Συνέντευξη στον ΒΑΣΙΛΗ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ
Ο ρόλος του ξεπερνάει τα στενά όρια των ευθυνών και υποχρεώσεων ενός παίκτη. Γιατί ο Βασίλης Σίμτσακ – στην τριετία του στον Αρη – ήταν κάτι παραπάνω από ένας... απλός παίκτης. Με αυτόν τον τίτλο εξομολογήθηκε στη «Μ» τις δυσκολίες τις φετινής χρονιάς. Με διάθεση αυτοκριτικής και πλήρους περιγραφής της πραγματικότητας, της αλήθειας του Αρη.
Ακόμη και ο ίδιος δυσκολεύτηκε να αποδώσει τίτλο για τη φετινή χρονιά. Στη μία πλευρά της ζυγαριάς υπάρχει το αποτέλεσμα και στην άλλη η γενικότερη εντύπωση. Στην εξίσωση μπαίνει και ο συναισθηματικός παράγοντας, αυτός που αν καταγραφόταν θα θύμιζε καρδιογράφημα. Γιατί η φετινή χρονιά, ήταν η χρονιά των έντονων συναισθημάτων. Από τον αρχικό ενθουσιασμό στην απογοήτευση, μετά στην καταστροφή και στο τέλος... στην εξιλέωση.
Υπάρχει μια διχογνωμία για τον τίτλο της χρονιάς. Τελικά χαρακτηρίζεται πετυχημένη ή αποτυχημένη;
«Εξαρτάται πώς το βλέπει ο καθένας. Αν δεις συνολικά την πορεία και εστιάσεις σε αρκετές κακές εμφανίσεις, τότε η χρονιά είναι αποτυχημένη. Αν δεις το αποτέλεσμα και συνυπολογίσεις ότι φέτος φτάσαμε έως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας τότε είναι πετυχημένη».
Αναφέρθηκες στις κακές εμφανίσεις. Σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα ο προπονητής έδειξε τάσεις φυγής. Πέρασε αυτή η σκέψη από το δικό σου μυαλό;
«Κάποες στιγμές, ναι. Η πορεία της ομάδας ήταν διαφορετική σε σχέση με την περσινή. Για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία το ότι από τη φύση μας, ο προπονητής και οι Ελληνες παίκτες είμαστε ανταγωνιστικοί, δεν τα παρατήσαμε και πιστέψαμε ότι στο τέλος θα το... γυρίσουμε. Κι αυτό έγινε μέσα από την πρόκριση επί του ΠΑΟΚ η οποία θεωρώ ότι αποτέλεσε και τη δικαίωση της ομάδας».
Σύμφωνοι, αλλά ένας αγώνας με τον ΠΑΟΚ στην 3η αγωνιστική ήταν και η αρχή της υποτιθέμενης καταστροφής...
“Πράγματι, από εκεί ξεκίνησαν όλα. Είναι ένα σημαντικό παιχνίδι για την πόλη. Ηταν στην αρχή της χρονιάς, σαν ομάδα δεν ήμασταν δεμένοι, τα παιδιά που είχαν έρθει δεν γνώριζαν την ιδιαιτερότητά του, ούτε είχαν παίξει μπροστά σε τέτοιες συνθήκες. Για μένα όμως, έπαιξε σημαντικό ρόλο και η ήττα στο Ρέθυμνο. Θα έλεγα ότι εκεί φάνηκαν τα πρώτα σημάδια, σαν να μην υπήρχε τίποτα. Νομίζω ότι το βασικό πρόβλημα της ομάδας ήταν ο χαρακτήρας της και η διαχείριση της ήττας. Πρέπει πάντα να υπάρχει εγωισμός. Χάνεις ένα παιχνίδι, πρέπει να πεισμώσεις να πάρεις το επόμενο. Να αντιδράσεις. Να βάλεις πιο δυνατά το κορμί σου. Σαν ομάδα σε επίπεδο προσόντων μπάσκετ ήμασταν καλύτεροι. Ήταν θέμα χαρακτήρα”.
Από αυτές τις δύο ήττες άρχισε και η σκληρή κριτική και η αποδόμηση της ομάδας. Δικαίως ή αδίκως;
“Αυτή η μουρμούρα δεν έκανε καλό. Πιστεύω πάντως ότι τόσο ο προπονητής όσο και η διοίκηση έδωσαν πολλές ευκαιρίες σε όλους. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν, κάποιοι άλλοι όχι. Ευθύνες έχουν όλοι. Κι εγώ επίσης για το ότι δεν κατάφερα να περάσω αυτό που είναι η ομάδα, το στοιχείο δηλαδή που είχε στο τέλος”.
