Ο Ηρακλής βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Στο δρόμο που οδηγεί στην επιστροφή του στη Super League μετράει ήδη με το καλημέρα τέσσερις ήττες. Η μία χειρότερη από την άλλη. Το διακύβευμα είναι πλέον υψηλό και παίρνει τον χαρακτήρα κρίσιμης απόφασης: να τα δώσει όλα για την υπέρβαση ή να οργανωθεί σε στέρεες βάσεις για του χρόνου;
Η απόφαση θα πρέπει να ληφθεί το συντομότερο δυνατό γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Οι μέρες που περνάνε αφήνουν να αιωρείται ο Ηρακλής ανάμεσα στο χθες, το σήμερα και το αύριο. Και το σημαντικότερο όλων δεν υπάρχουν πλέον εξιλαστήρια θύματα. Όσοι έπρεπε να θυσιαστούν, έφυγαν νωρίς.
Μηδενός εξαιρουμένου. Από τους προπονητές Μπαξεβάνο και Βοσνιάδη μέχρι και τον τεχνικό διευθυντή Παύλο Μυροφορίδη. Όλοι τους έφυγαν κακήν κακώς, έφταιγαν ή όχι, απλά γιατί έπρεπε να αγοραστεί χρόνος και ηρεμία. Μόνο που αποδεδειγμένα αυτό δεν έφτασε με αποτέλεσμα με τις νέες συνθήκες, Θεοδωρίδης- Ελευθερόπουλος η κατάσταση να παραμένει αμετάβλητη.
Απόδειξη η τελευταία ήττα από τον Καραϊσκάκη, που έφερε την οικογένεια του Ηρακλή απέναντι από τη σκληρή πραγματικότητα. Οι μόνοι που δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους είναι οι ποδοσφαιριστές. Μέχρι τώρα κρυβόταν πίσω από τις πλάτες άλλων. Αυτοί όμως έφυγαν. Και τώρα βγαίνει μπροστά η γυμνή αλήθεια.
Αυτό σημαίνει ώρα αποφάσεων. Όσο πιο σκληρές τόσο το καλύτερο. Ο Ηρακλής δεν μπορεί πλέον να ωραιοποιήσει την ανυπαρξία. Το σίγουρο είναι ότι έτσι δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να περιμένει τον Ιανουάριο και τη μεταγραφική περίοδο. Κι εκεί να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. ‘Όσοι μπορούν να μείνουν. Όσοι αδυνατούν να φύγουν. Δεν υπάρχει θέση για όλους.
Κι από την άλλη θα πρέπει η διοίκηση να οργανώσει την ομάδα γιατί ακόμη έχουν πολλά να γίνουν. Κι όλα αυτά αντίστοιχα της ιστορίας του Ηρακλή. Ο,τιδήποτε άλλο θα αποτελεί έκπτωση.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (12/12)