Είναι αδιανόητο. Ο ΠΑΟΚ νίκησε με 1-0 την ΑΕΚ, αλλά χάνει το ματς, χάνει τρεις βαθμούς φέτος, χάνει άλλους δύο στο επόμενο Πρωτάθλημα και παίζει και τρεις αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Γιατί όλα αυτά; Γιατί οι παίκτες της ΑΕΚ δήθεν τρομοκρατήθηκαν από το πιστόλι του Ιβάν Σαββίδη, το οποίο ΔΕΝ είχαν δει!
Τέτοιες γελοίες καταστάσεις μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν. Και μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο γελοίοι οι διαιτητές, που τινάζουν στην κυριολεξία στον αέρα τα ματς, για να έρθουν μετά οι δικαστές να δικάσουν με βάση γελοίους νόμους και να εκδώσουν γελοίες αποφάσεις.
Θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τον ΠΑΟΚ η χθεσινή απόφαση του πρωτοδίκη Σπυρίδωνα Καποδίστρια, δεν παύει, όμως, να είναι μια άδικη πέρα για πέρα απόφαση. Όχι ως προς τις ποινές σε βάρος του Ιβάν Σαββίδη και του Λούμπος Μίχελ, αλλά ως προς την κατακύρωση του αγώνα υπέρ της ΑΕΚ και την αφαίρεση βαθμών από τον ΠΑΟΚ.
Αν ήθελε ο Καποδίστριας, θα δεχόταν ότι δεν υπήρξε καμία τρομοκράτηση. Αν ήθελε, θα δεχόταν ότι η ΑΕΚ δεν βγήκε στο γήπεδο για τη συνέχεια του αγώνα, οπότε διεκόπη με δική της υπαιτιότητα. Δεν το ήθελε. Αλλά εκτός του ότι δεν το ήθελε, ήταν υποχρεωμένος να σεβαστεί το… καταπληκτικό φύλλο αγώνα που συνέταξε ο Κομίνης και τις άθλιες εξηγήσεις που (δεν) έδωσε όταν του τις ζήτησε και τις έστειλε με μέιλ.
Ο ΠΑΟΚ είναι φαινομενικά θύμα του Καποδίστρια. Ουσιαστικά, όμως, είναι θύμα του Κομίνη. Γιατί αν ο Κομίνης μετρούσε επί τόπου το γκολ του Βαρέλα, τίποτε από τα παρεπόμενα δεν θα είχε. Κι αν μετά τη διακοπή έδινε ξεκάθαρα εντολή να συνεχιστεί το παιχνίδι, είτε θα έληγε κανονικά, είτε θα διακοπτόταν σε βάρος της ΑΕΚ.
Ας μείνουμε, όμως, στο ότι ο πρωτοδίκης δεν ήθελε, γιατί το να μιλάμε για την ανεπάρκεια ή τη δολιότητα του Κομίνη είναι το αυτονόητο. Ο Καποδίστριας, στο σκεπτικό του, αφού παραθέτει τα γεγονότα, καταλήγει: «Συνεπεία των ανωτέρω αποδεικνυόμενων πραγματικών περιστατικών, προκλήθηκε κλίμα φόβου, ιδιαίτερης εντάσεως και ανασφάλειας στα μέλη της αποστολής της φιλοξενούμενης Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ., ήτοι στους ποδοσφαιριστές και τους αξιωματούχους της… Η βίαιη και χωρίς δικαίωμα είσοδος του εγκαλούμενου Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Α.Ε. Π.Α.Ο.Κ., Ιωάννη (Ιβάν) Σαββίδη, στον αγωνιστικό χώρο με εμφανή απειλητική διάθεση και αντίστοιχες κινήσεις, φέροντας πυροβόλο όπλο στη ζώνη του και με τη συνοδεία εύσωμων ανδρών της ιδιωτικής του ασφάλειας, σε συνδυασμό και με την βίαιη απώθηση του αξιωματούχου της Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ., αλλά και την ενέργειά του να κινηθεί ομοίως επιθετικά και απειλητικά προς τον πάγκο της φιλοξενούμενης ομάδας, σαφώς διασάλευσε την ομαλότητα της διεξαγωγής του επίμαχου ποδοσφαιρικού αγώνα και αποτέλεσε την αιτία προκλήσεως φόβου και ανασφάλειας στα μέλη της φιλοξενούμενης Π.Α.Ε.»
Οτι… διασαλεύτηκε η ομαλότητα της διεξαγωγής του αγώνα και ότι ένιωθαν ανασφαλείς οι της ΑΕΚ δεν το πιστεύει κανείς. Ηθελε, όμως, να το πιστέψει ο δικαστής. Κι αυτό ήταν το πρώτο κρίσιμο σημείο για την καταδικαστική απόφαση σε βάρος του ΠΑΟΚ.
