειαστεί πλεόνασμα ευθύνης και αυτοσυγκράτησης για να απαλλαγούμε από τον εκχυδαϊσμό που προκαλούν τα εκτροφεία της νοθευμένης και κίτρινης ενημέρωσης.
Μου έλεγε, με πόνο ψυχής, συνταξιούχος συνάδελφος πως το λειτούργημα πλέον μετά από τα θανάσιμα πλήγματα που δέχτηκαν και ελέγχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς τα ΜΜΕ, έχει εγκλωβιστεί σε υποταγές και εξαρτήσεις, έξω και μακριά από τον αξιακό κώδικα της δημοσιογραφίας.
Ακραίες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, επιβάλλουν αναξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Πιέζουν ασφυκτικά απειλώντας ακόμη και τα όρια μιας στοιχειωδώς ανεκτής επαγγελματικής επιβίωσης.
Σήμερα, όλα αυτά περνούν προς τα έξω την εικόνα μιας προτεινόμενης δημοσιογραφικής νεκροφάνειας. Η νεοελληνική υποκρισία ανέχεται, αποδέχεται αδύναμη να αντιδράσει σε ό,τι φθηνό, εύκολο και αγοραίο σερβίρετε από τα ΜΜΕ.
Η χαοτική αβεβαιότητα με τη νοθευμένη πληροφόρηση αφήνουν αφιλτράριστα τα παντός είδους σκουπίδια που διακτινιζόνται προς όλες τις κατευθύνσεις, εκτροχιάζοντας και παραπλανώντας την κοινή σκέψη.
Η κατάσταση είναι δραματική και δύσκολα, όπως όλα δείχνουν, θα μπορέσουν να συγκρατήσουν την ισοπεδωτική απαξίωση του λειτουργήματος οι λίγοι γενναίοι και αδιάφθοροι που απέμειναν στον χώρο.
Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες αρκετές εφημερίδες, «σκάλωσα» σ’ ένα σχόλιο που δημοσίευσε ο Κώστας Γιαννακίδης, τον οποίο δεν γνωρίζω, όμως τον διαβάζω τακτικά, στο επίσημο περιοδικό του ΠΑΟΚ. Μου έκανε εντύπωση και το αναδημοσιεύω. Με τίτλο: «είσαι αυτό που βλέπεις στο περίπτερο», αναφέρεται στα πρωτοσέλιδα (και όχι μόνον) των εφημερίδων:
«Ο τοίχος με τα πρωτοσέλιδα έχει αλλάξει όσο και η εποχή μας. Αποτελείται κυρίως από ένα ψηφιδωτό με θεωρίες συνομωσίας, ύβρεις, χυδαία σκανδαλοθηρία και ημερήσια διάταξη για χούλιγκαν.
Πάμε να δούμε τι βλέπουν στο δίκτυο τα παιδιά των κυρίων που στέκονται μπροστά στο περίπτερο. Κατά κύριο λόγο παρακολουθούν site με viral ειδήσεις, που αναρτώνται στο facebook, site που το ένα αντιγράφει το άλλο, με άθλια ελληνικά, χωρίς καμία διασταύρωση πηγών, μέσα από τα απλήρωτα μεροκάματα αμόρφωτων ή ημιμαθών νεαρών με την ψευδαίσθηση της δημοσιογραφίας. Παίρνεις αυτό για το οποίο πληρώνεις. Αλλά εδώ που τα λέμε, οι άνθρωποι δεν έχουν πια διάθεση να διαβάζουν σοβαρές αναλύσεις και αληθινές ιστορίες.
Η ζωή έχει γίνει τόσο δύσκολη και τόσο πληκτική, ενώ σ’ έναν κόσμο δικτυωμένο, όπου όλοι επικοινωνούν με όλους, εν τέλει ακούγεται εκείνος που φωνάζει περισσότερο. Το παγώνι θα προσέξεις, όχι το περιστέρι. Τι θέλω να σας πω; Ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το ένα ή το άλλο μέσο, ως κοινωνία καταναλώνουμε περισσότερα επικοινωνιακά σκουπίδια από τον μέσο όρο της δύσης. Και αυτό, θα συμφωνήσετε, αποτυπώνεται πλέον παντού. Από το πώς λειτουργεί η χώρα, μέχρι τα πρόσωπα που επιλέγουμε για να μας εκπροσωπήσουν.
Τι μπορεί να γίνει; Πιθανότατα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Μία από τις μεγάλες αλήθειες που συχνά κρύβουν οι δημοσιογράφοι, είναι ότι για κάποια πράγματα δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα».
