Αν και θεωρώ τον εαυτό μου έναν εκ των κατονομασθέντων παπαγάλων και επειδή τα χρόνια στο κουρμπέτι απέδειξαν εμπράκτως ότι δεν ανήκω στη συνομοταξία αυτών των συμπαθητικών, όσο και πανέξυπνων πτηνών, εντούτοις ουδεμία όρεξη έχω να το αποδείξω.
Μήτε ακόμη να αντιδικήσω και να τα βάλω με… κάργες οι οποίες διακρίνονται α) για την πονηριά τους και β) για την αρπακτικότητά τους με το να ρημάζουν τις φωλιές των δύστυχων υπολοίπων πετουμένων. Τίποτε περισσότερο επί του θέματος λοιπόν. Εκεί στη Μίκρα που λέτε εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει επειδή με ξένα κουφέτα παντρολόγησαν το χάος με την ελπίδα.
Ο Βέλλιος, καλά νάναι το παλικάρι με δικά του ουσιαστικά έξοδα, αφού των αλλωνών οι τσέπες μήτε καβούρια διαθέτουν, παρά μόνο τρύπες, φρόντισε ένα μνημόσυνο να το μετατρέψει σε γάμο. Οπότε συμβουλεύω τους… κουμπάρους να θυμηθούν εκείνο το παλαιό «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» και να λουφάξουν. Τα κατάφεραν με τα χαρτιά αλλά οι υποχρεώσεις παραμένουν. Αν λοιπόν τα στρώματά τους είναι παραγεμισμένα με τάλαρα, όπως πιστεύει αυτός ο ανεκδιήγητος Τρύφωνας Αλεξιάδης για την πλειονότητα των δύσμοιρων Ελλήνων ας βρουν τρόπο να τα βγάλουν στη φόρα και να τον επαληθεύσουν. Χρήμα θέλει ο Τρύφωνας, αλλά πρωτίστως ο Ηρακλής. Καθότι και ο Τσίπρας κομπορρημονεί για το δήθεν πλεόνασμα, αλλά εκτός της Μιχαλούς χρωστά και σε όποιον τον ψήφισε και δεν τον ψήφισε.
Αρα εντάξει τα χαρτιά που δόθηκαν γιατί ήρθαν λεφτά ως μάνα εξ ουρανού, στη συνέχεια τι γίνεται; Από πού; Αρα οι κύριοι της διπλανής πόρτας ας πάψουν σε κάθε ευκαιρία να τα βάζουν με τους… παπαγάλους, οι οποίοι παρεπιμπτόντως ονομάζονται εις την καθαρεύουσαν και ψιττακοί, γιατί αν δεν γνωρίζουν να τους πληροφορήσω ότι είναι φορείς μιας λοιμώδους ασθένειας, της ψιττακίασης, αν τυχών και το πάρουν απόφαση να… δαγκώσουν. Τη δουλειά τους λοιπόν και μακάρι να τα καταφέρουν ειλικρινά, αν και το αφεντικό μάλλον δεν τρελάθηκε επειδή ψήφισαν το μανάρι του και μήτε τριάκοντα αργύρια δεν τους έδωσε ο τζαναμπέτης.