Όταν μιλάμε για τις παθογένειες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στην διαιτησία, στα οικονομικά σκάνδαλα, στην διαφθορά, στην βία.
Σαφώς και οι προαναφερθείσες είναι μεταξύ των κορυφαίων παθογενειών, αυτές που, κατά κύριο λόγο, κρατάνε δέσμιο συμφερόντων το ελληνικό ποδόσφαιρο και το έχουν καταντήσει να κόβει ελάχιστα εισιτήρια σε σχέση με αυτά που έκοβε προηγούμενες δεκαετίες.
Ωστόσο, εκτός από τα παραπάνω, το ποδόσφαιρο βουλιάζει στην αναξιοπιστία και εξαιτίας του γεγονότος ότι, εν έτει 2017, δεν διαθέτει ένα σταθερό πλαίσιο που να το διέπει, δεν γνωρίζουν οι ομάδες, οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και οι φίλαθλοι τι ακριβώς θα ισχύσει κάθε χρόνο. Όπως οι ελληνικές επιχειρήσεις και οι Ελληνες πολίτες δεν ξέρουν τι θα ισχύσει κάθε χρόνο στην φορολογία…
Το παράδειγμα των τελευταίων ημερών με την Δόξα Δράμας είναι πολύ χαρακτηριστικό. Καθώς δεν κατάφερε αγωνιστικά να εξασφαλίσει την άνοδό της στην Β’ Εθνική, προσπάθησε να το πετύχει καλύπτοντας μια κενή θέση στο πρωτάθλημα (είτε λόγω μη συμμετοχής ομάδας που αποσύρθηκε, είτε λόγω αδυναμίας κάποιας άλλης να εξασφαλίσει άδεια συμμετοχής)
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Η ΕΠΟ έκρινε ότι πρέπει να καλυφθεί η κενή θέση στην Β’ Εθνική και όρισε αγώνα μπαράζ, κάνοντας χρήση του ΚΑΠ τον οποίο ψήφισε πρόσφατα η ΠΔΕ, το Διαιτητικό δικαστήριο ματαίωσε το μπαράζ, αφού έκρινε πως ισχύει ο ΚΑΠ του 2016 και δεν προβλέπεται κάλυψη οποιουδήποτε κενού.
Τέτοιες καταστάσεις, ζει πάρα πολύ συχνά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι σύνηθες φαινόμενο άλλα να λέει ο ΚΑΠ, άλλα να λέει η προκήρυξη, κάτι διαφορετικό να αποφασίζει ένα δικαιοδοτικό όργανο και πάει λέγοντας…
Η θολούρα κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ζήσαμε στα τέλη της προηγούμενης σεζόν, όταν ο υπογράφων ανέδειξε το πρόβλημα των κανονισμών-λάστιχο, βάσει των οποίων καλούνται να πάρουν αποφάσεις οι τακτικοί δικαστές.
Για όποιον μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ξεκάθαρο πως δεν αρκεί να διορθωθεί η διαιτησία, ούτε αρκεί να έχουμε τακτικούς δικαστές.
Αν ταυτόχρονα δεν αλλάξει το νομικό πλαίσιο, αν δεν είναι απολύτως σαφές τι ισχύει με τον ΚΑΠ και την προκήρυξη ώστε να μην μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει, αξιόπιστο ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να αποκτήσουμε.
Θα συνεχίσουμε να ζούμε την ελληνική πρωτοτυπία: να είμαστε, δηλαδή, τέλη Αυγούστου και κάποιες ομάδες να μην ξέρουν σε ποια κατηγορία θα αγωνιστούν, αν θα παίξουν μπαράζ ή δεν θα παίξουν, αν θα χρησιμοποιήσουν επαγγελματίες ή ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, αν ισχύει ο ΚΑΠ του 2016 ή του 2017, αν έχει δίκιο η ΠΔΕ που –μας έλεγε ότι- εξομάλυνε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ή οι τακτικοί δικαστές.
Για γέλια…
