Μάντης κακών; Μάλλον όχι. Απλώς ρεαλιστική προσέγγιση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Δυστυχώς έτσι είναι.
Μία – δύο μέρες μετά το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, σκεφτόμουν και έγραφα πως αυτή η στήριξη με την οποία περιβάλλεται για τις θέσεις του και τις απόψεις του ο Ιβάν Σαββίδης, δεν αρκεί να αναπαράγεται στα ραδιόφωνα, στο Facebook ή σε σάιτ με ανώνυμες ή επώνυμες έστω τοποθετήσεις. Η στήριξη μεταφράζεται στον πιο απλό τρόπο που έχει ένας οπαδός, για να δείξει πως αληθινά βρίσκεται στο πλευρό μίας ομάδας, ενός προέδρου, ενός μεγαλομετόχου, ενός σωματείου ολόκληρου. Μίας προσπάθειας γενικότερης. Έγραφα και τότε, πως η “απάντηση”, η πραγματική δήλωση στήριξης, θα ήταν μία γεμάτη Τούμπα σε ένα παιχνίδι όπως αυτό με την Καλλονή. Το πρώτο εντός έδρας μετά από αυτό με τον Ολυμπιακό. Ένα αδιάφορο ματς, στο οποίο όμως, θα ήταν τόσο μεγάλη η αντίδραση που θα λάμβαναν άπαντες το μήνυμα.
Όπως συμβαίνει πάντα και με όλες τις ελληνικές ομάδες, ο κόσμος άφησε πίσω του την οργή. Τα είπε, ξεθύμανε και τώρα φτου κι απ΄ την αρχή. Φταίει ο Τζαβέλλας, ο Τζιόλης, ο Λέοβατς, ο Βίτορ... κάποιος. Στο τέλος θα φταίει ο προπονητής που ήδη έφυγε, αυτός που ήρθε, αυτός που θα έρθει. Και στο τέλος – τέλος, θα φταίει ο Ιβάν Σαββίδης ή ο κάθε μεγαλομέτοχος και πρόεδρος επιλέγει τα στελέχη του και αποτυγχάνει στους στόχους που έχει θέσει. Έτσι συμβαίνει πάντα. Με όλους. Έτσι έχουν φύγει οι περισσότεροι που μπήκαν με αγάπη, αγνότητα και χρήματα στο ποδόσφαιρο. Ήρθαν κι έφυγαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Με στήριξη που έμεινε στα λόγια, με αγάπη που ξεχάστηκε στον δρόμο και στο φινάλε με χλεύη και λοιδωρία.
Ελπίζω να μην έχει ανάλογο τέλος ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτό που ξέρω όμως πολύ καλά, είναι ότι σε αυτή την περιβόητη συνάντηση με τον Κοντονή ή τον όποιον άλλον, θα ήταν πολύ σημαντικό να είχε πίσω του την πλήρη στήριξη του κόσμου του. Όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις. Να υποστήριζε πανεύκολα, ότι “κύριοι, εγώ στο τελευταίο ματς πιθανώς της χρονιάς που θα δώσουμε με κόσμο, απέναντι στον τελευταίο, είχα 30.000 στο γήπεδο. Αυτοί και άλλοι τόσοι και άλλοι εκατοντάδες χιλιάδες θα είναι μαζί μου και απέναντι σας”. Το ξέρουν; Αμφιβάλλω. Φαντάζονται το προφανές. Πως όλοι αυτοί που είναι μεν απέναντι τους, θα μπούνε εύκολα και απέναντι στον πρόεδρο που στο τέλος θα έχει αποτύχει. Ξεχνάνε όλοι το πως. Πάντα το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει...
