Ο πληθυσμός των ουραγκοτάγκων στο νησί της Βόρνεο έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε διάστημα μόλις μιας δεκαετίας, προειδοποιεί η πρώτη μελέτη που καταγράφει τις μακροπρόθεσμες πληθυσμιακές τάσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι οι στρατηγικές προστασίας πρέπει να αναθεωρηθούν εσπευσμένα, πριν το εμβληματικό είδος χαθεί.
Ο ουραγκοτάγκος της Βόρνεο (Pongo pygmaeus) είναι ένα από τα δύο είδη ουραγκοτάγκου μαζί με αυτόν της Σουμάτρας (Pongo abelii). Και τα δύο έχουν χαρακτηριστεί επίσημα από τον οργανισμό IUCN (Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης) ως είδη που αντιμετωπίζουν «κρίσιμο» κίνδυνο εξαφάνισης.
Βασική απειλή είναι η αποψίλωση των τροπικών δασών και η αντικατάστασή τους με φυτείες φοινικόδεντρου για την παραγωγή φοινικέλαιου.
Προηγούμενες μελέτες εκτιμούσαν ότι συνολικός πληθυσμός ουραγκοτάγκων της Βόρνεο δεν υπερβαίνει τα 54.000 άτομα.
Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Scientific Reports των εκδόσεων Nature, δεν προσφέρει πληθυσμιακούς αριθμούς αλλά μια εκτίμηση για τον αριθμό ατόμων ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η μελέτη συνδυάζει παρατηρήσεις από το έδαφος και από ελικόπτερα, καθώς και συνεντεύξεις από τοπικές κοινότητες και μαθηματικά μοντέλα. Δείχνει ότι η πυκνότητα των ουραγκοτάγκων στο νησί μειώθηκε από τα περίπου 15 άτομα ανά 100 τετραγωνικά χλμ την περίοδο 1997 - 2002 σε περίπου 10 το διάστημα 2009 - 2015.
Ο πληθυσμός «εκτιμάται ότι έχει μειωθεί κατά το ανησυχητικό ποσοστό του 25% τα τελευταία δέκα χρόνια» γράφουν οι συντάκτες της μελέτης.
«Τα ανησυχητικά ευρήματα της μελέτης υποδεικνύουν ότι πρέπει να επανεξετάσουμε ριζικά τις στρατηγικές προστασίας των ουραγκοτάγκων.
Οι σημερινές προσπάθειες εστιάζονται στη διάσωση και την επανένταξη, κάτι που αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και όχι τα αίτια του προβλήματος.
Λύση θα έδινε ένα δίκτυο κατάλληλα προστατευόμενων δασών.
Η Βόρνεο, το τρίτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, είναι μοιρασμένη ανάμεσα στην Ινδονησία, τη Μαλαισία και το Μπρουνέι.
