Παθαίνει, μαθαίνει… αλλά και λόγω ιδιοσυγκρασίας είναι αδύνατο να μην εξοργίζεται με τα όσα «συμβαίνουν» γύρω του. Καλοπροαίρετος και ευκολόπιστος, έδωσε βάση και έδειξε εμπιστοσύνη σε πρόσωπα που όπως αποδείχθηκε δεν άξιζαν ούτε την περιφρόνησή του, με συνέπεια σήμερα, πισώπλατα μαχαιρωμένος, να μετράει μόνο πληγές και απογοητεύσεις.
Οσοι τον γνωρίζουν καλά λένε πως ο παθιασμένος Πόντιος όλα αυτά τα ανέντιμα και ανήθικα, με τις μπαμπεσιές και τις προδοσίες, τα βάζει για όσο χρειάζεται δίπλα στα εσώψυχά του για να τον «φτιάξουν» ψυχολογικά.
Είναι ένα είδος «ντόπας», που την επιδιώκει ώστε να φουντώσει το ξέσπασμα και την οργή του. Δεν είναι εκδικητικός από τη φύση του. Είναι όμως σκληρός και δίκαιος τιμωρός. Οι ίδιοι, που τον γνωρίζουν καλά, υποστηρίζουν πως δεν ξεχνά ποτέ τους αχάριστους, τους άφιλους και ιδιαίτερα όσους προσπαθούν να τον εξαπατήσουν. «Είδε» και «έζησε» πολλά στα χρόνια που έχει τον λαοφιλή ΠΑΟΚ.
Μπορεί οι αποστάσεις (Ροστόφ) και το μοντέλο διοίκησης που προσπάθησε νε επιβάλει να μην λειτούργησαν αποτελεσματικά και όπως θα ήθελε. Το ότι δυσκολευόταν από τη στιγμή που βρισκόταν μακριά από τα γεγονότα και δεν είχε άμεση αντίδραση, ώστε να υπάρξει και η αντίστοιχα άμεση αντίδραση, είναι γεγονός ότι του «στοίχισε». Είναι όμως βέβαιο ότι οι εμπειρίες που απόκτησε, οι οποίες συμπληρώθηκαν με δραματικό τρόπο από τα δύο πρόσφατα στημένα και άθλια πραξικοπήματα σε βάρος της ομάδας του, με την ωμή παρέμβαση του κατεστημένου να απαιτεί και να επιβάλει την αξίωση ότι το Πρωτάθλημα δεν πρέπει με κανέναν λόγο να «ανηφορίσει» στη Θεσσαλονίκη, τον έκαναν σοφότερο.
Και το πιο σημαντικό, τον «απελευθέρωσαν» από τυχόν αναστολές –λόγω χαρακτήρα- που πιθανότατα να ήταν σε θέση να τον αποτρέψουν και να αλλάξει τακτική απέναντι σε αυτή την εγκληματική συμμορία του Λεκανοπεδίου. Ο Ιβάν, στα χρόνια που βρίσκεται στον ΠΑΟΚ, μπορεί να έχει επιδείξει μόνο έναν τίτλο. Ίσως να είχε τις προοπτικές και να ξοδεύτηκε παραπάνω για κάτι περισσότερο.
Αυτό θα ήταν βέβαια και το φετινό Πρωτάθλημα που δικαιούται η ομάδα του. Όμως είναι υποχρεωμένοι άπαντες (φίλοι και εχθροί) να του αναγνωρίσουν έναν ιδιαίτερο «τίτλο», υπεράνω εκτιμήσεων και προσδοκιών, εξωαγωνιστικό, αλλά τεράστιας σημασίας, ο οποίος έχει απόλυτη σχέση με το ποδόσφαιρο. Είναι ο παράγοντας που κατάφερε να εξαφανίσει και να ποδοπατήσει ένα τσιμενταρισμένο, παχτωμένο, σύστημα που καταδυνάστευε χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Είναι αυτός που γκρέμισε την παράγκα των… θείων, κοκκαλιάρηδων και του… δόγματος: «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ…θουν». Το «σύστημα Κόκκαλη» ανήκει στο παρελθόν, αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση. Στο περιθώριο βέβαια των εξελίξεων και στη συνέχεια γύρω απ’ αυτό το θέμα υπήρξαν κάποιοι εκφυλισμοί, με ανίερες συμμαχίες και επιστροφές σε συνήθειες του παρελθόντος.
Εκείνο που έμεινε όμως στην ιστορία είναι ότι ο Ιβάν γκρέμισε το πιο ισχυρό και βρώμικο κύκλωμα της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όπως αποδείχθηκε και είναι αλήθεια την όλη υπόθεση την πήρε πάνω του, μόνος του. Επομένως όλοι μπορούν να συμφωνήσουν στο ότι και άξιος είναι και ικανός. Πολύ περισσότερο ιδανικός για πολύ μεγάλα πράγματα (μη ξεχνάτε το διαστημικό επιχειρηματικό πρόσφατο deal που πέτυχε).
Όλα τα παραπάνω τα ανέφερα για έναν και μόνο λόγο. Κι αυτός δεν είναι άλλος από μια πληροφόρηση που έχω, από πολύ έμπιστο πρόσωπο του περιβάλλοντός του, ότι ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ «τα έχει πάρει στο κρανίο» και αυτή τη στιγμή έχει θέσει κορυφαίο θέμα στην ατζέντα του τη «θωράκιση» και την «προστασία» του ΠΑΟΚ. Θα μείνω μόνο σε αυτή την γενική επισήμανση, επειδή πιθανολογώ πως πολύ σύντομα θα φανούν στον ορίζοντα οι πρώτες αποφάσεις του.
Υ.Γ. 1: Οι γνωστοί-άγνωστοι και μονίμως ασύλληπτοι οπαδοί, φονιάδες και εμπρηστές συγκεκριμένων ομάδων του Λεκανοπεδίου «έσπασαν» τα γραφεία του κεντρικού συνδέσμου φίλων του ΠΑΟΚ στην πρωτεύουσα. Το ότι δεν θα τιμωρηθούν θεωρείται βέβαιο. Η Πολιτεία δεν τολμά να τους αγγίξει, ενώ θεωρείται υπερβέβαιο ότι τους γνωρίζει. Όπως ακριβώς τους γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι.
Υ.Γ. 2: Στο χθεσινό σχόλιο το… «μέσα από αυτή τη σύγκριση αναδύεται»… έγινε «μέσα απ αυτή την σύγκριση αναλύεται». Επιβεβλημένη νομίζουμε η αποκατάσταση.