Πιστεύεις ότι θα ήταν διαφορετική η πορεία αν κερδίζατε τους πρώτους αγώνες;
“Σίγουρα. Στο θέμα της υπομονής από τον κόσμο. Θα το έβλεπε διαφορετικά και οι ξένοι θα είχαν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους. Ενδεχομένως να έπαιρναν ψυχολογία, να αποκτούσαν αυπεποίθηση, αλλά θα έκρυβε και πράγματα. Πρόσεξε για κάποια παιδιά ήταν πρωτόγνωρο να τους ρωτάνε συνεχώς γιατί χάσαμε ένα παιχνίδι”.
Τι είχαν και τι δεν είχαν οι Αμερικάνοι οι οποίοι ήταν συνεχώς στο επίκεντρο της κριτικής;
“Πιστεύω ότι αθλητικά και μπασκετικά όλοι τους ήταν ένα βήμα παραπάνω. Στο μπάσκετ όμως παίζει ρόλο το πόσο πεινασμένος είσαι, πόσο επιτρέπεις στον άλλον να σε κερδίσει, πόσο θυσιάζεσαι για την ομάδα. Εκεί υστετούσαμε πολύ σαν ομάδα”.
Ναι αλλά και οι διαδοχικές συγκρίσεις με το παρελθόν βλάπτουν. Υπό την έννοια ότι ο Τζένκινς συγκρινόταν με τον ΜακΝιλ επειδή απουσίασε από τον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα...
“Κάθε σχετική σύγκριση σε αφήνει πίσω. Μπήκαμε όλοι σε αυτό το τριπάκι με δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο μυαλό. Όταν όμως έχεις στην πλάτη σου πετυχημένες πορείες, αναπόφευκτα έρχονται και οι συγκρίσεις”.
Γι' αυτόν τον λόγο αντιμετωπίστηκε η απόκτηση του Σανικίντζε σαν τον ερχομό του... μεσσία;
“Υπήρχε πρόβλημα μπασκετικών συνεργασιών σε συνθήκες αγώνες. Και στα φιλικά είχαμε πρόβλημα αλλά αυτό δεν με προβλημάτιζε. Γι' αυτό λέω ότι ήταν θέμα χαρακτήρα. Ο Σανικίντζε έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι θα το λύσει. Πολύ έξυπνος παίκτης, υψηλού επιπέδου, διάβαζε τη φάση ένα λεπτό πριν γίνει. Επίσης, άλλο να μιλάει στους ξένους ένας ξένος. Μας έλειψε πάρα πολύ”.
«Ναι, πεισμώσαμε και παίξαμε για τον κόουτς»
Ανοίγοντας τον φάκελο “Πρίφτης”, πλημμύρισαν συναισθήματα. Είναι γνωστές οι ιδιαίτερες σχέσεις του Σίμτσακ με τον 49χρονο προπονητή. Κι έγιναν ακόμη πιο έντονες, μετά από εκείνο το δημοσίευμα της “Μ” το οποίο αποκάλυπτε τις σκέψεις της ιδιοκτησίας για την αντικατάστασή του.
Στο τέλος έμεινε μια ομάδα η οποία έπαιζε ανοιχτά για τον προπονητή σας για τον οποίον από τον Μάρτιο έγινε γνωστό ότι δύσκολα θα παραμείνει στη θέση του.
“Το είχαμε ακούσει, το μάθαμε και πριν από τον αγώνα με τον Κολοσσό. Πεισμώσαμε γι' όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί με τον κόουτς. Θα έλεγα ότι βγάλαμε εγωισμό, συσπειρωθήκαμε πιο πολύ συν των όσων ακουγόντουσαν για την ομάδα. Ολα τα παιδιά έπαιξαν για τον προπονητή”.
Αυτό είναι κατάκτηση του προπονητή ή έχει να κάνει με τον χαρακτήρα των παικτών;
“Ο κόουτς δεν μας είπε τίποτε. Ξέρουμε ότι είναι τίμιος και ηθικός άνθρωπος που σου λέει την πραγματικότητα και σε κοιτάει στα μάτια. Τον βλέπεις και μπαίνεις στο γήπεδο για να τον στηρίξεις γιατί σου δίνει τα πάντα. Αυτό φάνηκε στους αγώνες με τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφ”.
Πιστεύεις ότι ο Δημήτρης Πρίφτης αδικήθηκε από τον κόσμο σε επίπεδο κριτικής;
“Δεν μπορώ να πω αν αδικήθηκε. Είναι ειλικρινής, από μόνος του παραδέχθηκε τα λάθη που θεωρεί ότι έκανε. Είναι τίμιος, έχει δώσει και την ψυχή του για την ομάδα και δεν φοβάται να τσαλακώσει τον εαυτό του. Δεν φοβάται και δεν μιλάει έχοντας στο μυαλό το μετά. Έτσι είναι σαν άνθρωπος”.