Το δεύτερο κρίσιμο σημείο είναι το συμπέρασμα που επίσης ήθελε να βγάλει από τις διαβουλεύσεις που έγιναν μέσα στα αποδυτήρια. Αναφέρει αυτό που του είπε ο Λυσάνδρου περί της κακής ψυχικής κατάστασης των παικτών της ΑΕΚ, τονίζει ότι μετά από μιάμιση ώρα ο τέταρτος διαιτητής βγήκε και είδε ότι εντός γηπέδου όλα ήταν καλά και ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν βγει για ζέσταμα, θεωρεί όμως ότι αυτό δεν είναι απόδειξη ότι ο Κομίνης έδωσε εντολή στις ομάδες να βγουν για να συνεχιστεί το παιχνίδι. Σημειώνει, μάλιστα, ότι αν το είχε κάνει θα είχε βγει και ο ίδιος στο γήπεδο. Ο Κομίνης, όπως λέει ο Καποδίστριας, ουσιαστικά αποδέχθηκε τη θέση της ΑΕΚ ότι οι παίκτες της είχαν επηρεαστεί ψυχολογικά και επίσης σημειώνει ότι δεν είχε σημασία το αν ρωτούσαν να μάθουν ποιο είναι το αποτέλεσμα.
Ναι, είναι απίστευτο, αλλά αληθινό. Το τι σημαίνει να ρωτούν οι παίκτες της ΑΕΚ ποιο είναι το σκορ του αγώνα εκείνη τη στιγμή για να… αποφασίσουν αν θα βγουν να συνεχίσουν μοιάζει με την απάντηση στο ερώτημα τι κάνει «νιάου-νιάου» στα κεραμίδια. Για τον δικαστή, «νιάου-νιάου» δεν κάνει η γάτα, αλλά ο σκύλος. Και είναι απαράδεκτο, όσο κι αν το δικαίωμα τού το δίνει ο ίδιος ο Κομίνης, ο οποίος δεν στάθηκε ικανός ούτε τη συνέχεια του αγώνα να διατάξει ξεκάθαρα.
Υπάρχει, όμως, ένα τρίτο σημείο στο σκεπτικό του Καποδίστρια, που προσβάλλει τον κοινό νου. «Αλλωστε», λέει, «δεν προκύπτει από οιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο ότι τα μέλη της αποστολής της Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ., κατά την παραμονή τους στα αποδυτήρια του γηπέδου, ευρίσκονταν σε απολύτως ήρεμη ψυχική κατάσταση και ότι, ως εκ τούτου, μπορούσαν να επανέλθουν στον αγωνιστικό χώρο, για τη συνέχιση του αγώνα». Καταπληκτικό. Δεν προκύπτει ότι ήταν καλά ψυχολογικά, μας λέει ο δικαστής, ενώ εκείνο στο οποίο θα έπρεπε να απαντήσει η συνείδησή του είναι το αν αποδεικνύεται πως δεν ήταν καλά.
Για να το καταλήξουμε: Με συνυπεύθυνο τον Κομίνη, ο Καποδίστριας οδηγήθηκε σε μια απόφαση διπλωματική, που μοναδικό στόχο έχει να συμβαδίσει με τη βαριά ατμόσφαιρα που τεχνηέντως δημιουργήθηκε σε βάρος του Ιβάν Σαββίδη και του ΠΑΟΚ. Εδειξε να ψάχνει να βρει την ουσία στην ακροαματική διαδικασία και είμαι σίγουρος ότι τη βρήκε, ωστόσο δεν είχε το κουράγιο να εκδώσει την απόφασή του με βάση την ουσία. Γιατί αν αποφάσιζε ποινές σε βάρος του Σαββίδη και του Μίχελ, αλλά κατακύρωνε τον αγώνα υπέρ του ΠΑΟΚ και δεν τον τιμωρούσε καθόλου, από την επόμενη στιγμή της έκδοσης της απόφασης η ζωή του θα γινόταν μαρτύριο. Φοβήθηκε ό,τι ακριβώς και ο Κομίνης, ο οποίος, τελικά, αποφάσισε ποιος θα είναι, στα χαρτιά, ο φετινός πρωταθλητής Ελλάδας.
Τώρα, ενόψει της εκδίκασης της υπόθεσης από την Επιτροπή Εφέσεων και το Διαιτητικό Δικαστήριο, οι λογικές ελπίδες που μπορεί να έχει ο ΠΑΟΚ είναι να μειωθούν οι προσωπικές ποινές και τα πρόστιμα. Στο πιο αισιόδοξο, αν όχι απίθανο, σενάριο, μπορεί να εξαφανιστεί και η αφαίρεση βαθμών και η τιμωρία της έδρας. Απονομή δικαιοσύνη, όμως, ως προς το κυρίως ζητούμενο, δεν πρόκειται να υπάρξει. Και κυρίως ζητούμενο είναι είτε να συνεχιστεί το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ για όσα λεπτά απέμεναν, με σκορ 1-0, είτε να κατακυρωθεί το ματς υπέρ του ΠΑΟΚ και να αφαιρεθούν βαθμοί από την ΑΕΚ.
