Aντί για δώρο, οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρόσφεραν στον κόσμο τους πίκρα, στα 91α γενέθλια του συλλόγου. Με την άθλια εμφάνισή τους στη Λεωφόρο, κάθε άλλο παρά απέδειξαν την ανωτερότητά τους απέναντι στον Παναθηναικό. Ισα – ίσα που του επέτρεψαν να μοιάζει με μεγάλη ομάδα και να φτάσει σε μια άνετη νίκη στην οποία ούτε οι πιο φανατικοί οπαδοί του πίστευαν.
Αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ δεν πλήρωσε μόνο την αδυναμία του στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, αλλά και τα πολλά κενά στην άμυνά του. Από τη μία πλευρά, οι χαφ του Παναθηναικού «εξαφάνισαν» τους χαφ του ΠΑΟΚ και κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη του κέντρου, από την άλλη η άμυνα του ΠΑΟΚ πανικοβαλλόταν σε κάθε επιθετική προσπάθεια του Παναθηναικού.
Χωρίς μεσαία γραμμή, οργάνωση παιχνιδιού δεν υπάρχει, φάσεις δεν βγαίνουν, ευκαιρίες δεν δημιουργούνται και το γκολ δεν έρχεται, παρά μόνο από σύμπτωση ή από λάθος του αντιπάλου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μία και μοναδική ευκαιρία δημιούργησε ο ΠΑΟΚ στα 90 λεπτά, εκείνη που δεν αξιοποίησε ο Ενρίκε σουτάροντας με δύναμη στα ύψη, ενώ αρκούσε ένα πλασεδάκι για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.
Χωρίς μεσαία γραμμή, όμως, είναι ευάλωτη και η άμυνα. Οι παίκτες του Παναθηναικού κέρδιζαν εύκολα την μπάλα και έκαναν συνεχώς επιθέσεις, ασκώντας πίεση στην άμυνα του ΠΑΟΚ. Ο Ουάρντα είχε ρόλο μεσοεπιθετικού, ο αργόστροφος Σάκχοφ δεν προλάβαινε ούτε να δει τους αντιπάλους του και έμεινε ένας Κάνιας να τρέχει δεξιά κι αριστερά, χωρίς, όμως, να προλαβαίνει ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Ο Κάμπος ήταν ανύπαρκτος, ο Ενρίκε δεν μάρκαρε, ο Κουλούρης είχε χαθεί στο δάσος της απέραντης μοναξιάς και οι δύο πλάγιοι, ο Μάτος και ο Λέοβατς, έπρεπε και να δημιουργήσουν και να κρατήσουν την πλευρά τους, πράγμα αδύνατο, εξ ου και πολλές επιθέσεις του Παναθηναικού από τα πλάγια.
Το πιο δυσάρεστο, ωστόσο, ήταν η σαστιμάρα στο κέντρο της άμυνας. Σε όλα σχεδόν τα «στημένα» οι παίκτες του Παναθηναικού πήραν τις κεφαλιές και απείλησαν, ο Μπεργκ βρέθηκε τέσσερις φορές εντελώς ανενόχλητος σε θέση βολής, ενώ και στα δύο γκολ οι σκόρερ του Παναθηναικού βρέθηκαν αφύλακτοι. Κι αν δεν έκανε δύο πολύ καλές αποκρούσεις ο Γλύκος, τώρα δεν θα συζητήσουμε καν ότι ο ΠΑΟΚ έχει ελπίδες στη ρεβάνς. Ο Γλύκος, βέβαια, ο οποίος πρέπει να μάθει αυτό που μαθαίνουν οι επίδοξοι τερματοφύλακες, αλλά και οι αμυντικοί, στις ακαδημίες, σε ηλικία 7-8 χρόνων. Οτι την μπάλα τη διώχνουμε είτε πλάγια είτε κόρνερ και δεν ρισκάρουμε να τη στείλουμε στην καρδιά της περιοχής μας, όπου μπορεί να επωφεληθεί αντίπαλος...
Τίποτε δεν λειτούργησε σωστά στον ΠΑΟΚ στο προχθεσινό παιχνίδι και η αλήθεια είναι ότι συνέβαλαν σ’ αυτό και οι περίεργες εμμονές του Ιβιτς, που βρέθηκε σε χειρότερη μέρα από τους παίκτες του. Ωστόσο, δεν θα πάψω ποτέ να επιμένω ότι σε μια ομάδα που δεν διαθέτει κάποιους σούπερ σταρ, ώστε να αποτελεί μεγάλη απώλεια η απουσία τους, τη μεγαλύτερη σημασία δεν έχει το ποιοι παίζουν, αλλά το πώς παίζουν. Αυτοί, λοιπόν, που έπαιξαν στη Λεωφόρο ήταν όλοι κάκιστοι και θα αποτελούσε έκπληξη το να έπαιρναν ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Πολύ φοβάμαι, μάλιστα, ότι πρέπει να γίνει ένα θαύμα για να βελτιώσουν την απόδοσή τους τόσο όσο χρειάζεται για να κάνουν την ανατροπή στην Τούμπα και να πάρουν τελικά την πρόκριση. Γιατί, τώρα, ούτε το σκορ ούτε η ψυχολογία είναι με το μέρος τους. Ο Παναθηναικός, πάντως, δεν είναι καλύτερος. Αν ο ΠΑΟΚ αποδείξει στη μεγάλη ρεβάνς της «εξιλέωσης» ότι είναι ανώτερος, η πρόκριση ούτε με θαύμα θα μοιάζει ούτε με έκπληξη. Κι ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους παίκτες και Ιβιτς: Μια εύκολη αποτυχία στον βασικό φετινό στόχο της κατάκτησης του Κυπέλλου θα αργήσει να συγχωρηθεί από τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Σε δυο εβδομάδες οφείλουν όλοι να δείξουν ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες της ομάδας...