Ο κόουτς είπε επίσης ότι ο Άρης θα πρέπει να κρατήσει τον κορμό του...
“Συμφωνώ 100%. Αν εξαιρέσεις εμένα που είμαι σε μια ηλικία και μπορώ να καταλάβω για το αν είμαι απαραίτητος, θεωρώ ότι τα υπόλοιπα παιδιά είναι σε εξαιρετική ηλικία. Συν τοις άλλοις γνωρίζονται πολύ καλά και συνολικά θεωρώ ότι υπάρχει καλός κορμός πάνω στον οποίο μπορεί να χτιστεί επόμενη ομάδα”.
“Εχω εμπιστοσύνη στην οικογένεια Λάσκαρη”
Η καθυστέρηση των πληρωμών ρίζωσε στο εσωτερικό του Αρη από τα μέσα της χρονιάς. Το δε όργιο παραπληροφόρησης φρόντισε να... μεγαλώσει η (σχετική) ρίζα. Ο Βασίλης Σίμτσακ παραδέχθηκε ότι όλα τα σενάρια και οι πληροφορίες που καθημερινά έφταναν στ' αυτιά τους επηρέασαν την ομάδα. “Υπήρξε μια περίοδος, μετά τον τελικό του Κυπέλλου, όπου πολλοί λέγανε διάφορα. Δεν γίνεται να μη φθάσουν σε σένα κι αυτό σου χαλάει το μυαλό. Μας διαβεβαίωσε ο Μάνος Λάσκαρης ότι όλα θα τακτοποιηθούν, ομοίως και ο Νίκος Λάσκαρης πριν τον αγώνα με την ΑΕΚ. Εμείς που έχουμε γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και ξέρουμε την ομάδα είπαμε στους ανησυχούντες ότι όλα θα πάνε καλά. Έχουμε εμπιστοσύνη στην οικογένεια Λάσκαρη, κατανοούμε όταν υπάρχει πρόβλημα και το θέμα μας ήταν να κρατήσουμε τα παιδιά. Υπήρχε γκρίνια στα αποδυτήρια, επαναλαμβάνω όμως ότι έχουμε εμπιστοσύνη”, είπε.
“Εγώ θέλω αλλά ξέρω ότι έκλεισε ο κύκλος”
Με απόλυτο ρεαλισμό προσέγγισε και το δικό του μέλλον. Σαφέστατα, αυτό που θέλει απέχει παρασάγκας από αυτό που πιστεύει ότι θα γίνει...
Απωθημένο υπάρχει; Αν δηλαδή είχες τη δυνατότητα να ξαναπαίξεις ένα παιχνίδι, ποιο θα επέλεγες;
“Το παιχνίδι με τη Βιλερμπάν στη Γαλλία γιατί σε όλα τα άλλα ματς – και στον τελικό του Κυπέλλου – δεν μπορώ να πω ότι δεν προσπαθήσαμε. Στο τέλος μας κόστισαν κάποιες επιλογές αλλά ήμασταν εκεί. Με τη Βιλερμπάν δεν μπήκαμε στο γήπεδο. Εξαφανιστήκαμε. Θα ήθελα να το ξαναπαίξω. Αν περνούσαμε θα είχαμε την ευκαιρία της πρόκρισης στο φάιναλ φορ κι εκεί πολλά θα μπορούσαν να συμβούν”.
Ο δικός σου κύκλος έκλεισε;
“Για να είμαι ειλικρινής δεν θέλω να κλείσει. Δική μου επιθυμία είναι να μείνω στην ομάδα, να φέρω και την οικογένειά μου και να είμαι για πάντα εδώ. Είναι απόφαση προπονητή και διοίκησης. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο γιατί έχω μεγαλώσει”.
Το ίδιο σου είχα πει και πέρυσι και μου είχες απαντήσει... “μην χρειαστεί να παίζω πάλι 20 λεπτά”, όπως κι έγινε.
“Μάλλον είναι γραφτό μου. Πάντα είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ σε οποιονδήποτε ρόλο μου ζητηθεί”.
ΓΙΑ ΤΑ ΟΔΙΚΑ ΤΑΞΙΑ
«Με ενοχλεί από θέμα κούρασης υπό την έννοια ότι είδα τα παιδιά στην επιστροφή από το Λάυριο. Συνολικά, δεν θα κάτσω να σκάσω».
