Δεν μου λέει τίποτε να γιορτάζω τα γενέθλια της ετοιμοθάνατης Τούμπας.
Τα 59α γενέθλια δεν έχουν κανένα νόημα. Θα έχουν τα 60α, αν υπάρχει του χρόνου η «Νέα Τούμπα», στη θέση της παλιάς. Πράγμα που αποκλείεται γιατί όλοι, ειδήμονες και μη, είναι βέβαιοι ότι θα παρουσιαστούν χίλια δυο προβλήματα. Ηδη υπάρχουν και δεν λύνονται, παρά τις υποσχέσεις των κυβερνώντων, οι οποίοι θυμήθηκαν να ασχοληθούν πάλι με το θέμα ενόψει της ΔΕΘ. Θα ακούσουμε πάλι το ίδιο «μπλα – μπλα» και στην ουσία θα γίνει μια τρύπα στο νερό. Για την ακρίβεια, θα μεγαλώσει η τρύπα που άνοιξε τον περασμένο Μάρτιο, όταν ο Τσίπρας ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη ότι αποφασίστηκε αυτό ακριβώς που τώρα δηλώνουν οι δικοί του ότι… αποφασίστηκε, δηλαδή η εκχώρηση εκτάσεων στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, που ανήκουν στο Ταμείο Εθνικής Αμυνας. Αν υπήρχε όντως απόφαση, θα γινόταν η υλοποίησή της. Αλλά, εδώ και πέντε μήνες, δεν κουνήθηκε φύλλο. Και, τώρα, έρχονται να κάνουν τις ίδιες ακριβώς εξαγγελίες…
Είμαι βέβαιος ότι ο πεισματάρης Ιβάν Σαββίδης, αργά ή γρήγορα, θα το αρχίσει και θα το τελειώσει το έργο. Ενας Θεός ξέρει πότε, αλλά θα το κάνει. Και τότε θα έχουμε λόγο να γιορτάζουμε κάθε χρόνο. Γιατί ο ΠΑΟΚ θα διαθέτει ένα υπερσύγχρονο γήπεδο, άρα ένα ισχυρό όπλο για την περαιτέρω αγωνιστική και οικονομική ανάπτυξή του, ενώ ο κόσμος του θα είναι υπερήφανος για το δεύτερο σπίτι του.
Μέχρι τότε, όμως και επειδή η «γριά» Τούμπα ζει και αναπνέει, αποτελώντας το απόρθητο κάστρο του ΠΑΟΚ, μήπως θα έπρεπε να ασχοληθεί λίγο ο Ιβάν και με την άθλια εικόνα που παρουσιάζει εξωτερικά; Εγινε σπουδαία δουλειά στην κεντρική θύρα, αναβαθμίστηκαν όλοι οι όροφοι, το ίδιο και όλες οι εγκαταστάσεις στα έγκατα του γηπέδου και τα αποδυτήρια, ας πούμε ότι η κατάσταση είναι, γενικώς, υποφερτή σε όλες τις κερκίδες, αλλά αν κάνει κανείς μια βόλτα γύρω-γύρω από το γήπεδο ντρέπεται με τη βρωμιά που το «ντύνει».
Δεν είναι πολλά τα έξοδα που απαιτούνται για τον εξωτερικό καλλωπισμό της Τούμπας. Μπροστά στα εκατομμύρια που δαπανώνται για διάφορα ζητήματα, είναι ψίχουλα και αυτά τα ψίχουλα, όσα συχνά κι αν χρειάζεται να διατίθενται, πάντα θα πιάνουν τόπο. Δεν είναι δυνατόν το θρυλικό γήπεδο του ΠΑΟΚ να παρουσιάζει περιμετρικά αυτό το χάλι. Και λέω «όσο συχνά κι αν χρειάζεται να διατίθενται χρήματα» για βαψίματα και σουλουπώματα, επειδή, δυστυχώς, ορισμένοι ΠΑΟΚτσήδες είναι οι πρώτοι που δεν σέβονται την όψη του γηπέδου και «φροντίζουν» συνεχώς να τη βρωμίζουν.
Μια που το έφερε η κουβέντα, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη και στα άλλα μεγάλα γήπεδα της Θεσσαλονίκης. Ούτε στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ούτε, πολύ περισσότερο, στο Καυτανζόγλειο, το οποίο, ως εθνικό στάδιο, είναι παρατημένο στην κακή του μοίρα. Στον Αρη δεν υπάρχει σίγουρα η οικονομική άνεση που έχει ο ΠΑΟΚ, αλλά, με λίγα χρήματα, μπορεί να γίνει πιο όμορφο αυτό το υπέροχο καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο. Για το Καυτανζόγλειο δεν τρέφω καμίας ελπίδα. Ο γέγονε, γέγονε, χάρη στους Ολυμπιακούς αγώνες. Από εκεί και πέρα, ήρθε ο μαρασμός. Το γήπεδο μπορεί να «αναστηθεί» μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία. Προβλέπω ότι θα σωθεί χάρη στον Ιβάν Σαββίδη, όταν χρειαστεί να το χρησιμοποιήσει ο ΠΑΟΚ έως ότου ολοκληρωθεί η ριζική ανακατασκευή της Τούμπας…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (7/9)