Υπάλληλοι του Ηρακλή παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες. Το μόνο τους… αμάρτημα το γεγονός ότι έμειναν προσηλωμένοι στο καθήκον τους και παρέμειναν να υπηρετούν μέχρι την τελευταία στιγμή την ιστορική ομάδα χωρίς να παίρνουν ούτε ευρώ! Την ίδια ώρα αετονύχηδες μάνατζερ οικονομούσαν στην πλάτη τους και προφανώς στην πλάτη της ομάδας.
Όπως την ίδια ώρα ο Σπύρος Παπαθανασάκης έπαιζε τα δικά του παιχνίδια προσπαθώντας να ρεφάρει την χασούρα ή να πουλήσει την… ζημία και να βάλει ζεστό χρήμα στο ταμείο. Αν δεν υπήρχαν οι απλήρωτοι υπάλληλοι της ΠΑΕ δεν θα υπήρχε ούτε ο ίδιος. Τους εκμεταλλεύτηκε και το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Το ζήτημα είναι ηθικό και τεράστιο. Δυστυχώς ακουμπάει και την ΕΠΟ που αν και χρωστάει στον Ηρακλή 209.000 ευρώ, του επέβαλε πρόστιμο 100.000 ευρώ επειδή δεν μπόρεσε να κατέβει στα δύο παιχνίδια του κυπέλλου. Και πώς να κατέβει αλήθεια, όταν δεν είχε ούτε ομάδα, ούτε ρόστερ, ούτε γνώριζε τι της ξημερώνει η επόμενη μέρα.
Όμως το ζήτημα δεν είναι νομικό. Ούτε αφορά την νομιμότητα στην εφαρμογή των κανονισμών. Εδώ η ΕΠΟ έχει απόλυτο δίκιο. Τηρεί τους κανονισμούς. Ποιος όμως είπε ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα κι όποιος τα μπερδεύει κινδυνεύει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Σε πολλές περιπτώσεις οι άγραφοι νόμοι είναι πιο ισχυροί από τους γραπτούς. Τουλάχιστον στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Ο Ηρακλής έχει άμεση ανάγκη των χρημάτων που λιμνάζουν στα ταμεία της ΕΠΟ όπως και οι εργαζόμενοι και απλήρωτοι υπάλληλοι του θέλουν τα δεδουλευμένα τους. Μακάρι να βρεθεί η χρυσή τομή και μαζί η λύση. Είναι σίγουρο ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσες έχουν προηγηθεί.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους σημερινούς παράγοντες του Ηρακλή. Βάζουν το χέρι στην τσέπη όταν οι προγενέστεροι- μην λέμε ονόματα είναι γνωστά- ήθελαν να στραγγίξουν τον Ηρακλή για να οικονομήσουν. Είναι κάτι που πρέπει να εκτιμηθεί.