Με αφορμή την παρουσία Περόνε και Ρομάνο στον Ηρακλή ξεπηδούν στον χρόνο διάφορες ιστορίες με χρώμα Αργεντινής.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣ
Η παρουσία Αργεντινών παικτών στις ελληνικές ομάδες δεν είναι -προφανώς- κάτι σπάνιο. Ο Ηρακλής πάντως είναι από τις ομάδες που δεν μετρούν πολλές παρουσίες από τη συγκεκριμένη χώρα. Με αφορμή την επισημοποίηση των μεταγραφών του Περόνε και του Ρομάνο, το “M” θυμάται ιστορίες με tangos.
Πίσω στο 1991, ο 27χρονος τότε, Γκιγιέρμο Φαμπιάν Νικόζια, έρχεται στην ομάδα.
Αρχικά, οι συστάσεις μιλούν για κεντρικό αμυντικό, ως δεξιός μπακ όμως θα κάνει τα (όλα κι όλα) τρία παιχνίδια. Δύο τον Σεπτέμβριο, ένα τον Νοέμβριο. Κάτι ένας τραυματισμός, κάτι η αγωνιστική αξία του που δεν έθελξε, έληξε νωρίς τη συνεργασία.
Το καλοκαίρι του 2001, ο Ηρακλής πουλά τον Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Παναθηναϊκό. Παίρνει παίκτες για την επίθεση, επί της ουσίας όμως, το κενό δεν καλύφθηκε ποτέ. Είχε έρθει και ο 27χρονος, τότε, Σεμπαστιάν Ραμπέρτ. Εβαλε μόνο ένα γκολ (εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό) έπαιξε σε 16 παιχνίδια, η συνεργασία δεν κράτησε παραπάνω από μία χρονιά.
Το καλοκαίρι του 2005 έρχεται ο Εστέμπαν Ερέρα, με αρχή καριέρας στην Μπόκα Τζούνιορς. Ο (24χρονος τότε) Αργεντινός, άργησε να σκοράρει (πρώτο του γκολ, την 11η αγωνιστική), βρήκε όμως ρυθμό στη συνέχεια. Τελείωσε τη σεζόν με 7 γκολ και αποτέλεσε έναν από τους παίκτες που υπέγραψαν την κατάκτηση της 4ης θέσης στο Πρωτάθλημα.
Εμεινε και την επόμενη σεζόν χωρίς όμως οι επιδόσεις (30 συμμετοχές και τρία γκολ) να είναι ανάλογες. Σήμερα, ο Ερέρα (αφού πέρασε και από Ινδονησία) παίζει στην πατρίδα του, στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα.
Το καλοκαίρι του 2007 ο Ηρακλής έκανε τα πάντα για να φέρει ένα “δεκάρι” από την Αργεντινή, τον Πάουλο Ρομπέρτο Ροζάλες. Η μεταγραφή “στράβωσε” και αντί αυτού, έφερε τον αναπληρωματικό του, τον Σεμπαστιάν Γκαρσία ή “Πίτου” όπως είναι πιο γνωστός.
Ενα παρατσούκλι από το “Pitufo” που στην Αργεντινή παραπέμπει σε βραχύσωμο άνθρωπο. Ο 30χρονος, Γκαρσία είναι ακόμη και τώρα στην Ελλάδα (στον Ηρακλή έπαιξε τέσσερις σεζόν) ενώ κάποια στιγμή (αργότερα) που ήρθε ο Ροζάλες είχε πάει στον Ολυμπιακό Βόλου και είχε κάνει μόνο επτά παιχνίδια.
Επίσης το καλοκαίρι του 2007, έρχεται στο κέντρο της άμυνας ο Χαβιέ Μαλαγκουένιο, στα 25 του τότε.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον ξεκινά βασικό, τον στηρίζει παρά την αρχική γκρίνια, ο Αργεντινός παίρνει ρυθμό, εξελίσσεται σε παίκτη-κλειδί για τον Ηρακλή και κάνει 28 συμμετοχές με 4 γκολ. Κάθισε μία σεζόν, πήγε μετά Μεξικό (Ιντιος), Ισπανία (Μάλαγα), επέστρεψε στην πατρίδα του (Τίγκρε) και τώρα είναι πάλι στην Αργεντική, για δεύτερη σεζόν, στην Ατλέτικο Τουκουμάν.
Ο Ματίας Λέκι, ο Αργεντινός κεντρικός αμυντικός με το προσωνύμιο “κοκαλιάρης” (λόγω του σωματότυπου του) ήρθε στον Ηρακλή το καλοκαίρι του 2009, 28χρονος τότε.
Εχοντας ήδη πολύ γνωστό όνομα (σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Θέλτα) έπαιξε μία σεζόν και έκανε 14 συμμετοχές. Ακολούθησε η Ισπανία (Λας Πάλμας), η Αργεντινή (Ροζάριο Σεντράλ και Ολ Μπόις), η Παραγουάη (Σπορτίβο Λουκουένο) και τώρα επιστρέφει στην πατρίδα του με την Αλντοσίβι, στη Β’ Αργεντινής.
Εκείνη τη σεζόν, 2009-2010, στο β’ εξάμηνο είχε έρθει και ο 30χρονος τότε, αμυντικός χαφ, Λούκας Ριμόλντι. Εκανε μόνο τρία παιχνίδια. Και βέβαια, εκτός των παικτών, υπάρχει και ο προπονητής, Γκιγιέρμο Ογιος.
Σκυτάλη παίρνουν τώρα ο Εμάνουελ Περόνε και ο Ντιέγκο Ρομάνο, με την ομάδα και τον κόσμο να έχει προσδοκίες και απαιτήσεις για ουσιαστική ενίσχυση από τους δύο Αργεντινούς.