Μέχρι εχθές στον Αρη είχαν το… άλλοθι και τη δικαιολογία των τραυματισμών, της ατυχίας και των προσωπικών λαθών που έκριναν αποτελέσματα (βλ. Παναθηναϊκός, Παναιτωλικός), του κακού αγωνιστικού χώρου της Λάρισας, της έντονης καθυστέρησης που παρατηρήθηκε στο να κλείσουν συγκεκριμένες μεταγραφές για να ενισχυθεί το ρόστερ σε θέσεις όπου υπάρχει έλλειψη.
Για την ήττα από τον Λεβαδειακό, και όπως ήρθε αυτή, όμως, δεν χωράει καμία δικαιολογία. Διότι ο Αρης εμφανίστηκε κατώτερος τον περιστάσεων και των προσδοκιών που έχουν δημιουργηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους του. Μιλάμε για μία συνεχιζόμενη κατάσταση η οποία δικαιολογημένα πλέον, κι ας μην… αρέσει στη διοίκηση, καλλιεργεί κλίμα αμφισβήτησης για το αν μπορεί τελικά να πετύχει τον έναν και μοναδικό στόχο που απέμεινε, την έξοδο στην Ευρώπη.
Η ομάδα συνεχίζει να μην δείχνει σημάδια βελτίωσης σε συγκεκριμένους τομείς. Αναφέρθηκε σε αυτούς εχθές ο Σάββας Παντελίδης, ο οποίος χρησιμοποίησε σαν δικαιολογία της χθεσινής ήττας το γεγονός ότι ο Αρης ήταν αργός στην ανάπτυξη, με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να οργανώνεται αμυντικά μπλοκάροντας το πλάνο του. Το θέμα ωστόσο είναι πως αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Το να μην βρίσκει δηλαδή ο Αρης τον τρόπο να αντιδράσει εάν κάτι δεν του πάει καλά στο παιχνίδι. Οπως έγινε εχθές, με τον Λεβαδειακό ναι μεν να επιβεβαιώνει οτι το ποδόσφαιρο είναι (και) άθλημα συγκυριών, αφού ευτύχισε να προηγηθεί στην πρώτη κλασσική ευκαιρία που δημιούργησε (γιατί είχε κλασσικό σέντερ φορ), αλλά ο Αρης επιβεβαίωσε από την πλευρά του οτι στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί το να έχεις μόνο την κατοχή. Ηταν πάλι φλυαρος, ασύνδετος και αναποτελεσματικός. Και κάτι ακόμα. Κόντρα στη δεύτερη χειρότερη άμυνα του Πρωταθλήματος, βάσει των αριθμών, ο Αρης κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να κάνει μόλις μία κλασσική ευκαιρία στο 17ο λεπτό!
Ενδεικτικό επίσης του γενικότερου προβληματισμού που βγάζει η ομάδα σαν σύνολο είναι το γεγονός ότι συγκριτικά με τα προηγούμενα ματς, όπου ουσιαστικά έπαιζε “λαβωμένη” και με λύσεις ανάγκης, εχθές είχε στη σύνθεσή της πέντε νέα πρόσωπα (βλ. Τόνσο, Κόρχουτ, Σιώπης, Λάρσον, Διαμαντόπουλος). Οι βοήθειες που πήρε ήταν μηδαμινές. Τίποτα το διαφορετικό, καμία καινούργια ιδέα. Τελικά υπάρχει βελτίωση σε κάποιον τομέα από τις μέρες του Ερέρα στις ημέρες του Παντελίδη; Ή αποτελέσματα και εμφανίσεις όπως αυτή στη Λιβαδειά είναι ενδείξεις οτι κάτι δεν πάει καλά και ο Αρης τις πληρώνει βαθμολογικά, σε μία κρίσιμη μάλιστα καμπή του Πρωταθλήματος;