Ξεφεύγοντας για λίγο από τα «δικά μας» - τα εντός της ελληνικής επικράτειας δηλαδή – και προσεγγίζοντας την κορυφαία διοργάνωση του ποδοσφαίρου, θα επιχειρήσουμε μια όσο γίνεται συνοπτική αναφορά (ίσως και εικόνα) για το τελευταίο και πιο σημαντικό της κομμάτι. Αυτό της τελικής φάσης των «8» με τα ζευγάρια Ουρουγουάης -Γαλλίας, Βραζιλίας - Βελγίου (στις 6 Ιουλίου), Σουηδίας – Αγγλίας και Ρωσίας – Κροατίας (στις 7 Ιουλίου) να παίρνουν την σκυτάλη και να οδηγούν τη μεγάλη κούρσα, ένα βήμα και μια ανάσα πριν από το φινάλε.
Πριν δηλαδή από τη μεγάλη μάχη. Η Γαλλία με τον εντυπωσιακό Εμπαπέ, το νέο (σίγουρα) διαπλανητικό όπως όλα δείχνουν αστέρι της στρόγγυλής θεάς, θα επιχειρήσει να προσπεράσει την ψιλομπερδεμένη Ουρουγουάη η οποία στην κυριολεξία γονατιστή προσεύχεται ο Θεός να βάλει το χέρι του και ο μεγάλος πρωταγωνιστής της πρόκρισης της Καβάνι, να μπορέσει να δηλώσει παρών σε αυτό τον τόσο σημαντικό αγώνα. Την ίδια μέρα η κάπως βελτιωμένη Βραζιλία θα βρει μπροστά της το επικίνδυνο και αξιόλογο Βέλγιο. Η ομάδα του Νεϊμάρ αντιμετωπίζει σε αυτό το παιχνίδι το πρόβλημα της απουσίας του πολύ σημαντικού Κασεμίρο. Το Σάββατο η διοργανώτρια Ρωσία που έβγαλε «εκτός γιορτής» τη μεγάλη Ισπανία στη διαδικασία των πέναλτι, θα έχει να λύσει το «γρίφο» που λέγεται Κροατία, η οποία αξίζει να σημειωθεί ότι με τον ίδιο τρόπο απέκλεισε τη Δανία. Πρωταγωνιστές και στις δύο παραπάνω προκρίσεις οι τερματοφύλακες Ακινφέεφ και Σούμπασιτς. Στο άλλο παιχνίδι η Σουηδία θα παίξει με την Αγγλία που φέτος τουλάχιστον παρουσιάζεται κάπως πιο σοβαρή από εκείνο το ποδοσφαιρικό σούργελο του 2014. Συμπερασματικά αλλά και γεωγραφικά διεκδικούν το «τρόπαιο» 6 ομάδες από την Ευρώπη (Γαλλία, Βέλγιο, Ρωσία, Κροατία, Σουηδία και Αγγλία) και 2 από τη Λατινική Αμερική (Βραζιλία, Ουρουγουάη). Το ίδιο περιληπτικά για αυτές τις αναμετρήσεις που έφεραν και τις αντίστοιχες προκρίσεις, μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες για την κάθε μια της, αρχίζοντας από τη Σουηδία και παρατηρώντας ότι ύστερα από 24 χρόνια ομάδα από τη Σκανδιναβία περνά στα προημιτελικά. Και όπως το 1958 ενδέχεται με βάση τους… οιωνούς και τις προλήψεις να φτάσει ως τον τελικό… ίσως με την Βραζιλία! Η Αγγλία κατάφερε να παρουσιαστεί όπως προαναφέραμε κάπως σοβαρή απέναντι στην Κολομβία, συγχρόνως και να ξορκίσει την κατάρα που την ήθελε να αποκλείεται σε μεγάλες διοργανώσεις μετά από παράταση. Στο περιθώριο των αποκλεισμών είχαμε και κάποιες αντιδράσεις που αξίζει να τις επισημάνουμε. Μια από αυτές είναι η αποχώρηση του μεγάλου Ινιέστα από την Εθνική Ισπανίας, απόφαση την οποία ανακοίνωσε αμέσως μετά τον αποκλεισμό και την συνόδευσε με την εξής δήλωση: «Ήμουν τυχερός που κατάφερα να ζήσω μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αυτή που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλου το 2010».
Στον αντίποδα, ο πρόωρος αποκλεισμός της Γερμανίας όπως ήταν επόμενο έβαλε στο στόχαστρο τον προπονητή της, του οποίου αξίζει να σημειωθεί ότι ανανεώθηκε το συμβόλαιο από την ομοσπονδία! Στο πλευρό του Λεβ έσπευσε σχεδόν άμεσα και μετά τον αποκλεισμό ο Νόιερ για να δηλώσει: «Ο Λεβ δεν φταίει σε τίποτα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον αποκλεισμό». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιόακιμ βρίσκεται στο πηδάλιο της εθνικής Γερμανίας από το 2004, ως βοηθός του τότε ομοσπονδιακού προπονητή Γιούργκεν Κλίνσμαν. Και ως προπονητής από το 2006, αμέσως μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας. Έχει οδηγήσει τα «πάντσερ» σε 3 Μουντιάλ (2010, 2014, 2018) και αν θα τα καταφέρει και σε ένα ακόμη που θα γίνει στο Κατάρ! Τότε επίσης αξίζει να τονιστεί πως θα ισοφαρίσει και το ρεκόρ του μεγάλου Χέλμουτ Σεν, που ήταν προπονητής σε 4 Μουντιάλ (1966, 1970, 1974, 1978). Κορυφαία του στιγμή βέβαια ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου στη Βραζιλία. Στα ψιλά πέρασε και η καταγγελία των ποδοσφαιριστών της Δανίας για απειλές στους προσωπικούς τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο αποκλείστηκε η ομάδα τους.
ΥΓ: Ο φίλος του ΠΑΟΚ Διαμαντής Χριστοδούλου παρεμβαίνει και παίρνει θέση για όσα περίεργα συμβαίνουν στις μεταγραφές της ομάδας του. Αναρωτιέται συγχρόνως γιατί μερικοί προσπαθούν να τα φορτώσουν όλα στον Ιβάν Σαββίδη. Μήπως είναι αυτός ο οποίος κουβάλησε στη Τούμπα παίκτες σαν το Λεβέκ, τον Μπρκιτς και άλλα παλτά που δεν ακούμπησαν την μπάλα; Ο ίδιος τονίζει ότι γνωρίζει πως ο Σαββίδης μπορεί να έχει κάποιες ευθύνες , αλλά μόνο για τους ανθρώπους που επιλέγει και εμπιστεύεται γιατί είναι εκείνος που στο τέλος κάθε περιόδου και όταν δεν γίνεται τίποτα, επεμβαίνει και λύνει τα προβλήματα. Όπως είναι ο ίδιος που κόντρα στον πόλεμο που έγινε από μερικούς (ή από κάποιον ) για να μην έρθει ο Βιεϊρίνια στην Τούμπα, πήρε πάνω του την υπόθεση και έφερε τον παίκτη που είχε καθοριστική συμμετοχή και αναμόρφωσε σχεδόν την ομάδα στη φετινή καλή χρονιά.